De terugkeer is altijd de minste dag van vakantie. 3u treinen met 1 overstap om terug in Nevers te geraken.

Trein en fiets is nooit een goede combinatie geweest, zo ook op deze toeristische fietsroute niet.
In de eerste trein hadden we geluk. De fietsen konden terecht in dezelfde coupé. En bij de overstap moesten we zelfs niet van spoor wisselen.

De tweede trein werden we in een coupé geleid met onze fietsen (en weehoo gedragen door een vriendelijk man) waarna bjeurn van 1 van de treinbegeleiders zijn fiets naar t midden van de trein moest verplaatsen en waarna ik tijdens zijn afwezigheid ook nog mijn fiets moest verplaatsen naar t begin van de trein … en de kinders dus alleen moest achterlaten de in trein.
Chaos dus … en natuurlijk was dat net op het middaguur en zat onze lunch op mijn fiets waar ik niet meer bij kon.

In Nevers was het een logistieke uitdaging om de kinderen en fietsen op 3 plaatsen verspreid uit de lange trein te halen (tegen dat ik bij mijn fiets was, waren er al nieuwe fietsen de coupé bijgezet). Maar dankzij wederom een vriendelijke man lukte het om fiets en weehoo eruit te krijgen.

Nu was de enige uitdaging enkel nog maar fietsen trappen af krijgen en opnieuw trappen op om het station te kunnen verlaten.

image

Gelukkig heb ik een sterke man en flinke dochter.
Er was trouwens een man die een foto van Liv met fiets trok en me vertelde dat hij nog nooit zo’n klein meisje met zo’n fietszakken gezien had. Chapeau … was zijn antwoord als ik vertelde welke afstand Liv had afgelegd.

Ondertussen is het avond en zijn we Belgenland binnengereden.
T zit er weeral op … we kunnen beginnen dromen van een nieuw avontuur.