Leve elektrische fietsen. Terwijl Bjeurn hardcore voor een mountainbike koos, ging ik voor de elektrische variant. Ik twijfelde nog efkes, maar bij temperaturen van 34°C had ik dat niet moeten doen. Het was zelf elektrisch al warm en vermoeiend genoeg. Wel leuk trouwens om zelf het tempo in de bergoppen eens te kunnen aangeven.

De route ging via de via Verde (De Ardoise). Ik hou van Via Verdes (mooie gemakkelijke fietsweg, dikwijls op een plek waar vroeger een treinspoor was). Vooral voor de tunnels en de mooie zichten die je er dikwijls bij krijgt.

Na 60 kilometer had ik enorme zadelpijn, was het vreselijk warm, en was mijn batterij gelukkig nog halfvol.

De chillers op de kamping hadden ons niet gemist, al kregen ze wel wat honger. Dus ze waren op zich wel content toen we terug kwamen.

Voorts is het het gewone camping life hier.

Liv is wel al met de hangmat naar beneden gevallen. Geen knopen die gelost zijn of musketons die het begaven, echt touwmoeheid. Heel bevreemdend en het scherpt mijn vertrouwen in hangmatkamperen niet echt aan.

We bestuderen de romantische intriges van de animatieploeg. En we vinden de dames die rond de lifeguard van het zwembad hangen veel te oud voor hem. Maar wel een pluim voor de jongeman, want hij bleef bij de les.

We ergeren ons in onze buren die al 3 nachten op rij (ik maak dit verslag met een dag vertraging) hun bedplasser wakker maken om 2u45, met een luid alarm dat ze nooit schijnen te vinden, en per ongeluk op snooze zetten in plaats van ineens helemaal af te zetten.

En we vermoeden dat die buren de stekker van onze frigobox stiekem hebben uitgetrokken, dus we vinden ze nog minder leuk.

Ik ben zelfs geërgerd in een vogel die ’s nachts over de kamping dwaalt en onophoudelijk een vreemd soort biep maakt.

We hebben ook een Belgische buurman, waarvan we hopen dat hij nooit tegen ons begint te praten. We konden onlangs een heel gesprek van hem met de andere buren mee volgen. Enfin gesprek, eerder monoloog want het was niet dat die buren ook iets mochten zeggen. En heel die monoloog ging over zijn caravan, de prijs en de inrichting ervan.

Enfin, onze mooiste kant komt hier niet echt naar voren. Tijd voor verandering.