Het eerste afscheidsfeest zit erop. Waar de kinderen op een gewoon verjaardagsfeestje slechts evenveel kinderen als hun leeftijd mogen uitnodigen, werden er nu 2 volledige klassen, wat losse vriendinnen en een hele voetbalploeg uitgenodigd … we klokten af op 36 personen.
Slim van ons om het buitenshuis te doen, en nog vooruitziender van ons om iets binnen te organiseren.
We kozen voor een bezoek aan het Sportimonium in het Bloso-domein in Hofstade (wat ik eigenlijk niet meer mag zeggen, het het is nu het domein van Sport Vlaanderen in Hofstade). Het bezoek bestond gedeeltelijk uit volksspelen en een bezoek aan het museum. Nen aanrader feitelijk, alhoewel het met 36 kinderen (al een chance in 2 groepen opgesplitst) niet echt ontspannend is. Gelukkig waren de koeka en de vake er om te helpen.
En het klinkt misschien vreemd, maar we hadden echt chance met het weer … toen we binnen zaten was er echt een zondvloed, inclusief bliksem en donder. En het laatste uur dat we buiten op het strand spendeerden was het zonnebrillenweer.
Mijn stiefzus vertelde me overlaatst dat je het weer krijgt dat je verdient, wel … ik dacht even dat dit niet klopte, maar blijkbaar toch wel.
Vermits we binnenkort rondtrekken, en een trekkerswijsheid luidt “alles wat je thuis laat is meegenomen”, meldden we specifiek op de uitnodiging, dat er geen kado’s verwacht werden. Waar we geen rekening mee hielden is dat onze kinderen tegen sommige klasgenoten vertelden dat kadotjes toch wel mochten en dat ze toch graag iets kregen. Wel grappig, en ergens snap ik het ook wel, kinderen en minimalisme … dat is geen evidente combinatie. Maar we genoten echter nog het meest van de lieve kaartjes, de mooie tekeningen en van het gevoel dat iedereen ons geeft, het is immers héél leuk om te merken dat iedereen ons dit avontuur echt gunt.
Voor dit feest gingen we het eenvoudig houden, geen zelfgemaakte knikkerzakjes deze keer ….. toch was er nog even stress toen ik bij het afscheidskado (dat er vooral diende om onze contactgegevens te verspreiden) een verkeerd emailadres voor Vic had geplaatst.
Gelukkig omring ik me hede ten dage ook nog soms met mensen die meer “zen” zijn dan mezelf, die me ervan konden overtuigen dat gewoon manueel verbeteren even goed is als naar mijn mama te rijden en de briefjes opnieuw af te printen.
Een afschijtfeest whihihi, dat maakt het begin van mijn dag meteen vrolijk :-)
Zo spannend allemaal, nog twee weken …. ik hoop dat jullie veel gaan kunnen bloggen onderweg want ik ben ZO benieuwd naar jullie avonturen :-)
Haha, dat eerste briefje. En wauw, wat een organisatie allemaal. Moet nu wel spannend beginnen worden hé. Maar wat een vooruitzichten zeg. Heel benieuwd naar jullie avonturen!
Hahaha, dat afschijtfeest! En Liv haar uitdrukking is ook fantastisch.
Geniet nog van de feestjes alleszins :-)
Haha, afschijt :D