Smelt schone jong

… kind en gezin , oudercontact … was altijd goed nieuws

totdat ons Vicje als 2,5 jarige naar ’t school ging. Het eerste oudercontact, daar ben ik echt een tijdje niet zo goed van geweest.

Vic praatte niet goed, hij weende altijd als we hem afzetten op ’t school, hij was eigenlijk niet in zijn nopjes in de klas, grof motorisch deed hij het niet goed … zoals in ‘veel vallen, vreemde tred’ … kortom … niet geweldig.

Het tweede oudercontact vandaag was dus wel spannend. Maar 1,2,3,4,5,6 … gene stress …. verbetering op alle fronten merkbaar.

Sinds 2 weken weent Vic niet meer bij het afzetten aan de schoolpoort, hij begint meer interesse in de juf te tonen, hij struikelt minder, hij hoort hoogstwaarschijnlijk helemaal niet goed en praat ook niet zo goed (maar de afspraak met oorarts is al een tijd geleden gemaakt, wij verwachten ons terug aan buisjes net als bij Liv),  hij geniet en lacht veel meer in de klas … dus alles komt goed.

Voor de rest is onze kleine man precies geen tekentalent (net de mama), en knutselen zegt hem  niets … geen stempelwerken, verfwerkjes in de portfolio van Vic, enkel wat kleurplaten met wat strepen (in één en dezelfde kleur).
Wel blijkt ons kind een enorm puzzeltalent en hecht hij zich eerder aan de glijbaan dan aan andere kindjes (wat niet abnormaal is op die leeftijd)

Mama is content met dit rapport … we mogen ook niet vergeten dat ons manneke nog jong is … want we vergelijken wel met de oudere zus, maar die zat tot haar 3 nog in de kribbe.