Railbike in de hoge venen

Aan verjaardagskado’s voor elkaar doen Bjeurn en ik niet meer mee, wij geven verrassingsactiviteiten. En toen ik zaterdag weer 30 werd, wist ik enkel dat ik om 8u aan de ontbijttafel werd verwacht en dat ik me moest kleden op een hele dag buiten zijn.

En zo reden we met 1 kind (de dochter was op scoutsweekend) richting Hoge Venen, waar we een rit maakten op een railbike door een natuurgebied. Echt wel tof om te doen, een schoon omgeving vol wilde narcissen in bloei en naast een bekende fietsroute “Vennbahn”, die ons deed verlangen naar onze Pino Hases. Het trappen zelf was niet al te vermoeiend, zelfs Vic heeft flink meegefietst. Wat tof was, want dan kon ik me als een koningin laten vervoeren door mijn mannen.

De eerste 7 kilometer was licht bergop en de weg terug was dus logischerwijs bergaf. Wij reden achter een viertal zeer zware mensen, en die gingen full speed zonder ook maar te moeten trappen, hen zagen we onderweg niet meer terug.

Ik was natuurlijk niet voorzien op 1°C, want daarboven in ons land was het nog een pak kouder dan hier. Dit was mijn koudste verjaardag ooit … we zagen zelfs enkele vlokken sneeuw. Gelukkig had Bjeurn onze regenbroeken en schoenovertrekken mee, hoewel het niet regende kwamen deze goed van pas … geen zicht, maar wel warm.

Nadien aten we nog in een lekker warme wagon een minder lekkere wafel.

Ook niet ver van daar was de Signal de Botrange, met zijn 694m het hoogste punt van België … dat snapte Vic wel niet zo goed … want bergen waren daar niet te zien. En daar deden we nog een kleine wandeling in de hoge venen.
Het weer in de hoge venen kan snel omslaan en dat was goed merkbaar. De ene moment een sneeuwvlaag, de volgende moment kwam de zon erdoor waardoor we het bijna warm kregen.

De moeite deze uitstap, een aanrader en zeer geschikt voor kinderen. Dit was mijn koudste verjaardag ooit, maar ook wel één van de betere edities.

Voor een impressie van de railbike, kan je dit filmke bekijken