Afstand 29km – Hoogtemeters 1144 – Bestemming Roncevalles (Spanje) – Overnachting Albergue de peregrino’s 

Spannend … vandaag de Pyreneeën over. De weersvoorspellingen waren niet zo goed, waar het gisteren 29°C was voorspelden ze nu 18°C met de hele dag regen … daar was ik wel wat onzeker over. Dat was niet nodig … had ik toen al maar geweten dat we ideaal fietsweer zouden krijgen. Het was een pak frisser, bewolkt en soms een heel klein beetje regen om ons te verfrissen als we het te warm kregen.
De Pyreneeën vielen al bij al wel mee. De eerste 15km was hard, daar zaten wel wat stijle hellingen in die ons (zelfs Bjeurn en Vic) deden afstappen en duwen. Bjeurn was ervan overtuigd dat we max. 7% stijging zouden hebben, maar het eerste gedeelte was het beduidend meer op sommige stukken. Daarna volgden we de grote weg en zoals het de grotere wegen typeert was de stijging veel geleidelijker, en werd het een pak gemakkelijker.
Liv en ik waren vandaag een duo en we voelden ons als filmsterren omdat enkele auto’s stopten om foto’s van ons te trekken of om ons moed toe te spreken of eens te claxoneren. Ik was echt content dat Liv ook kon genieten van deze rit. Zo was ze enorm onder de indruk dat ze in het dal de schaduw van een wolk kon zien.

Maar ook Vic deed het goed (alhoewel we de jongens vandaag amper zagen, ze waren net iets sneller als ons). Maar wanneer we de jongens zagen was het altijd een groot kabaal … hoe luider Vic zingt of roept, hoe contenter hij is.

We leerden onderweg ook Belgen kennen, zij deden al enkele keren een stuk van de camino en elke 2 jaar nemen ze 10 dagen congé om de tocht verder te zetten … in 2022 denken ze Santiago de Compostella te bereiken. Is dat niet geweldig, zo’n volharding.

Ook vond Bjeurn een vleermuisje op de weg  .. we waren allemaal onder de indruk hoe schattig zo’n beestje is … we legden het aan de kant te rusten.
Ik heb altijd aantrek van de honden … tegen wil en dank. Waarschijnlijk omdat ik ’s middags de worst snijd.

Na 27km stijgen waren we eigenlijk niet enorm moe (ondanks stijgingsindex +40) … maar ik was wel wat verontrust door het weer dat naar ons toe kwam, in de vorm van een pikzwarte wolk.

En daarmee eindigden we in onze eerste pelgrimsherberg te Roncevalles. En als we dan toch decadent aan het doen waren bestelden we direct een pelgrimsmaaltijd en ontbijt erbij.
De kinderen deden een gebedje voor sint-Jacobus in de prachtige kerk.

Wel een belevenis … de alberge on Roncevalles is één van de grotere, maar recent en zeer smaakvol gerenoveerd en de uitbating gebeurt (tot grote vreugde van de kinderen) door Nederlandse vrijwilligers. We slapen in een gemengde slaapzaal maar in hokjes van 4 … komt dus goed uit.

Dit jaar doen blijkbaar ook significant veel Koreanen de camino (reden … er is een documentaire in Korea over de camino op tv vertoond)

In de herbergen moet je om 22u in he bed liggen, en om 8u ten laatste buiten zijn, niet echt ons ritme. En je moet er ook stil zijn, ook niet echt ons ding … vanaf morgen terug kamperen. Maar eerst genieten van ons echt bed!!!