We stonden op met een prachtig zonneke dat niet voorspeld was door “Klart” de lokale weerapp.

De jongens gingen in de voormiddag vissen, zonder succes echter.

Ik begon de rest van onze reis te plannen. Ideaal om mijn onbehaaglijk gevoel kwijt te geraken. Momenteel werk ik digitaal met Google maps (vermits de Google “my maps” applicatie niet meer lijkt te ondersteunen), maar vlot werkt dat niet. Het bleek gemakkelijker om een kaartje van Zweden uit een kampingcatalogus te scheuren en op papier te werken.

Tips voor een (mobiele) app om reizen in te plannen zijn welkom.

In elke geval zijn de grote delen van onze reis nu uitgestippeld en is mijn onbehaaglijk gevoel ingeruild tegen goesting.

Het is me ook gelukt om de kinderen mee te krijgen in het reisverhaal. Wat instagramfilmpjes van elanden, rendieren en watervallen waren voldoende.

De namiddag was voor zwemmen met de kinderen. Ik skipte, maar ik denk wel zij er deugd van hadden.

Dan volgde er ook nog een wandeling in de buurt, die ik nu beter kon appreciëren dan gisteren.

Een kampingegel zet al 2 dagen ons plekje op stelten. Ze maakt Juno hyper, ze probeert ’s nachts onder Liv haar tent te kruipen en ze maakt veel lawaai door in onze afvalberg colablikjes te kruipen.

‘S avond hoorden we muziek. Ik dacht dat er misschien een optreden in het park was, en we gingen af op het geluid. Uiteindelijk vonden we 2km verder de bron. Geen dorpsfeest waar we bij konden aansluiten, jammer genoeg. Een privé tuinfeestje met een 20-tal personen en een Zweedse charmezanger.

Wat ons typisch Zweeds lijkt is de avondzwem. Warm of koud, elke dag zien we wel mensen aan het meer aankomen met hun fiets, om dan even te gaan zwemmen. Jong en oud doen ze dit.

Ondertussen met de gezondheid. Mijn duim voelt nog steeds gebroken. Mijn oogkas doet nog pijn als ik met mijn ogen rol en het sleutelbeen doet pijn als ik hard moet lachen. De sling heb ik nog nodig bij het wandelen, maar draag ik voorts niet meer constant. Het is moeilijk om zonder hulp een trui of golfke aan of uit te trekken. En de nachten zijn moeilijk. Maar ik heb ontdekt dat ik terug op eigen kracht een staartje in mijn haar kan maken. Dus de verbetering is zeker merkbaar.