Afstand: 58.7 km

Hoogtemeters: 161 m

Overnachting: Boerderijcamping Isele-Hof (de aanrader van Stien)

Toen ik ’s nachts opstond om naar de toilet te gaan zag ik de mooiste sterrenhemel in 23 jaar (ik herinner met dat ik toen ik 17 was, ik ooit eens zwaar onder de indruk was van de sterrenhemel in Oostenrijk op skivakantie. Dit was van hetzelfde kaliber). Een 1000 sterrenkamping !!!

Ik denk dat het de eerste keer deze reis was, dat we voor 10u vertrokken waren. Het was ook nog eens zondag dus alle winkels in Duitsland zijn dicht, nog iets waar we geen tijd aan moesten verspillen. Het plan was om vandaag eens 70km te fietsen.

Het begin van de rit was echt prachtig. We bleven langs de Wutach (de rivier die langs de vorige camping stroomde) rijden. Stroomafwaarts … dus bijna ongemerkt bergaf. Bijna ongemerkt voor het oog, bedoel ik dan, want voelen deden we het zeker. Ondertussen flirtten we met de Zwitserse grens. Eens was de mijlpaal links, dan weer rechts van ons. We vrezen wel een beetje voor one telefoonrekening vermits onze data was blijven opstaan. De eerste 30 kilometers gingen heerlijk vlot.

Onderweg kwamen we nog een helend plekje tegen in de rivier. De bedoeling is dat je 3 rondjes rond de leuning stapt met je blote voeten in het water. Wij kunnen je zeggen dat dat koud is.

Daarna zagen we eindelijk de Rijn … en toen werd het ook betrekkelijk heet. Waardoor het fieten niet meer zo vlot ging. Wij, de meisjes deden wat we altijd doen als het niet meer gaat. We zetten een muziekje op.

Daarna besloten we (op dit bankje waar je de gsmclub ziet zitten) om het plan bij te stellen. We zagen op Osmand dat op de camping die Stien ons had aangeraden, dichter bij was dan degene die we op het oog hadden en dat deze vlak aan een openluchtzwembad lag.

De boerderijcamping is idd een aanrader (alhoewel dat het weer een ferme klim tot daar was, dat was vandaag de afspraak niet) maar het zwembad was een afknapper. Het was er inderdaad en het was zelfs open, maar wegens corona moest je de dag voordien boeken. Wat wij dus niet gedaan hadden. Maar de boer zei dat we gerust in de Rijn konden zwemmen. Dat moet je ons geen twee keer zeggen. Dat doen we graag … wild zwemmen.

En zo zwommen we dus in de Rijn (op een plek zonder stroming en enkel waar we konden staan, want het is niet omdat we graag wild zwemmen dat we onvoorzichtig zijn).

Zelfs de grootste twijfelaar (Vic) ging er uiteindelijk in, om er niet meer uit te willen. Ik moet zeggen dat ik me als herboren voelde, mijn hittedip was instant over.

Vandaag zijn ook de eerste 2 teken gespot. Wij zijn content dat we ingeënt zijn tegen tekenencefalitis. Iemand vroeg ons ook waarom we geen tekentang mee hebben in de EHBO, of wat was omdat we ingeënt waren. Wel teken brengen 2 grote gevaren mee. Ten eerste de tekenencefalitis die direct na de vasthechting kan leiden tot hersenvliesontsteking. Ten tweede Lyme, dat pas na 24u vasthechting een gevaar is, en over het algemeen ook beter te behandelen. Wij zijn sowieso op onze hoede voor teken, maar wij gebruiken gewoon een pincet om deze te verwijderen. Dat werkt even goed.

Na een avondwandeling in de boerderij zit de dag er weer bijna op en komt er eindelijk verkoeling.

Straks de route voor morgen nog plannen. De Rijn was plezant, maar binnendoor zal weer mooier en rustiger zijn.