Afstand 50 km – Bestemming Brugge – een overnachting in Pino walhalla bij Lobke,die ik via internet leerde kennen, en haar familie

Na een uitgebreid ontbijt werden we (na de verplichte selfie) door Joris, Martha en Stella tot aan de lange afstandsroute richting Brugge gereden.
De dag begon mooi en zonnig maar na de middag was het toch vrij winderig … ik vond het dus toch wel weer een vrij vermoeiende route, en ik merk dat ik snel door mijn reserves geraak. Hopelijk geraak ik nog wat bijgetraind alvorens we Engeland binnenrijden.

Tot mijn grote verbazing valt echter de zadelpijn op mijn nieuwe brookszadel (dat ik op voorhand niet echt heb ingereden) mee. Een opluchting, want je hoort soms andere verhalen  over Brookszadels.

Net voor de middag kwamen we langs het “gekke fietsenmuseum” in Meerendree. Geweldig … daar vond je alle soorten fietsen (met excentrisch wiel, minifietsje, een wiel dat de tegenovergestelde richting draait dan je stuur, ….. ) die je kon uittesten… en er stond ook nog een picknickbank voor passanten. Heel tof. Ook handig want we konden daar ook schuilen voor een hevige regenbui die even plots weer verdween als ze gekomen was.

Onderweg kwamen we nog mensen tegen die ons vroegen naar ons verhaal. Het hele concept van onze reis vonden ze geweldig … tot ze de vraag stelden hoeveel kilometer we per dag deden. Het antwoord .. 50km … was blijkbaar heel teleurstellend … “zo weinig” was het antwoord.

Ikzelf denk echter dat dit misschien al te ambitieus is met zwaar beladen fietsen, kinderen die je moet lesgeven, eten dat je moet klaarmaken en andere ontspanning die je nog eens wilt meepikken.

Nog een leuke ontmoeting was in centrum Brugge. Toen we daar verzeild geraakten in een mensenmassa in de winkelstraat werd ik ineens aangesproken door een man die mijn blog volgt en ons avontuur zo tof vond. Dat is altijd leuk om te horen.
Verder ontsnapte ik nog aan een boete *slaat mea culpa* en werd ik bijna aangereden bij het oversteken aan een groen licht *geen met culpa maar gelukkig ben ik een defensieve chauffeur*

En daarna konden we terecht bij Lobke en haar familie. Lobke ken ik van mijn blog en zij hebben thuis ook 2 pino hase fietsen waar ze veel gedrevener mee rijden als wij met de onze.

Hoewel Vic een moeilijke start maakte hield hij aan dit bezoek een vakantielief over.

Ook hier was het weer verwennerij ten top, gaande van vegetarische lasagne tot biobier. En een leuke avond vol gespreksstof over pino hases, fietsreizen, lopen  ….

Dat schept toch een band, zo’n fietsen.