Zo vertrokken we uit Denemarken, terug naar België met zijn mooie weer. De tent lieten we festivalgewijs achter in een container van de camping (ze was weer net iets te nat geworden) en mijn teva’s die mijn voeten altijd zwart kleurden liet ik ook met plezier daar.

In de auto vroeg ik nog “Zijn we klaar voor het echte leven?”, waarop Vic aanvulde “waarin je keiveel moetjes hebt”. Het deed een beetje vies “Back to life, back to reality”.

Maar onze thuiskomst was alvast zeer schoon, met familie, met stoofvlees en frietjes van de frituur en nog een verrassingselement aan ons huis met vrienden en spandoeken.

Het was ook zeer leuk om thuis te komen in een huis dat nog blonk van een grondige schoonmaak, met bedden die vers opgedekt waren en een welkomspakket met de basisbenodigdheden.

De volgende ochtend kwamen we tot de conclusie dat mijn mama niet enkel naar huis gereden was met onze bagage nog in de auto, maar ook met mijn handtas en gsm nog in. Geen geld voor de bakker dus, gelukkig vonden we ergens in huis nog een spaarpot van de kinderen met voldoende geld voor een brood. Het duurde tot de middag eer we onze tanden konden poetsen (want onze bagage was er niet) en tot de volgende dag dat we eens onze andere kleren terug konden aandoen (want die zaten zeer ver weggestoken). Een beetje chaos, zo thuiskomen in een huis waar de hele inboedel ergens in een doos steekt.

De volgende dagen liepen we rond als een kieken zonder kop, Bjeurn vindt het leven thuis vermoeiender dan onderweg.

We hielden ons bezig met dozen uitpakken en alles terug op zijn plek zetten. Ik was dus al helemaal vergeten hoe mijn keuken was ingericht, ik was wel content om de dunschiller terug te vinden.
En als je zo begint uit te pakken, besef je toch maar eens weer hoeveel spullen je hebt, en hoeveel spullen je daarvan eigenlijk niet (meer) nodig hebt. De freecycle sites worden bijgevolg gespamd en ik drijf de (schoon)zussen tot waanzin.

En dan moesten we ook kleerkasten uitmesten, er paste nog minder dan ik had gehoopt. Vic heeft al een chance veel grotere neven, en zijn kleerkast is alweer aangevuld. Met Liv moesten we gaan winkelen want zij had echt bijna niets meer.

En ook ne cruciale, proberen onze auto terug aan de praat te krijgen. Tegen alle verwachtingen in startte hij direct en dankzij een vriend was hij heel snel terug gekeurd en operationeel.

De todo-lijst en agenda, die we op reis niet moesten gebruiken, slipten direct vol. Onze kinderen waren deze dagen echter wat eenzaam, eindelijk terug thuis, maar veel vriendjes hebben ze nog niet gezien, de meesten zijn op reis en zitten op kampen. En ook wij waren zo druk bezig dat we niet veel tijd hadden om hun te entertainen.

Maar we genieten ondertussen ook … van een groot en zacht bed (ik was al vergeten hoe zalig dat slaapt), van gewone handdoeken, en van een gewone fiets. Ik kon trouwens in het begin niet meer fietsen, als je een jaar fiets met een zware fiets met een breed en log stuur, dan voelt zo een vinnige damesfiets zeer onstabiel. Gelukkig went dat weer allemaal snel.

Na 5 dagen kropen we terug een tent in, we waren immers uitgenodigd op een hippiefeestje. Dat was tevens de eerste keer in 14 maand dat ik terug met de auto reed. Blijkbaar verleer je fietsen sneller dan autorijden, want mijn eerste keer in de auto ging een pak vlotter dan de eerste keer terug op de fiets. De meest gestelde vraag die we krijgen, is of Bjeurn zijn baard en haar nu worden afgeknipt. Wel … die baard was er al voor we vertrokken dus ik vermoed van niet, maar nu dat hippiefeestje achter de rug is kan Bjeurn zijn haar er inderdaad af. Ik ben even benieuwd als jullie of dat zal gebeuren, hij heeft alvast nog geen afspraak bij de kapper (=ik) gemaakt.

Jullie zijn allemaal bedankt voor de vragen, ik heb er massaal veel gekregen. Ik ga er iets mee doen, maar nog niet direct. Ik wil wel al één misverstand uit de wereld zetten, onze fietsen zijn niet perte totale. Wij hadden op het einde wat problemen, maar dat gaat gewoon over niet standaard onderdelen die moeten vervangen worden en dat is niet abnormaal na bijna 15 000km. Wij vinden onze fietsen nog steeds ‘de ideale tandem’, we worden nog steeds gelukkig als we ze zien en we gaan ze blijven gebruiken.