Aantal stappen: 13 000
Gespot: avondwandelingen lonen, deze keer zagen we nog eens een hertje (wie snel is kan het filmpke nog zien op mijn instagram stories)
Overnachting: Autocamp Trebon – Jiří Neubauer
Afstand per kano: 20km
Soms heb je van die dagen dat je denkt, het was een rustige dag. En dan kijk je terug naar de ochtend en die lijkt alweer dagen geleden omdat er ondertussen weer zoveel gebeurd is.
Dat het nog maar vanmorgend was dat de kinderen zelf 200 kronen mochten gaan wisselen (in hun beste Engels) en daar dik in het zak gezet werden zodat Bjeurn zich moest gaan moeien. Ik vind dat altijd zo jammer, dan wil je je kinderen wat zelfstandigheid bijbrengen dan dan worden ze gewoon opgelicht … want dat was het dus. Liv had nog in haar beste Engels proberen duidelijk maken dat het wisselgeld niet klopte maar die dame hield zich van den domme tot Bjeurn zich kwam moeien. Enfin … we laten het los.
Het was vandaag ook de laatste kanodag. Een dag met meer natuur maar misschien ook eentoniger dan vorige dagen. Barrage 11 deden we ongemerkt (niet zo spectaculair dus) en barrage 12 was verboden (en terecht) per kano, daar moesten we uitstappen en te voet met de kano de barrage overbruggen.
Team Peddel (Liv en Bjeurn) bevestigden hun cliché weer. Elke keer dat die 2 samen in een kano zitten hebben ze wel eens kletterenden ambras. Dat was zo in Åland, in de Biesbosch en ook nu weer. Zo hadden Vic en ik (de Lovers) voor enkele kilometers een verstekeling … tot de gemoederen weer bekoeld waren.
Liv in de boot hebben heeft ook wel zijn voordelen. Ze is degene die de boot te water laat en uitstapt als de boot ergens vast zit.
Nadat we aankwamen reden we tot Třeboň. Een kunstmatig merengebied voor karperkweek en mooi om te wandelen. Maar om één of andere reden voelen we het niet. Dat ligt waarschijnlijk aan de schrale kamping (eigenlijk heb ik een hekel aan kampings en mis ik het wildkamperen).
Avondeten was weer typische trekkerskost … wraps.
Ter info … omdat ik er al veel vragen over heb gekregen. Bjeurn en ik slapen dus in de auto. Onze achterbanken kunnen volledig plat gelegd worden zodat we een plat vlak hebben waar we dan matjes opleggen. De kinderen slapen boven ons in de danktent. En al oms gerief staat op de voorzetels … we zijn dus beperkt in bagage.
Om toch nog even verder te gaan met mijn 10 000 stappen challenge deden Bjeurn en ik nog een avondwandeling. Verrassend mooi voor zo kort te zijn feitelijk. Strand, bos, kerk midden in een park en een spooky kerkhof door alle lichtjes. Het hoogtepunt voor mij was toch weer het spotten van een hertje. Dat maakt mijn dag altijd goed.
Bjeurn en ik sloten de avond af in de bar waar we de rest van de reis planden. Teveel te zien … te weinig tijd. Polen schrappen we van de planning … misschien een optie voor volgend jaar.
Om 23u30 gingen we slapen en zagen we nog een lichtje in de daktent. Niet Liv maar Vic zat daar nog stiekem te lezen. Nog eentje in de #nevernotreading club.
Gekke vraag misschien, maar zijn jullie na de laatste kanodag jullie auto terug moeten gaan oppikken bij het startpunt of was dat gewoon dagelijks (dus toekomen, bus terug naar vertrekpunt van de dag), etc. ’t Amusement daar nog!
Wij hebben voor de trip onze auto afgezet op het eindpunt en dan een bus genomen naar het beginpunt. (Allemaal te regelen met Ingetour). Dan 4 dagen kano met onderweg aanmeren op een kamping (we hadden bagagevervoer van kamping tot kamping). De laatste dag kwamen we dan aan op het eindpunt waar ook onze wagen en bagage waren. Gemakkelijk dus.
Weer iets bijgeleerd… ik dacht dat jullie met tent en al in de kajak zaten ;-)
Had gekund maar toch content dat we dat niet deden. Kampeergerief neemt toch al direct veel plaats in. Zeler als je ook eten en kookgerief meesleurt zoals wij altijd doen. De lightpackers noemem wij soms ook de visakaarttrekkers
Een camping… Het zou ook mijn ding niet zijn. Ik ben dan wel geen (wild-)kampeerder, maar zoek altijd iets dat zo afgelegen mogelijk is. Vorig jaar bijvoorbeeld in het Lake District zat ik in een cottage in de vallei naast die van waaruit jullie de Catstycam beklommen. Het enige huisje in de vallei, 4 km de vallei in, en om er te geraken moest ik onderweg door 4 schapenhekkens. Doorgaand verkeer was er dus niet ?, enkel wandelaars.
Als je eens echt herten wil zien in de vrije natuur, moet je eens naar de Amsterdamse Waterleidingduinen gaan, een groot en mooi natuurgebied onder Zandvoort (waterwinningsgebied voor Amsterdam). Daar zitten vrij veel (dam)herten, je zal er 100% zeker een heleboel zien, en je hebt ook veel kans om vossen te zien. Toen ik daar voor het eerst was, was ik euforisch blij om zoveel herten die vrij rondlopen van tamelijk dicht te kunnen zien. Echt de moeite voor een daguitstap.
Natuurlijk is een hert of ree spotten per toeval ergens in de natuur in zekere zin een nog grotere verrassing, maar telkens een verrassing van zeer korte duur. Gisteren zag ik er 3 keer 2 in Drongengoed, natuurgebiedje in Ursel (O-VL), maar telkens op veel meer dan 100m, tussen de bomen, en op de vlucht voor mij ?
Haha … weer iets voor op mijn lijstje.