Wandelen in Durness

Overnachting: camping Durness

Aangekomen in Durness (waar John Lennon als kind zijn vakanties doorbacht) bereikten we meteen ook het meest Noordelijke punt van onze reis. Tot mijn spijt zullen we niet in John O’ Groats geraken, ik vraag me nog steeds af waarom we slechts 2 weken vakantie ingepland hebben.

Veel meer valt er in Durness niet te doen als te wandelen en in de voormiddag doen we een wandeling langs Smoo Cave. De grot is wel tof maar de wandeling viel tegen … we hebben al zoveel mooie wandelingen hier gedaan dat wij verrast willen worden en dat was niet het geval.

Op vraag van Vic die graag kinderen wou ontmoeten om mee te voetballen installeerde we ons op de camping.

Ik was feitelijk heel moe, slecht geslapen de nacht voordien door de vele wind. Wind en een daktent is geen ideale combinatie, dan begint er alles te flapperen en wind te pakken. Moest het mooi weer geweest zijn dan hadden we gegarandeerd wat gelummeld op de camping of op het schone strand. Het was echter fris, winderig en regenachtig, dus er zat niet veel anders op de weer te gaan wandelen.

Deze wandeling van aan de camping tot aan Balnakeil beach en dan tot aan het hele uiteinde van het schiereiland was wel weer verrassend en super schoon. Weer eens wat anders dan we gewend waren met zijn hoge kliffen en duinen, zijn prachtige stranden, velden waar er vogeltjes (zwaluwen?) in grote groepen rond de koeien zaten en in groep opvlogen als we nabij kwamen om dan een andere koe uit te kiezen.

We wandelden tot het militair terrein dat (net als cape Wrath aan de overkant) afgesloten was omdat er in juli en augustus volop geoefend en gebombardeerd werd.

Tegen het eind van deze wandeling hadden 13km afgelegd en had Vic 4 zakken vol wol van de schapen verzameld. De kinderen waren in topvorm, grappig dat Vic altijd met veel gezaag begint en dolenthousiast eindigt. Toen we zagen dat ik al 35 000 stappen had vandaag stelde hij zelfs voor om nog 5km met mij te gaan wandelen tot ik aan 40 000 zat (want dan krijg je een digitale badge van Garmin).

Als beloning zouden we op restaurant gaan, dat hadden we wel verdiend. Het enige restaurant van het dorp zag er wel gezellig uit en er stond genoeg ongezonds op de kaart om iedereen content te stellen, bummer dus toen ze volzet bleken en wij nog moesten gaan koken. Dat is iets dat we onze kinderen proberen te leren, dat je niet alles kan voorspellen en dat een dag niet altijd loopt hoe je hem plant, en vandaag was weer een illustratie .. enfin, Liv was maar een beetje boos en teleurgesteld en ze zette zich er heel snel weer over.

De camping is drukke maar mooi gelegen camping aan de zee met allerlei soorten volk, zo staan er 4 daktenten op een gewone auto, op een camionette en op een SUV. Naast ons staan jongeren die niet van het campeertype lijken volgens Liv, maar van plan lijken om goed te feesten. Ze lieten hun motor de hele avond draaien tot ik hen uiteindelijk vriendelijk vroeg om deze af te zetten wanneer de kinderen naar bed gingen.

Onze overburen hebben een tipi met stoof in maar de meest originele zijn wel de 2 motards met elk een ieniemieni caravanneke achter de moto.

De douches waren heerlijk en ze hebben hier ook familiekotjes, precies zoals thuis, allemaal gezellig samen in de badkamer. Laten we dat maar koesteren zolang het nog duurt.

Het was weer een heerlijke dag, morgen trekken we weer verder Zuidwaarts en onze laatste actieve dag zal worden beloond met temperaturen van boven de 20°C.

Iemand vroeg ons naar foto’s vanuit de tent in plaats van vanuit de auto. Wel … de kinderen slapen altijd in de tent maar dit zijn al 2 views. Eigenlijk heb je vanuit de tent een beter zicht als vanuit de auto. Er zijn iers 4 ramen waaruit jij kan kijken en het leukste is dat je door de vliegenramen zelf niet gezien wordt.

Het hele verslag van onze roadtrip vind je hier.