Overnachting: Bowfield Farm camping in Durham
Het was een prachtige reis, maar de trip huiswaarts duurde me heel lang. Onze ferry legden we vast voor zaterdag 17u25 en vrijdagmorgend begonnen we al om 8u30 te rijden. Moesten we niet langs alle kanten worden aangevallen door muggen, midges en andere prikbeesten dan hadden we nog idyllisch ontbeten aan het strand maar dat was nu geen optie. 1100 km was het vanaf ons plekje aan de Ben Hope tot aan de ferryhaven in Dover.
Dat bleken 1100km die allesbehalve vlot zouden rijden.
Grappig vond ik het feit dat de kinderen in plaats van films te kijken op onze schermkes een boek verkozen. Liv op de gsm van Bjeurn en Vic op de e-reader die de vakantie wel overleefde. Paniek, paniek toen deze ineens ook crashte, gelukkig geen kapot scherm maar wel volledig te herinstalleren en alle Harry Potter boeken verdwenen. Gelukkig konden we met onze gsm een hotspot maken om de registratie opnieuw te doen en staan de boeken op onze dropboxaccount zodat we deze konden downloaden en via onze gsm op het SD kaartje kopieren. Als per toeval gebeurde de crash net nadat ik online een nieuwe kobo had besteld ter vervanging van onze andere, een bestelling die ik me al beklaag.
Vrijdag was ook mageren Hans, niet de moeite gedaan om te gaan winkelen dus alle resten werden opgegeten (wat ook eens niet slecht is). Het avondmaal was Burgerking in een wegrestaurant, een plaats waar volgens mij niemand vrolijk wordt, iedereen slecht gezind en moe van de hele dag in de auto te zitten. Om 19u was het wel geweest en stopten we aan de dichtsbijzijnde camping, een beetje teleurgesteld want we waren bijlange niet zo ver gevorderd als we hadden gehoopt.
Maar gelukkig was de camping wel een voltreffer, feitelijk gewoon een leuke boerderij waar Liv van schapen-, geiten- en paardenfluisteraar kon spelen, waar Vic in een boom klom en er niet meer uit geraakte en waar Bjeurn en ik nog eens konden douchen, eens nen echten douche met goed warm water en geen drukknop waar we elke 20 seconden moesten op drukken, wel een licht dat automatisch doofde terwijl we onder de douche stonden zodat we verder in het donker moesten douchen.
De avond sloten we af met regen en schuilen deden we met zijn allen in onze koffer met een gezelschapspel dat weer niet gezellig eindigde.
Dag 2 moest er nog meer dan 500 km gereden worden tot Dover en dat was een zeer enerverende rit vol file. Gelukkig waren we belachelijk vroeg vertrokken en zijn we al helden in het snel vertrekkensklaar staan. Minder dan 25 minuten duurt het om op te staan, ons om te kleden, naar toilet te gaan, alles in te pakken, de zetels terug recht te zetten, de koffer te vullen met onze bagage die op de bestuurders- en passagierszetel staat en de tent weer op te plooien … en dat zelfs in de regen.
Wat deze dag voor mij een pak beter maakte dan die van gisteren was mijn lumineuze idee om via de Lidl te passeren, wat een heerlijke winkel voor comfort food, goei koffiekoeken als ontbijt, nog wat snoeptomaatjes, radijzen, appels en komkommer om het gezond te houden en voorts ijskoffie (als snel alternatief voor de warme variant), cola om wakker te blijven tijdens de rit, pizzabroodjes en pistolets met kaas voor ’s middags, chocolade en straciatellayoghurt voor tussendoor, sushi en een koude pastamaaltijd met feta en halfzongedroogde tomaten als avondeten op de ferry. Niet alles is opgeraakt maar het gedacht dat het op grijpafstand in de auto lag was al veel waard.
Deze keer werden de schermkes en de DVD’s wel gebruikt tot ook deze de geest gaven, ik veronderstel dat deze niet vervangen zullen worden en dat er tegenwoordig andere alternatieven zijn.
Hoewel we belachelijk vroeg vertrokken waren, was het onderweg echt nog wel spannend of we er tijdig zouden geraken, dat lukte uiteindelijk nipt maar de boot bleek ook bijna een uur vertraging te hebben.
Voila … onze reis is weer ten einde en het was zeer de moeite, misschien wat te kort, maar dat is het altijd.
Een roadtrip is weer eens een ander concept, plezant maar toch hebben we onze fietsen wel gemist. Gek ook want als we thuis zijn (we zijn net van de ferry) hebben we bijna 3500 km gereden op 2 weken tijd, dat is evenveel als normaal op 2,5 maand.
Het hele verslag van onze roadtrip vind je hier.
En dan komt ge thuis midden in een hittegolf die nog lang niet ten einde is. Kussen van het thuisfront! xxx
Ik heb me net ingelezen en hij zou gedaan zijn ;-)
3500 km op 3 weken. Chapeau ! Ik zou het echt niet zien zitten !
Vooral de heen- en terugweg waren wel veel, dat had ik echt onderschat. Maar het rijden in de highlands zelf was wel tof … vooral omdat het daar ook zo schoon is. Maar of een roadtrip echt iets voor mij is dat tracht ik te betwijfelen. Ik begin hoe langer hoe meer de leuze van de fietsers te begrijpen dat het tempo net ok is. Je gaat sneller vooruit als de wandelaars en je ziet de omgeving op een mooi tempo veranderen. Anderzijds had Liv echt geen zin om deze vakantie te fietsen en nu hebben we dit ook eens gehad hé. Maar volgend jaar waarschijnlijk geen roadtrip, alhoewel Noorwegen hard roept, maar dan zou ik er 4 weken voor willen uitrekken.