Dit weekend stond al maandenlang in onze agenda, als onze kinderen op scoutskamp waren zouden Bjeurn en ik een weekend gaan hiken en onderweg slapen in een hammock, slapen in een hammock stond immers al een tijd op mijn bucketlist en Bjeurn is een ervaringsdeskundige !!! Ik koos voor de Eislek trail, een trail die wel mooi moest zijn want in maart liep ik in die regio een trail run en toen dacht ik constant “Had ik mijn tent maar mee”.

Vrijdagavond – De kop eraf – 2,5km

Vrijdagavond na het werk pakten we onze rugzakken in, 11kg voor mij en 16kg voor Bjeurn. Ik vind het ongelooflijk hoe snel een rugzak zwaar wordt, want veel hadden we niet mee maar als je eten, drank, kook- en kampeergerief moet meenemen dan kan je daar precies moeilijk onderuit. Alhoewel het gewicht me nog steeds veel lijkt als ik een kleine rekensom maak (2 rugzakken van 2kg, 4l water, 2l melk, 2 hammocks van elk 1kg, 2 tarps van 1kg, 2 slaapmatjes van 500g, 2 slaapzakken van 900g, een gamel, gasvuurtje en gasbidonneke, mokka-express, 2koplampen, noodmaaltijden, muesli, fruit, koeken, tandenborstels, deo, zonnecreme, powerbank, regenjas, windstopper, geen lange broek maar een legging als gouden tip van Lobke … )

Toen alles ingepakt en gewogen was vertrokken we naar Houffalize, waar we onze auto achterlieten aan de gratis parking nabij het TEC depot. We kwamen daar pas aan toen het al donker was, dus met een zaklamp op ons hoofd begonnen we aan onze trail. Ik moet zeggen dat ik er toen niet zo scheutig op was om ergens een bos in te trekken en mijn hangmat daar in het donker op te hangen, de eerste koplamp begaf het trouwens al na 5 minuten en toen was er nog maar één. Na 2,5km stappen zagen we een geschikt bos op een 200tal meter van de weg, ik ben blijkbaar soms nogal ne schrikschijter en ik heb altijd schrik dat ik per ongeluk op een everzwijn ga stappen, dus ik was zeer content dat Bjeurn erbij was en ik gewoon in zijn voetsporen kon treden. Eens in het bos aangekomen voelde ik gelukkig dat het goed was, dit was een rustig plekje waar niemand zou passeren en ik met een gerust gemoed in de hangmat zou slapen, en de eventuele everzwijnen die konden dan gewoon onder me door lopen.
Een hangmat ophangen is dus ook helemaal niet zo moeilijk, gewoon je hangmat met touwen aan 2 bomen strikken, je matje erin schuiven, er een touwtje boven hangen waar je je hangmat kan aan opspannen en waar je ook een shelter kan over hangen. Die shelter is misschien wel iets minder romantisch, maar wel handig bij de regen die misschien voorspeld werd en ook een bescherming tegen de wind, koude en condens.

Ik heb echt zalig geslapen, een hammock is net een coconneke waar je veilig in ligt, mijn nieuwe donzen slaapzak met comforttemperatuur 0°C heeft waarschijnlijk ook bijgedragen aan mijn goede nachtrust … geen koude nachten meer voor mij !!!!

Enfin … de kop was eraf … eerste nacht in de hammock was zeer geslaagd.

Zaterdag – Vallende sterren – 24km

Eigenlijk waren we al moe op weekend vertrokken (de tol van een kinderloze week) en ’s morgens sliepen we tegen onze verwachtingen in tot 8u. Ontbijten deden we in de zon, die we vonden op een bergtop en even hadden we het gevoel van alleen op de wereld te zijn … geen huizen, geen elektriciteitspalen in het zicht, tot een jong katje zich bij ons vervoegde. Onderweg zagen we trouwens nog een hazelworm, veel beversporen, een eekhoorn, roofvogels, maar verder niets spannend … altijd jammer als we geen hert spotten en deze keer konden we dat niet op de kinderen steken.
Deze etappe liep langs de oostelijke en nog zeer ongerepte Ourthe, langs de samenvloeiing van de oostelijke en de westelijke Ourthe, langs het stuwmeer van Nisramont (met café) tot aan het plateau van Nadrin, en bij momenten was het pittig stappen want behoorlijk wat hoogtemeters. Onderweg kruisten we ook trailrunners die bezig waren aan een wedstrijd van 50km (trail des fantomes blijkbaar), de regio moet schijnbaar populair zijn voor trailruns. Zielige afsluiter van de trailrun, op een bepaald moment kwamen we de persoon tegen die alle bewegwijzering weghaalt, en 10 minuten nadien volgde er een eenzame loper die vroeg of wij wisten hoe het parcours liep, want hij vond de bewegwijzering niet meer. Ondanks onze goede uitleg besloot hij toch om een taxi naar de finish te nemen (misschien een wijze beslissing want volgens mij was het een deelnemer van de 33km die per ongeluk op het parcours van de 50km was verzeild geraakt).

Ondanks het voornemen om er een luxetrip van te maken en op restaurant te gaan eten, belanden we in Nadrin toch in de frituur, we kwamen er immers veel te vroeg aan en we hadden geen zin om te wachten tot 19u wanneer de restaurants open gingen, maar we vonden wel nog een klein winkeltje waar we een fles wijn (met draaistop) konden kopen. Er zat ‘s avonds geen kampvuur in (een algemeen verbod want het is veel te droog), maar een fles wijn is een mooie troostprijs.

Een plekje voor de nacht was gemakkelijk gevonden, na Nadrin kwamen we terug in de Ourthevallei en daar zijn de mogelijkheden legio … we beslisten om even van de route af te wijken te wandelen naar het stukje land waar de Ourthe een U-turn maakt, een plek met het minste kans om toevallige passanten te ontmoeten.

Het was net warm genoeg voor een plons in de Ourthe, een big wash is sowieso aangenaam na een dag stappen en zweten en daarna lieten we ons opdrogen aan de lucht op een rots in het water, want een handdoek hadden we natuurlijk niet mee. Deze keer installeerden we de hangmatten zonder de tarp erboven, wij wilden immers vallende sterren zien. Uiteindelijk spendeerden we onze avond op onze rots in de Ourthe, zolang het licht was verbaasden we ons over de vissen die nu en dan uit het water sprongen en eens het donker viel zagen we nog enkele vallende sterren. Ik probeerde daarna vanuit mijn hangmat nog wat vallende sterren te spotten, maar het was onmogelijk om mijn ogen voor langer dan 10 seconden open te houden, toch was het wel echt ferm om de sterrenhemel te zien telkens als ik even wakker werd.

Zondag – De dag van de pijntjes – 18km

De nacht was koud, althans voor Bjeurn die in een slaapzak met kapotte rits slaapt, ik ben wederom zeer content van mijn nieuwe exemplaar, want meestal ben ik de kouwelijke. Maar slapen zonder tarp boven ons zorgde toch voor meer condens, we merkten dat ons slaapgerief vochtiger was dan de nacht voordien. De dag zelf beloofde wel warm te worden, tot 27°C, ik was héél dankbaar voor het schaduwrijke parcours en de wind op de heuvelrug. Al snel komen we aan op de Keltische site van Cheslé, wauw weer een geweldige plek, ideaal ook om een tent te placeren. Daarna hadden we de indruk dat we maar bleven stijgen en zelfs als we dachten dat we boven waren, dan stegen we nog verder … met schone uitzichtpunten als beloning. Op momenten deed de wandeling ons wat herfstig aan, ik had me al laten vertellen dat de bomen door de droogte hun bladeren al afgooien en dat was nu duidelijk zichtbaar.

Uiteindelijk kwamen we aan in La Roche waar we ons direct placeerden op een terras in de schaduw, héél veel rondwandelen hebben we daar niet meer gedaan, de tweede wandeldag was immers ook de dag van de pijntjes en alhoewel we geen blaren hadden deden onze voeten toch wel zeer, volgens Bjeurn hoort dat er gewoon bij en moet je dat accepteren.
Slechts 1 bus reed er op zondag tussen La Roche en Houffalize, we begrepen waarom want wij waren, naast de chauffeur en een andere TEC medewerker, tevens de enige mensen op de bus.

De evaluatie

Ik snap dat deze trail de populairste is in de ranking van trekkings.be, héél ongerept, weinig bewandeld maar ook zeer goed voorzien van zit- en picknickbanken. De route zelf is afwisselend tussen Ourthe en plateau’s en bevat meerdere perfecte wildkampeerplekjes alsook geschikte plekken voor een kampvuur, al waren kampvuren nu ten strengste verboden door de extreme droogte, jammer wel want hout was er genoeg te vinden. Hoewel we dit zeker met een tent hadden kunnen doen bood de hangmat ons extra vrijheid, waar je voor een tent een vlak stuk effen ondergrond nodig hebt hadden we nu genoeg aan 2 bomen en die zijn er genoeg. Ik wil niet zeggen dat de wandeling technisch was, maar toch wel pittig en steil bij momenten, wandelstokken zijn geen noodzaak, maar zeker aan te raden.
Dit was zo plezant dat we de besloten hebben om hier een jaarlijkse traditie van te maken, een outdoor weekend wanneer de kinderen beide op scoutskamp zijn, ik kijk nu al uit naar de volgende editie (die niet persé een hike moet zijn)!!!

Praktisch

• Route: Escapardenne Eislek trail etappe 4 (23km) en etappe 5 (18km) tussen Houffalize en La Roche-en-Ardenne
• GPX-coördinaten: te vinden op bovengenoemde site (bij virtueel parcours)
• Start: Houffalize waar we de auto achterlieten op de gratis parking aan het TECdepot (Avenue de la Gare)
• Overnachting 1: In de bossen van Houffalize nog voor het oversteken van de A26
• Overnachting 2: Achter Nadrin, waar de route terug aan de Ourthe komt, op een stuk land omsloten door de kronkelende Ourthe waar zeer weinig passage is
• Einde: La Roche-en-Ardenne waar de de TEC bus 15/2 naar Houffalize namen (rijdt op zondag slechts 1* per dag)
• De hammocks: de Travel Hammock en de Frontline Hammock van het merk DDHammock