Een must-do als je naar Belfast gaat, is het rondrijden op de fiets in de stad door de protestantse en katholieke wijken. Waar de binnenstad ons zeer vredig voorkwam, werd de sfeer daar ineens grimmiger en voelden we hoe “de troubles” nog leven.
In de protestantse wijken vonden we veel “murals” en hingen de Britse vlaggen aan veel huizen buiten … vrij intimiderend.
Maar toen we naar de katholieke wijk fietsten merkten we dat je er zelfs niet zomaar binnen geraakte … enkele toegangspoorten waren al afgesloten, “Road Closed”
We fietsten langs de Peace Wall tot we een doorgang vonden naar het katholieke gedeelte.
De naam Peace Wall klinkt mooi, maar eigenlijk is het een muur van ruim zeven meter hoog en opgetrokken uit baksteen, ijzer en staal, met bovenop scherpe punten en prikkeldraad. Hij is niet alleen bedoeld om de republikeinse katholieken en de Britsgezinde protestanten te beletten van de ene kant naar de andere kant te gaan, maar ook om te voorkomen dat ze elkaar met straatstenen, spijkers en molotovcocktails bekogelen. Zulke muren worden ‘vredeslijnen’ genoemd, om ze niet aan te duiden als de muren van de schande.
In de katholieke wijk hing dan de Ierse vlag en waren er ook de “murals” maar wat daar ook opviel was dat er ontzettend veel hekwerk, tralies en poorten waren aan de huizen en openbare gebouwen … een illustratie van de angst in het leven van een minderheid en ook een teken dat dit alles toch nog enorm leeft… zeer aangrijpend.
Ik was achteraf verrast hoeveel Liv ervan had begrepen. De samenvatting die ze gaf was verrassend correct … dit kon tellen als geschiedenisles.
Gelukkig was het niet alleen zo’n zware kost vandaag … er was weer zon en we waren beter voorbereid op de fonteinen aan de Albert Memorial Klok en we hadden deze keer de kinders hun zwemgerief mee.
En verder bezochten we de Titanic-site en het stadhuis van Belfast.
Op schoolvlak zitten we op schema … vandaag werkten we de eerste thema’s (van de tien) af … applaus!!!
En desondanks dat het een rustdag was fietsten we 35km. Het is grappig dat we ondertussen al herkend worden in Belfast, we rijden nu al de derde dag door de stad en we horen constant kinderen roepen dat die speciale fietsen van gisteren er weer zijn.
Zo leren ze dingen die anderen alleen maar uit schoolboeken kennen. Super!
En wat je al doende leert & ervaart, blijft hangen! Goed bezig!
Dag Annelies en Bjorn,
ik ben geen grote comment-schrijver maar volg met plezier jullie blog. Vooral de eerlijkheid bevalt me.
Proficiat met het schoolwerk. Het is knap van jullie dat er al zoveel afgewerkt is, en dat tijdens de grote vakantie. Maar ze zullen inderdaad vooral van deze reis leren; dergelijke geschiedenis echt zien, dat vergeet je niet.
Heel veel plezier, en nog veel zon met fonteintjes gewenst.
En dan zeggen dat er mensen zijn die vrezen dat jullie kinderen niets gaan leren op deze reis…
Indrukwekkend om te lezen alleszins; ik had geen idee dat daar zo’n “peace walls” (serieus, wat een naam!) waren.
Amai, ‘k wist niet dat het er nog steeds zo sterk aanwezig was. :(
Ik ook niet
Belfast, daar hoop ik ook nog ooit te geraken. De Ierse geschiedenis interesseert me heel erg sinds ik 10 jaar geleden in Dublin ben geweest. Passeren jullie Dublin? Daar hangt wel een veel aangenamere sfeer dan in Belfast, denk ik. En ook veel leuke dingen te zien in de omgeving.
Daar zijn we morgen