Wat een ellendige nacht, zoveel wind dat ik mijn allergrootste slaaptruc heb moeten toepassen … een podcast opzetten. Dan merk je ook dat je ondanks dat je denkt dat je niet slaapt, je toch wel slaapt.

Voor vandaag voorspelde Klart (mijn Zweedse weerapp) 9°C en 33 mm regen. Maar de soep wordt nooit zo heet gedronken, als hij geschonken wordt. Het was wel een koude, winderige dag. Maar het bleef relatief droog, en dat is het belangrijkst.

Op Liv haar vraag gingen we naar een Moose Garden, een plek met elanden, die geleide tours doen. Niet “the real stuff”, maar wel geslaagd. Enthousiaste gids Jennifer vertelde ons weetjes, en liet hun elanden zien, aaien, en ons zelfs vol kwijlen, het zijn vuile eters. De moose garden is zo een beetje een asiel voor elandkalfjes die hun mama kwijt zijn, en dan door hen opgevoed, en tam gemaakt, worden.

We hebben wat bijgeleerd. Elanden kunnen 2m hoog springen en 60km/u lopen. Ze lusten graag aardappels. Het gewei groeit in de zomer 2cm per dag. Het is ook volledig doorbloed en behaard. Moest een eland nu zijn gewei kwijtgeraken, dan bloedt hij dood. Tijdens de brons is het gewei volgroeid en niet meer doorbloed, en ook niet meer behaard. In oktober vallen de geweien af, om nadien terug te groeien. Om elanden te spotten kan je best rond pas tussen 23u-0u gaan kijken, dan zijn ze het actiefst. Of anders bij zonsopgang, maar dat is ergens rond 3u, dus geen optie voor ons. Rond jaaghutten is altijd een goed idee. Aan de rand van het meer is ook een goed idee, want ze eten de grassen op de bodem van het meer, waar ze zelfs naar duiken. En ze zitten ook graag in jonge bosjes met loofbomen, populieren ofzo, berken lusten ze niet. In de regio van Jämtland zijn er 2 elanden per km², dat is zoveel als er mensen zijn. In heel Zweden zijn er trouwens naar schatting 200 000 elanden, waarvan er 25% wordt afgeschoten bij de jacht en 11 000 omkomen bij verkeersongevallen.

Daarna vatten we een nieuwe route aan, die ik in de trotter vond. Asarna, Kläppen, Flatruet, Funäsdalen, Hede, Hedeviken, Sveg. Van zodra we Asarna voorbij waren kwam de eerste troep rendieren ons al tegemoet. Bjeurn was zo van slag dat hij de wagen bijna vast reed bij het draaien. Gelukkig konden we goed duwen.

Na die troep rendieren kwamen we er nog tegen, en ze bleven de volgende 100km maar verschijnen en oversteken. Kleintjes en groten, met halsband en zonder. Alle rendieren in Zweden zijn trouwens gedomesticeerd, ze zwerven in kuddes en behoren toe aan de Sami bevolking. Boven Idre, het meest zuidelijke dorpje waar de sami wonen, kan je ze zien. Het was alvast zeer impressionant en meer dan we gehoopt hadden.

Rendieren zien is geweldig, maar op de bucketlist staat voor mij “de eland”.

En raad eens wie daar in de kant op ons stond te wachten. En dan nog eens overstak vlak voor de auto. Juist … een vrouwelijk eland. Kippenvelmoment.

We vroegen ons af waarom we eigenlijk de wildernisroute gereden hebben, enkele dagen terug. Dit is beter.

Tenslotte reden we nog naar Kläppen, waar een parking is, zodat je op het bergplateau kan hiken. Bjeurn had iets uitgestippeld van 6,5 km, maar ook langs drassige langlaufwegen (geen optie). Dus we klokten op 8,5 km af. Maar wat een mooie wandeling weer. We wandelden op de toendra en zagen soms enkele rendieren lopen. Het was koud op de berg 6°C met een snijdende wind. Op een bepaald moment vloog Bjeurn zijn pet af, waarop Juno deze ving. We passeerden ook langs een stuk overgebleven sneeuw. Wij waren niet moedig genoeg om een sneeuwballengevecht te doen. Juno was minder flauw, die bleef maar rollen in de sneeuw.

We vonden nog een mooi wildkampeerplekje, maar de enige die er enthousiast over was, was Bjeurn. Op dat moment stond de thermometer op 7°C en sneed de wind ijzig. De kinderen en ik wilden gewoon een kamping met een warme ruimte. We zijn wel moedig, maar het is duidelijk wie het moedigst is.

Om hem te troosten bezochten we nog maar eens een waterval.

Terwijl ik luidop droom van een campervan, wil mijn man gewoon het liefst altijd buiten zijn, ongeacht temperatuur.

En zo belandden we op een ongezellige kamping, maar met goede keuken en leefruimte, in een heel gezellig dorp.

Voor de avondwandeling volgden we Jennifer haar tip en starten we om 23u. Geen succes voor elanden. Wel verbaasd, van hoe gezellig dit dorpje is.

De nacht belooft weer koud te worden. 4°C, maar gevoelstemperatuur -2°C. En ook morgen zal bibberen worden. Maar het is het allemaal waard, deze dag was magisch.

Hierna echter trekken we zuidwaarts en gaan we voor zon.

Overnachting: Kamping te Ljungdalen