Het prachtigste van onze Tour d’Europe zijn de schone mensen die we zijn tegengekomen. We hebben veel gekregen, niet alleen onderdak en eten, …. maar vooral veel vriendschap. En nu is het aan ons, om te geven. We hebben onze “warm showers” en “couchsurfing” account terug geactiveerd, maar Elewijt is nu niet direct een populaire bestemming, we hebben dus nog geen aanvragen in onze mailbox gekregen. Maar er zijn natuurlijk ook nog altijd spontane ontmoetingen!!!

 

Toen ik gisteren naar huis fietste, zag ik op de steenweg 2 gepakte fietsen staan en de fietsers zaten even verder aan de kant. Ik vroeg hen waar ze zouden overnachten en ze vertelden dat ze uit China kwamen en al 18 000 km gefietst hadden op 200 dagen, nu waren ze op zoek naar een camping … enfin google translate vertelde het me, want het Chinese koppel sprak geen Engels … google translate is toch een gerief, dat werkt echt super goed!!!
En zo stelde ik hen voor om bij ons te komen slapen en belde ik Bjeurn met de mededeling dat ik met een verrassing zou thuiskomen (ik deed een Vincenzoke).

We weten ondertussen wat fietstrekkers nodig hebben, namelijk eten, een wasmachien, nen douche met een handdoek die goed afdroogt (dat is een luxe tegenover die sneldrogende exemplaren), een goed bed, water om de drinkbussen te vullen, elektriciteit, WIFI, eventueel een biertje … en de geplogenheden zijn ook om nog wat eten mee te geven (enfin … dat is natuurlijk niet verplicht maar dat vonden wij wel altijd héél leuk).

Toen ik met de 2 fietstrekkers aankwam was het hier net volle avondspits, Liv stond klaar om naar de atletiek te vertrekken, en ik hoorde haar zeggen tegen haar vrienden ‘dat gebeurt niet elke dag hoor, dat mijn mama met 2 Chinezen thuiskomt’.

Ik moet zeggen dat we van onze gasten niet veel ‘last’ hebben gehad, eten hadden ze al gedaan, de hele avond spendeerden ze in de kamer en ze sloegen ons aanbod om beneden met ons door te brengen af, en ’s morgens stonden ze pas om 10u op … waardoor wij ons luxe-ontbijt niet samen hebben kunnen eten.

Jammer en ik kan er niet direct de vinger op leggen hoe het kwam, dat het contact niet echt bleek te vlotten, het cultuurverschil, de taalbarrière of waren ze misschien gewoon héél moe, verlegen of niet geïnteresseerd?tour
Ik hoop in elk geval dat ze er deugd van gehad hebben, van een overnachting in een echt bed en propere kleren … en dat de pistolets en de koeken die ze hebben meegekregen gesmaakt hebben.

Benieuwd of ik in de toekomst nog eens trekkers vind.