Beiden niet goed geslapen en dat lag voornamelijk aan de hellingsgraad van het lapje grond waar onze tent op staat. Gelukkig kwam er een vlak plekje vrij, dus we besloten te verhuizen en een nachtje bij te boeken. Het is hier goed !!!

Deze keer reden we tot Ehrwald voor een hike. We zouden het ons gemakkelijk maken, want gisteren heeft wel veel van onze benen en knieën gevraagd. Maar het bleek ‘gemakkelijk op zijn Bjeurn’s’ … Toch zeker niet te gemakkelijk.

Het eerste bord dat we tegenkwamen zei al dat het enkel voor de ‘geübte’ was (de geoefende wandelaar). En het bleek inderdaad wel redelijk technisch. Gelukkig wel met staalkabels ter hulp.

Het voordeel van technisch parcours is ook wel dat er minder volk rondloopt. We schrokken even toen we in de buurt van de Seebensee tussen de massa terecht kwamen.

Al mocht de massa de magie niet drukken. De Seebensee ligt prachtig gelegen tussen de hoge bergen die een schitterend decor vormen.

De omgeving leende zich tot nog hoger gaan, en een meerdaagse hike.  Maar dit stond nu niet op de planning.

Na een rondje langs het meer, en een plons voor Juno en Bjeurn gingen we terug naar beneden. Maar naar beneden klinkt in dit geval gemakkelijker dan het was. Pasje per pasje, langs stijle rotswanden met gelukkig weer staalkabels als houvast.

Technisch, belastend voor de knieën, je moest je kop erbij houden, maar het was wel nooit gevaarlijk.

En Juno solliciteert voor berggeit, altijd voorop, om dan te komen kijken waar we blijven. Gelukkig dat we ons om haar geen zorgen moeten maken. Die trekt haar plan en die geraakt er wel.

Meestal zijn de groepsfoto’s voor mij. Maar voor deze prachtig gekadereerde foto zorgde Bjeurn. De making of krijg je er gratis bij.

De avond spendeerde. We aan de tent. Volop de volgende dagen plannen. Bjeurn wil graag een huttentocht doen. Maar dat is dus niet evident vermits we van het type zijn die noet graag op voorhand alles vastleggen. En ook vermits we een hond hebben.

Juno ontpopte zich ondertussen als “tiran van de tent”. Juno heeft immers geen ochtendhumeur, maar we een avondhumeur. Als ze eenmaal zalig neerligt en haar nacht ingaat, dan wil ze ook dat iedereen haar met rust laat. En deze avond placeerde juno zich op mijn slaapmatje, slaapzak en mijn donsvestje dat lag ook mee in haar nest. Dat vestje kreeg ik dus niet terug om buiten de kille avond te overbruggen.

Gelukkig tolereerde ze ons wel in de tent toen ook wij kwamen slapen. En kon ik haar zelfs subtiel van mijn matje wippen.

’t nogal iets ‘willeke Juno’

Wandeling:  start aan parking Ehrwald almbahn, immensteig, Via Alpina Red 46 tot aan Seebensee. Toertje rond seebensee, 812 (technische afdaling) tot aan de start.

Technisch, maar nooit gevaarlijk.