Aantal stappen: 16 000

Overnachting: Kemp Nahoŕany aan de Moldau (feestcamping vol kanoërs)

Gespot: 2 muizen en een een vis die wel 30 cm hoog uit het water sprong en dat 2 keer na elkaar. Jammer genoeg geen bevers want sporen van bevers zagen we genoeg

Ik was gisteren op 2 vlakken mis. Ten eerste over het uitslapen. Het slapen ging al zeer moeilijk door de feestvierders die om 3u ’s nachts nog eens lawaai kwamen maken aan onze tent en dan werden we uit onze tent gebrand door een zon die zich dan de rest van de dag niet meer zou laten zien.

Voorts is de Moldau geen Lesse. Als je op de Lesse kajakt dan moet je al veel moeite doen om om te kantelen. Je moet eens raden hoe lang het duurde tot Liv en ik met de kano omsloegen … nog geen 10 minuten.

Op de Moldau zijn dus wat sluizen. En voor de kano’s zijn er dan passages met geleidelijker verval voorzien. Zie het als een glijbaan (een redelijk enge) waar je met de boot over moet.

De eerste passage was het dus al zo ver. We waren al euforisch want we hadden het gehaald, maar blijkbaar kraaiden we te vroeg victorie want ineens sloegen we om. Achteraf konden we er mee lachen maar op de moment zelf waren we toch wat in shock.

Gelukkig hadden we ons geen zeer gedaan, zaten onze spullen in een waterdichte ton en is mijn gsm waterbestendig … want die is in mijn zak volledig mee ondergedompeld. Zelfs mijn sletsen lagen tot mijn grote verbazing nog in de boot en onze peddel werd door iemand opgevist.

Het “Dreamteam” (zoals Liv en ik onself noemden werd al het Kantelteam genoemd door de Wannabees (het jongensteam).

De route was op zich was wel echt tof en schoon. Hoewel er een commerce rond hangt was het vandaag niet te druk op het water. Met momenten waanden we ons helemaal alleen.

Met commerce bedoel ik af en toe een drijvende kanobar, cafés langs de kanten, boten met vriendemgroepen in matrozentenu, …

En dan heb je nog de campings, die zijn de exponent. Er heerst een beetje een festivalsfeer, voor de rust moet je hier niet zijn. Onze buren bijvoorbeeld zijn een bende twintigers zonder kinderen, die toen wij even in onze tent schuilden voor de regen onze bank kwamen pikken. Ik veronderstel dat ze tot de late uurtjes veel luidruchtig plezier op onze bank zullen beleven. (Ik broed op een ludieke wraakactie in de ochtend)

Maar het was een heel toffe dag, zeker in de namiddag toen we als team wat meer op elkaar afgestemd begonnen raken. Het duurde bijvoorbeeld even voor ik door had dat Liv helemaal niet in het midden van haar bankje zat, waardoor we telkens bleven afwijken naar de kant die ik moest bijsturen. En Liv maar zeggen “Mama, ik ben veel sterker dan jij, voor elke slag die ik doe moet jij er 5 doen”

En zo moesten we Liv ook afleren om bij elk moeilijk moment haar ogen dicht te doen, haar aan de kant te zetten en zo de kano in onbalans te brengen en luid te gillen “IK WIL NIET KANTELEN”. Klein traumake te verwerken blijkbaar. Al was er voornamelijk wat dramaqueengehalte bij)

Neen echt nen hit bij ons allemaal … ondanks de regen en de verkleumingen bij Vic en mezelf

Lessons learned

  • Enkel badkostuum en ev. regenjas aan in de boot want als je met kleren omkantelt is alles nat (en heb je het de hele dag koud)
  • Een reddingsvest is ook nuttig om het zitbankje wat zachter te maken.
  • Kanoërs (en Tsjechen) begroeten elkaar met “Ahoi”. En Vic doet dat met “Ahoi kameraadjes”
  • Die waterdichte tonnen zijn geen overbodige luxe.
  • Weet dat je deze kanotocht niet in een verlengd Tsjechisch weekend mag plannen (5 en 6 juli zijn feestdagen)

We sloten onze dag af met pizza, uno, frisbee, een avondwandeling en een kampvuur gelijk de echten (bijna … want de worstjes ontbraken).

Morgen meer van dees plezier, maar eerst uitslapen?