Ik word ’s nachts een paar keer wakker en hoor telkens de regen. Hoe lang kan het aaneensluitend regenen? Om 7u30 gaat de wekker en nog steeds regent het, alhoewel mijn weerapp zegt dat zonnetje er stilaan zou moeten doorkomen.

Ontbijten doen we in de eetruimte, misschien best dat we zo snel mogelijk de tent uit zijn want onze buren zijn niet zo tollerant op vlak van lawaai. Toen Vic gisteren (rond 21u) een kleine uitbarsting kreeg, werd er direct “silence please” geroepen. Waarna ze hun jaren 80 muziek goed luid zetten. Ik vermoed dat ze er zelf meer last van hadden dan wij, want na 2 liedjes ging het gelukkig weer stil.

Het hoogtepunt van de reis (voor de kinderen) was vandaag aan de beurt. We gingen zwemmen in het Badeparadies Swarzwald. Een subtropisch zwembad met veel glijbanen. Het is altijd tof om de kinderen enthousiast te zien en als zelfs het kind in Liv terug boven komt weten we dat dit een topper is. Eten doen we daar met mierezoete specialiteiten die we onderweg in een winkeltje kochten. Na een tijdje hebben we een serieuze degout van al dat zoets.

In de namiddag verkennen we Titisee het stadje. De kinderen kregen elk 5 euro om te spenderen. Niet genoeg voor een typische koekoeksklok (die hebben we trouwens al in huis, want ik ben daar fan van). Maar wel genoeg voor armbandjes voor Liv. Vic geraakte er niet uit, en koos dan maar niets. Typisch …. zo is dat elke keer als we een centje geven om te spenderen.

Avondeten deden we met een pizza (kinderen baas en Libanees was niet goed genoeg) waren.

Toen we deze keer de camping opreden waren we niet bepakt, maar die berg naar de camping bleef vreselijk (zelfs met 2 pintjes in mijn lijf).

We sloten de dag weer af met een wandeling (zonder wild te spotten helaas). De kinderen mochten weer mee maar verkozen de elektronica.

Ze moeten nog wat leren vooruitziend te zijn. Als de gsm leeg is koppelen ze de powerbank aan, maar ze denken er niet aan om iets op te laden (alhoewel we ons taktisch aan een elektriciteitscabine hebben geplaatst).

Vanuit de camping hebben we zicht op het meer (de Titisee). We bestuderen met onze verrekijker de kampeerders aan de overkant van het water. Als er een trein passeert voelen we ons alsof we naar een miniatuurtreintje kijken in een zorgvuldig samengesteld decor.

De lucht is terug blauw en de zon verschijnt soms eens terug. Waar de camping gisteren leeg en triest was, is ze nu vol leven en gelach.

We zijn terug vertrokken. De volgende dagen gaan we nog goed zweten.