Wat doe je als je een beetje vakantie hebt? Als de mama mag kiezen, dan ga je wandelen, maar geen kind kiest voor de rust in de natuur. Onze kinderen mochten ook een daguitstap kiezen en die dag brachten we in Leuven door.

Eerst gingen we zwemmen in de sportOase. Zwemmen is nooit mijn favoriete bezigheid geweest, ik heb het immers meestal koud in een zwembad. Maar ik moet zeggen dat we ons in de sportoase wel goed geamuseerd hebben, en als ik het koud had kroop ik in het Turks stoombad (net geen 7 minuten met de timer, want na 7 minuten werd je eruit gejaagd met koud water dat ineens héél de cabine rondspoot)
De kinderen amuseerden zich ook op de springplank waar ze hun salto’s oefenden en ik moet zeggen dat ik geïnspireerd was toen ineens een mama de springplank op stapte en héél elegant ook een salto deed *very impressive*. Weer iets nieuws op mijn bucketlist … ik wil ook een salto kunnen maken en liefst elegant (ik ben ondertussen alvast beginnen oefenen op de trampoline … maar jullie tips zijn welkom want ik vind het nog steeds redelijk eng en ik ben er nog niet in geslaagd om terug op mijn voeten te landen).

Daarna reden we door naar de klimzaal “De Stordeur”, waar we eerst picknickten in de auto met bananenbrood volgens mijn nieuwe recept (een hit, vooral bij mij). Ik had nog wel goesting in een dutje na het zwemmen, dit werd me echter niet gegund door mijn dochter die dolenthousiast wou gaan klimmen.

Klimmen doen we meestal in de climax te Puurs maar vermits deze niet open was werd het deze keer de Stordeur. Amai … wat een aangename verrassing was dat. Verandering van spijs doet eten zeggen ze en verandering van klimzaal doet me ook weer bedenken dat ik dit eigenlijk wel op meer regelmatige basis zou willen doen, dat klimmen. (Enfin, misschien ligt het niet enkel aan de zaal want eigenlijk maak ik na een klimsessie altijd plannen om me lid te maken van een klimclub … wat ik dan nooit doe omdat ik dan weer andere dingen zou moeten laten vallen).

Ikzelf ben geen held, de eerste keer dat ik me aan de klimmuur waag geraak ik gegarandeerd niet tot boven omdat de hoogtevrees me in haar greep heeft. Maar eens de rest van het gezin wel het hoogste punt van de klimmuur heeft afgeklopt, wint mijn competitiedrang het van mijn hoogtevrees.

 

 

De jongens hebben geen problemen met de hoogte en Vic ontpopte zich tot onze klimkampioen, geen vrees en geen grammeke vet blijken een goei combinatie.

Liv is een beetje gelijk mij, zij klimt wel naar boven maar vertrouwt er niet op dat we haar veilig terug naar beneden laten zakken, waarop ze de eerste keren terug naar beneden klom in plaats van haar in haar harnas te laten zakken een een lift naar beneden te aanvaarden. Gelukkig kon ze ook net zoals mij haar angst opzij zetten.

Liv is ook trots dat ze haar broer kan beveiligen en ik moet zeggen, ik vertrouw haar daarin bijna onvoorwaardelijk. Bijna … zeg ik wel want op een bepaald moment had ik wel een paniekske (maar dat lag volledig aan mezelf). Ikzelf was dus op weg naar boven en al bij schatting 12 meter hoog en ineens hoor ik Liv en Vic met elkaar overleggen zoals enkel zij dat kunnen … zeer luid dus. En hoewel Liv alles onder controle had kreeg ik ineens een paniekaanval toen ik Vic daar boven zag bengelen, beveiligd door zijn zus. Plotseling was ik ervan overtuigd dat ze zouden beginnen ruzie maken, dat Vic naar beneden zou stuiken en dat Bjeurn naar daar zou lopen en mij zou loslaten zodat ik dan ook naar beneden zou duikelen. Ik ben normaalgezien geen angstig type, maar 12 meter boven de grond zijn de dingen anders.

 

Uiteindelijk klom ik 3 keer tot helemaal boven en deed ik zelfs 1 keer zelfs een 5A zonder vals te spelen. Bij het klimmen zijn er immers ook moeilijkheidsgraden, het gemakkelijkste is om je van niets iets aan te trekken en gewoon tot boven te klimmen zonder rekening te houden met de kleur van de grepen, maar een extra moeilijkheid is om een bepaald parcours te volgen en enkel de grepen in de kleur van jouw parcours te volgen. In deze zaal was 4 het gemakkelijkste en ik deed dus een 5A. Misschien niet zo impressionant maar ik ben van het principe dat je steeds ruimte moet laten voor verbetering.

Avondeten deden we in het eetcafé en dit was ook een voltreffer, super decor, view over Leuven, lekker eten en vriendelijke bediening. Iedereen content.

 

Praktisch

Klimzaal de Stordeur te Wilsele
Klimzaal, boulderzaal en (te reserveren) funzaal die er voor kinderen ook zeer tof uit ziet
Klimmen kan zonder klimbrevet
Kostprijs voor een klimbeurt met materiaal €16,5 per persoon
Parkeren kan gratis op de parking van het gebouw