Blijkbaar is er zaterdag in de media weer een artikel over Liv haar kribbe verschenen. Ik had het niet geweten als we dinsdag geen brief in het kastje gevonden hadden.

Blijkbaar heeft de agressieve (zo staat het in de krant) kinderverzorgster nu toch de feiten toegegeven en is ze vanaf nu preventief geschorst. De vakbondsmilitante die voor de klokkenluidster was opgekomen wordt nu toch niet overgeplaatst… en de klokkenluidster heeft nieuw werk.

De werkelijke situatie inschatten is moeilijk als je niet weet wie de betrokken personen zijn.
Bjeurn en ik weten met grote zekerheid wie de vakbondsmilitante is,  over wie de klokkenluidster is hebben we ook een vermoeden, maar wie de bewuste kinderverzorgster is, dat weten we niet echt. We kunnen enkel maar speculeren wie we al lang niet meer gezien hebben, maar aangezien de feiten zich niet in Liv haar groepje hebben voorgedaan, is het zelfs goed mogelijk dat we de bewuste persoon zelfs niet kennen.

In elk geval heb ik nog steeds een goed gevoel bij onze kribbe en de verzorgsters. Ik kan me echt niet inbeelden dat er ‘echt geweld’ is gebruikt en ik hoop dat mijn gevoel me daar niet in de steek laat.
We kunnen enkel maar blij zijn dat wanpraktijken blijkbaar toch opgemerkt en aangepakt worden.

Vorige postjes over onze kribbe: hier ’t eerste en hier ’t tweede.