Afstand: 41 km

Hoogtemeters: 327 m

Overnachting: Drei-Länder-Camp Lörrach

Gisterenavond planden we de rest van de route. Gelukkig dat ik betrokken werd want het eerste plan zag er een beetje uit zoals ik me de hel voorstel. Warm (want vandaag 31°C voorspeld) en met een paar stijgingspercentages van 20 tot zelfs 40 %).

Uiteindelijk komen we op iets veel schappelijkers uit, en volgen we dezelfde alternatieve route die Stien en co ook namen.

Onderweg routes plannen is niet zo evident. Sowieso gaat dat beter op een computer.

Momenteel is onze favoriete app, met stip, Osmand, maar dan wel de android versie. Bjeurn heeft een iPhone en daarop is de Osmand app niet zo veelzijdig. Met Osmand plannen we de routes en maken we de gpx-files, kijken we waar campings, bankjes, winkels en zwembaden zijn.

Die gpx-files geraken dan weer veel gemakkelijker op Bjeurn zijn fietsgps (wahoo elemnt), via bluetooth. Ikzelf moet zitten prutsen met miniSD kaartjes van de garmin (touring edge plus) die ik in mijn gsm moet steken. Zo heeft elk systeem weer zijn voor- en nadelen.

Het fietsen valt me deze vakantie zwaar, en ik ben serieus aan het evalueren of ik het volgend jaar nog wel zie zitten om met een tandem te gaan. De volgende dagen zal ik voor mezelf deze beslissing maken.

Vandaag deden we ook de partnerruil. Ik ben nu een fietskoppeltje met Vic en Bjeurn en Liv zijn een ander duo. De kinderen horen elk bij een fiets (want die is afgesteld op hun beenlengte). We veranderden de zadels, de gps-houders, en de zwaarste zakken en de tent verhuisden we naar Bjeurn zijn nieuwe fiets. En voorts deden nog wat andere finetuning, Bjeurn is groter dan mij en er moesten wat zakken en een drinkbus verplaatst worden. De fiets van de jongens was ook een echte jongensfiets … hun kauwgum plakten ze gewoon ergens op de fiets als ze die beu waren. Dat is niet meer toegelaten nu ik met die fiets rijd.

Vic en Liv moeten zich ook wat aanpassen. Liv zal geen muziek meer mogen luisteren onderweg en Vic zal de afdalingen niet meer aan duizelingwekkende snelheden kunnen ervaren. Vic zal er nu ook aan moeten wennen om de zwakste fiets te zijn. Maar toch zijn beide kinderen en ouders content met de switch.

We namen op gepaste wijze afstand van de Rijn, door nog eens te gaan pootje baden.

Ik probeerde ook aan de kinderen uit te leggen waarom ik industrie soms charmant vind in zijn lelijkheid. Ik vond bij geen van beide gehoor.

Met 3 wachtenden voor ons duurde een uur om ingechecked te geraken op de camping. Frustratie bij alle wachtenden, vooral door de dame die voorgestoken werd door een man die ze zelfs nog geholpen had met het invullen van zijn papieren. Ook door de man die online gereserveerd had maar nu even goed moest wachten en alles opnieuw moest invullen. En ook door de voorsteker die uiteindelijk vond dat hij teveel moest betalen voor de plek die hij kreeg, en die opnieuw binnenstapte om zijn geld terug te eisen. De dame aan de kassa was ook enorm corona-angstig, dus ze was constant alle stylo’s, oppervlaktes opnieuw aan het desinfecteren. 

Nog een minpuntje aan de camping. We kregen 1 badge per gezin voor gebruik van het sanitair. Naar het toilet gaan is echt niet simpel meer. Eerst terugkeren omdat je je mondmasker vergeten bent (overal op de campings verplicht in het sanitair), en daarna nog eens voor de badge (die je dan natuurlijk ook niet meteen vindt).

Op de menu vanavond stond sushi. Onze favoriete Lidl verwennerij, en die Lidl die is hier om de hoek. Als het zo warm is hebben wij ook geen zin om te koken.

Liv is (zoals de trouwe bezoeker hier wel weet, en iedereen die Liv maar een beetje kent ook) een grote lezer. Daarnet waren we wat aan het praten en het gesprek kwam erop dat ik haar zou koppelen aan een andere grote fantasy lezer. Waarop Liv antwoordt “Dat wil ik helemaal niet, wie moet dan de taakjes in huis doen!”.

Zo voelen wij ons idd ook een beetje als de gsm / leesclub weer bezig is. Dat wij degene zijn die de taakjes moeten doen.

Dit is een beetje geëscaleerd en nu is er tot overmorgenvroeg een elektronicaverbod voor de kinderen. Dit verbod resulteerde tot onze grote verbazing en ook vreugde, in de gezelligste avond van de reis.

Een avond waarin het maar niet leek af te koelen, met een wandeling in gezelschap van een kind, een ritje naar de Lidl voor nog wat drankjes (want aan bars doen ze hier precies echt niet), van gezellig spelen van een kaartspel (onze huisspreuk .. “Gezelschapsspellekes eindigen bij ons nooit gezellig” bleek deze keer niet van toepassing ) … en alternatieve voetentherapie met sushistokjes.

Graag meer van dat.