Afstand: 58.3 km

Hoogtemeters: 882 – 999m (afhankelijk van welke fietsgps je gelooft … mijn aanvoelen zegt 999m)

Overnachting: natur-camping Langenwald in Freudenstadt

Zalig geslapen … niet koud (zou maar straf zijn in een slaapzak comforttemperatuur 0°C) en hoeraaaa, ’s morgens opgestaan in een tent zonder condens (de irritatie des kamperende trekkers).

Alleen jammer dat Bjeurn zijn gsmwekker eerst af ging om 6u30 en daarna nog eens om 7u, terwijl we hadden afgesproken dat we gingen slapen tot 7u30.

Om 10u30 vertrokken we, na het uitzwaaien van Stien en co, en van onze wagen, die 2 weken op de camping achterblijft. Dan nog inkopen doen en uiteindelijk was het weer 11u eer we eindelijk goed vertrokken waren.

De eerste 30km waren stijgen. Ik herinnerde me ineens weer hoe zwaar die pino-fietsen zijn. “Ik voel me een sterk boerenpaard terwijl ik liever een dartele hinde zou zijn”. Zo omschreef ik rijden met een zwaar bepakte pino ooit. En hoe tof ik onze fietsen ook vind, het is toch wel hard werken met volle bepakking op geaccidenteerd terrein.

Eten deden we in de verneveling van de waterspuiten die het kaphout langs de weg nat sproeiden. Om het brandgevaar te verminderen spuiten ze met water uit de Enz het hout nat, waarna het terug in de rivier vloeit. Wij waren al wat oververhit van het klimmen en konden de waternevel wel apprecieren.

Content waren we toen we na 30km klimmen eindelijk de top bereikten. Hierna was er soms ook eens een bergaf en dat krikte onze (ons = de meisjes) moraal enorm op. We konden terug genieten van de mooie omgeving.

Een fietsvakantie is lang geleden en dat merken we. Een geoliede machine zijn we nog niet en de zakken zijn niet optimaal gepositioneerd. Zo was het handiger geweest als we de zaken die we onderweg veel nodig hebben (eten oa.) in de meest bereikbare zakken hadden gestoken. Beginnersfouten ;-)

Herten spotten is altijd mijn klein geluk. Nog geen succes echter. We vermoeden wel dat we net een roadkill gemist hebben. Op een bepaald moment lag er een gigantisch grote plas bloed op de baan. Moet een serieuse aanrijding geweest zijn.

Criminelen spotten kunnen we hier ook. Op 15km van waar we hier zitten heeft blijkbaar een man aka de Swarzwaldrambo met een mes 4 agenten ontwapend aan een boshut. En daarna is hij in het bos gevlucht.

In Duitsland zijn de campings duur, maar is er wel Wc-papier en heb je geen douchejeton nodig. Als je elektriciteit wil, worden er meterstanden opgenomen.

De kamping waar we nu beland zijn is echt een aanrader. Er is een zwembadje (oef) waar je nu met corona per 6 personen een kwartier in mag. En voor Bjeurn, Vic en mezelf was dat net genoeg.

Voorts loopt er een riviertje door de camping en het is hier mooi zonder afgelikt te zijn. Met houten kunstwerken en mooie integratie van de natuurelementen en veel water is het hier echt ferm.

Het jammere hier is wel dat het meteen serieus afkoelt als de zon weg is. Ik heb al wat spijt dat we maar 1 trui en broek mee hebben genomen. Zeker als ik zie hoe vuil Vic zich al gemaakt heeft. Een trui vol smeer en een broek vol yoghurt en soep.

Voor morgen wordt het niet gemakkelijk om een overnachting te vinden. Wildkamperen zal waarschijnlijk onvermijdelijk zijn. Tenzij we 70 km fietsen (maar na vandaag gaan mijn knieën dat niet zo leuk vinden).