Afstand 62km – Hoogtemeters 615 – Bestemming Enniscorthy (Ierland) – Overnachting in de tuin van Ellen en Sil
Een nacht in een echt bed, scrambled eggs als ontbijt … wat een luxe. Samen met Jacky, Ted en natuurlijk de honden (die even dol waren op onze kinders dan zij op hen) hadden we nog een gezellige ochtend. Liv sprak trouwens voor het eerst de woorden uit “hier wil ik blijven!!”, wat voor Jacky en Ted ok was … maar een jaar vond Liv toch net te lang.
Na een rondleiding in de tuin met ongelooflijk uitzicht (jammer genoeg onfotografeerbaar wegens de zon, maar wie wil nu geen berg in het gezichtsveld) en vijver met koi’s vertrokken we weer, niet wetend wat de dag brengen zou. Het enige dat we wisten is dat er weer geen camping in de buurt was. Normaal ben ik graag goed voorbereid maar ik vind het wel plezant om niet te weten wat de dag zal brengen.
De rit was met als gisteren mooi en het weer heerlijk. Zwaar ook wel, we deden niet bijzonder veel hoogtemeters maar wel wat venijnig steile stukken die me dwongen tot afstappen en duwen waardoor ik weer het respect van Vic verloor.
Het vinden van een overnachtingsplek was nog gemakkelijker dan gisteren. We belden aan bij Ellen en Sil en mochten direct onze tent in hun voortuin opzetten. Terwijl Liv en Vic speelden met Sarah en Sinead, de kleinkinderen. De taalbarrière was geen probleem … er is immers google translate.
Wederom een gezellige avond en een leuke kennismaking, Sil en Ellen reden met ons nog naar Vinegar Hill waar je een mooi uitzicht over de stad en en bergen hadden, Sinead danste een traditioneel Ierse dans voor ons en Sarah gaf wat meer uitleg over Hurling, de Ierse sport die ze beoefent.
We zijn zo blij dat we toch de ferry in Rosslare nemen in plaats van in Dublin … hadden we dat gedaan dan hadden we het mooiste stuk en de liefste mensen gemist.
Een reis kan je plannen tot in de puntjes, maar niet wie je zal tegenkomen. Dat maakt het net zo bijzonder, en dan besef je des te meer dat de wereld toch misschien niet helemaal naar de k**** is ;-)
Volledig akkoord met het commentaar van voorgaande persoon. Toen ik jullie tekst las dacht ik te schrijven dat er gelukkig nog goede en “openhartige” mensen zijn in deze brutale wereld. Denk ook dat jullie tocht veel sympathie opwekt.
stijl? :) steile stukken of stijlvolle stukken?
Steil
Bellen julli egewoon ad random aan bij mensen? Of begrijp ik dat verkeerd? Zalig avontuur zeg!
Ja … we bellen aan waar er geen hond is die ons schrik aan jaagt