We staan op en beginnen nog in de tent aan “de moetjes”. Een kaartje sturen naar het petekindje dat op kamp is, en ons verblijf in Göteborg eens vastleggen en de tickets voor het pretpark kopen.

Al snel merken we, dat een overnachtingsplaats in Göteborg niet evident is. Alles lijkt volzet. Pas als ik bel naar een kamping op 40min rijden van Göteborg, doet iemand de moeite om me uit te leggen waarom. Er is immers deze week een internationaal jeugdvoetbaltornooi in Göteborg. Alles zit vol jonge voetballers. Blijf deze week weg uit Göteborg, zei de man van de receptie me. Ik woon in Göteborg, en ik hou van Göteborg, maar momenteel is het er verschrikkelijk.

Ai …

Teleurstelling natuurlijk bij de kinderen, en boosheid ook. Waarom boeken jullie nu nooit iets op voorhand !!!

We beginnen een plan B, C, D te verzinnen. Maar niks is echt bevredigend.

Ik wil een grapje maken, dat we terug naar Legoland kunnen gaan. Daar zijn we 5 jaar geleden geweest, en dat was wel tof, maar niet wat de kinderen nu nog eens willen doen. Ik besluit dat het moment er nog niet rijp voor is.

Even later maakt Vic het Legolandgrapje. Liv reageert geërgerd, en ik moet lachen. Het is gekeerd, de grootste teleurstelling is verteerd.

Uiteindelijk hebben we een waardig alternatief. Het wordt Heide park, één van de grootste pretparken in Duitsland, net onder Hamburg. En een kamping op nog geen 5km van het park. Eigenlijk is het zelfs idealer dan Göteborg’s Liseberg. Hier mag Juno wel mee binnen. En als Juno en ik het beu zijn, dan kunnen we gewoon terug naar de kamping wandelen. Ik ga immers ook enkel de rustige attracties kunnen doen, en ik veronderstel dat de kinderen vooral geboeid gaan zijn door de roller coasters.

Dit is de reden dat wij op vakantie weigeren om iets op voorhand te boeken. De flexibiliteit die we daardoor hebben is geweldig. Het is bijvoorbeeld al 2 keer gebeurd dat we de avond voordat we op vakantie vertrokken, onze bestemming hebben veranderd omdat het weer toch niet goed ging zijn. Zo maakten we onze kinderen ooit wakker met de melding dat we naar Frankrijk ipv in Nederland op fietsvakantie gingen. En zo veranderde 3 jaar geleden de roadtrip Slovenië in roadtrip Schotland. Nog steeds niet in Slovenië geraakt trouwens.

En zo ook deze vakantie loonde deze flexibiliteit. Toen we vertrokken op een avondhike, en het een tweedaagse werd.

Ons motto is trouwens “Uit iets slechts, volgt meestal iets goed”. Maar dat vergeten de kinderen (en ik ook soms), wel eens in het moment van de teleurstelling.

Vandaag mocht een rustige dag zijn. Er zijn 2 nachten op deze kamping geboekt, en we hadden geen plannen. Vic stelde voor om eens een “loppis” te gaan doen, en terwijl zouden we Årjang (het stadje in de buurt) eens uitchecken. In Årjang, was buiten een trol en een mooie muurschildering echt wel niks te zien. En een cafécultuur hebben ze hier ook niet. Als we iets willen gaan drinken dan is net alles gesloten. Bjeurn noemt dat het gat in de markt, dat we hier moeten opvullen. Maar dan zal zijn brouwerij wel bier moeten gaan brouwen met maximum 3,5% alcohol.

Juno en Vic zijn trouwens deze reis heel hecht geworden. Als iemand de leiband vast heeft is dat bijna altijd Vic.

De “loppis” is wel iets tof. Als je door Zweden rijdt, zie je regelmatig zelf gemaakte wegwijzers met “loppis” op. Zo een loppis is een rommelmarkt. Maar soms doen mensen dat ook bij hen thuis. Wij deden er 3, zoveel kwamen we er tegen op 15 minuten rijden. Het was telkens een schuur die open stond, met daarbij de Swish gegevens van de verkoper (de Zweedse payconic). De eerste 2 keren was het echt rommel, die er aan het stof te zien ook al een hele tijd was. Ik veronderstel, dat als er iemand overlijdt, dat zijn inboedel vaak via loppis van de hand gedaan wordt. De derde keer was het echt kwalitatief. Mooie kinderspullen, en tweedehandskledij waar ik wel interesse in had. Jammer dat wij geen Swich hebben.

Ik beeld me zo in, dat een Zweed op een dag opstaat en denkt “Wat ga ik vandaag eens doen?”. En dan besluit de auto te nemen en van de ene naar de andere loppis te rijden. De Zweden schijnen behoorlijk geïnteresseerd in tweedehandsspullen om hun vakantiehuis in te richten. Er zijn ook veel tweedehandswinkels.

Over vakantiehuizen gesproken. In Årjäng keken we ook eens naar de vastgoedprijzen. We kennen natuurlijk de details niet en zagen steeds maar 1 foto, maar de prijzen leken ons redelijk laag. Ze varieerden van € 60 000 tot € 150 000. Nu snappen we waarom hier zoveel mensen een vakantiehuisje hebben.

Het avondeten was ne klassieker, maar dan verzweedst, wraps met groentjes, Max saus en köttbullar. Het was in het Noorden moeilijk om goede vegetarische alternatieven voor Liv te vinden. Gelukkig is dat meisje flexibel en sloten we een deal. Op deze vakantie eet ze mee vlees, zoals de rest. En om dat te compenseren eet ik als we thuis zijn, een maand lang, mee vegetarisch. En in de praktijk zal dat dan waarschijnlijk het hele gezin worden, maar dat weet Vic nog niet.

De avond sloten we weer af met onze mooie wandeling. We zagen nog eens een ree. Het zag er zo klein uit, dat ik eerst dacht dat het een haas was. Wij zijn ondertussen natuurlijk het formaat van elanden gewoon :-)

Deze keer waren we vroeger en maakten we nog een boottochtje op ons meer. Jammer dat we de kinderen niet konden overtuigen om mee te gaan.

Vic bracht zijn tijd ondertussen wel nuttig door, hij is een gepassioneerde en volhardende visser geworden. Vandaag was het bijna prijs, de vissen hun reactietijd was echter net te traag. Vic haalde zijn lijn boven en zag er nog een vis na springen. Net te laat, looser!!!

Overnachting: Camping Ekeby te Årjang