Onze overnachting in de B&B “Le Jardin de miroir was impecable. Goede kamer, zeer vriendelijke uitbaters en een ontbijt met zaken die ofwel lokaal ofwel zelfgemaakt waren. Die overnachting was ook goed voor de moraal. Alleen jammer dat het niet wat beter weer was, want dan hadden we ook het zwembad kunnen uittesten.

Op aanraden van onze gastvrouw en gastheer skipten we een deel van de route en gingen klommen we naar “Ham”. Een piepklein, hooggelegen dorpje naast Esneux in de meander van de Ourthe, met allemaal charmante oude huisjes.

Na deze variatie namen we de route weer verder op via de Ourthe naar Tilf. Wat we onderweg tegenkwamen was hallucinant. Een kamping compleet weggeveegd, de caravans in de bomen. Overal stond de huisraad buiten. Tilf centrum was ook volledig onder water te komen staan, muren meegesleurd, … Het meest onbegrijpelijke is, dat het water 7 à 10 meter hoger moet gestaan hebben dan nu. Met het peil waarop de Ourthe nu staat is het moeilijk in te beelden dat ze uit haar oevers kan treden.

Ook in Luik was het ellende alom, en eens we Luik verlaten hadden kwamen we een stukje voorbij de Vesder in Dolhain, en ook daar was de impact zeer groot geweest.

Het is moeilijk voor te stellen wat daar gebeurd moet zijn en hoe de mensen het ervaren hebben. Onze gastvrouw was heel ontroerd door de solidariteit, zelfs over de taalbarrière heen. We kwamen echter ook 2 chasseurs de papillons (vlinderjagers) tegen nabij Dolhain. Zij waren heel boos dat het stuwmeer in Eupen niet tijdig gereageerd had. Ze spraken van een tsunami die het dorp overspoelde vanuit het stuwmeer. En naar wat we zagen, was dat niet overdreven.

Het was heel dubbel vandaag, enerzijds voelden we ons ramptoeristen, bijna gegeneerd om daar rond te fietsen. Anderzijds, is het belangrijk om te blijven komen, te beseffen, mee te leven en de lokale economie wat te steunen.

De route van vandaag was eerder vlak, en vandaag ook veel minder technische en moeilijke stukken. Zelfs een groot stuk “Ravel”. We deden het meest bebouwde deel van de Ardennes Arbalète vandaag. Maar absoluut ook mooie stukken gedaan.

Het lac de la Gileppe was de afsluiter. Dit is een groot stuwmeer met drinkwateropslag. Ik neem aan in zomers weer redelijk toeristisch. Nu was de sfeer wat mysterieus in de regen en de mist. Vermits je met de auto niet tot aan het meer kan komen (of toch niet overal) is het hier heel rustig. Fietsers en wandelaars, maar geen autoverkeer. Heel tof.

Onze tent hebben we opgezet op de Bivouac de la Gileppe. Een prachtige paalkamping, aan de oevers van “La Gileppe”. Die we delen met 2 hikers en een bende heel luidruchtige jeugd met veel bier, die de schuilhut helemaal hebben ingepalmd. Als we langs de hut wandelen ruikt het naar festival.

Gelukkig is het droog, dus hebben we het afdak niet nodig, en maakt de rivier naast onze tent zoveel lawaai dat we hen kunnen negeren.

Na een broodje met kaas (warm eten deden we ’s middags) was het tijd voor een avondwandeling. We waren vastberaden om weer zwijnen te spotten. Moeilijk zou het niet mogen zijn, want overal waren er zwijnensporen. Na 10000 stappen nog geen geluk echter deze keer.

Statistieken: 69km met 772 hoogtemeters van Esneux tot lac de la Gileppe. Gefietst van 10 tot 17u. Slechts 1 regenbui in de namiddag. Overnachting op Bivouac de la Gileppe.