Afstand 48km – Hoogtemeters 300 – Bestemming Arboga – Overnachting wildkamperen aan een strandje

Het is zover … we zijn voor de 2de maal op heel onze Tour d’Europe uit de tent gebakken. Maar dit keer konden we rechtstreeks van onze tent in het water springen !!! Iets dat zeker de kinders ongelooflijk tof vonden … en daarna knipte ik Vic zijn haar en moesten we nog eens gaan zwemmen om al het haar van onze lijven te verwijderen. Wat een leven.

Het fietsen ging me dan weer minder af … warm weer en ik, dat is niet zo een goede combinatie. Voor het eerst in Scandinavie belandden we op een niet-fietsvriendelijke weg, zonder alternatief (die zijn hier blijkbaar ook). De E20 heeft alternerend een enkele of dubbele rijbaan (dubbele om de kans te geven om in te halen). Het vieze was dat ze vrij smal was en dat er aan beide kanten vangrails stonden, we voelden ons gevangen tussen de vangrails en het snelle verkeer.

Maar als ik al een beetje in een dip zat was dat snel over want de namiddag en avond waren weer zeer verrassend en schoon.

Eerst passeerden we een manuele driedubbele sluis, en sluizen zijn altijd tof.

En dan kwamen we aan op, wat we dachten dat een rustig strand zou zijn. Niet dus … het werd een strand waar we veel schone ontmoetingen hadden. 

Zo geraakten we direct aan de praat met Nicolae, Nathalia en Andreas . Nicolae is van Noorse origine en bekeerde zich tot de Russisch Orthodoxe kerk, en hij wil in Sint Petersburg voor priester gaan studeren. Nicolae (zijn nieuwe doopnaam, zoals in Sint Niklaas) was direct enthousiast over ons avontuur want hij wou ook graag met fiets en tent op vakantie. En een uur later stonden Nicolae en Andreas hier terug met hun fiets en hun tent. We hadden buren.

Ondertussen maakten we kennis met een Syrisch-Oekrains gezin. Een dokter en apothekeres die hier al 3 jaar wonen met hun 5 kinderen nadat ze Aleppo ontvlucht waren, en Zweden bevalt hun wel al is de zomertemperatuur in Zweden de wintertemperatuur van Syrië. 

   

Voorts leerden we nog een grote Palestijnse familie kennen. Die al voor de tweede keer gevlucht waren. Eerst uit Jeruzalem en 3 jaar geleden dan uit Syrië. We spraken met een meisje dat haar studies bioingenieur niet had kunnen afmaken … “ik koos om te blijven leven” zei ze.

Maar het waren niet allemaal droeve verhalen die we deelden. Het was vooral een gezellige avond waarop het eten gedeeld werd, gevoetbald en gedanst werd en vooral Vic zeer populair bleek, zijn breakdancemoves op de Arabische muziek waren een hit.