Een wandeling beginnend met een skilift was zo een bucketlistdingetje. De moment om af te checken vermits we nu slapen aan de skilift.

Ik dacht de lift te nemen en dan een wandeling tot beneden te doen. Maar uiteindelijk vonden we het slimmer om tot boven te gaan, dan wat bergtoppen te beklimmen en dan weer met de lift tot beneden. 

Zo gezegd, zo gedaan en 44 euro armer. Eigenlijk was ik vergeten dat ik wat schrik heb op skiliften. Die angst beterde niet toen de man voor ons niet goed op het stoeltje ging zitten en er na enkele meters uitviel. Den dieperik in. Gelukkig zonder veel erg.

Ik hoopte echt dat dat Juno niet angstig zou zijn (of mijn angst oppikken). Gelukkig is ze met haar 15kg wel hanteerbaar, moest ze echt panikeren. Maar ze deed dat schitterend. En ja … Honden mogen blijkbaar in open skiliften.

De hike was prachtig, maar ook wel pittig. 13,5km en 1200 hoogtemeters. Enerzijds mooie alpenweides met koeien en bijhorende bel. De 3 bergtoppen die we aandeden waren steenrotsen. Behoorlijk pittig en met momenten deden we wel ne schuiver. Het weer was eigenlijk perfect … Niet te warm. Hoewel er soms wat mist kwam opzetten was ons zicht steeds goed (al vielen de panoramische uitzichten met momenten wat tegen).

De bergen maken me altijd nederig, en Myrthe+ is er dan ook soms bij.

Je zou denken, 13 km … Dat kunnen wij. 3 uurtjes stappen ofzo, misschien 4 in de bergen.

Wel … hoewel we goed voortgedaan hebben, is dat niet gelukt. De wandeling was te technisch om snel te kunnen doen. Tegen 16u begonnen we door te hebben dat we de laatste lift waarschijnlijk niet zouden halen. We hebben er nog serieus vitesse ingezet, terwijl de marmotten ons als supportering toekrijsten. Uiteindelijk  waren we slechts 2 minuten te laat voor de laatste lift naar beneden.

We zagen de lift nog draaien toen we aankwamen, en de liftjesman met zijn verrekijker de berg afturen. Ik had nog de hoop dat we nog mee naar beneden konden, maar de man was onverbiddelijk. Te laat. En hij stopte de lift, sloot zijn kot en reed met een trike de downhill af. Skiliften zijn dus zoals treinen … Ze wachten niet.

Dat was even een kak moment. Het water was bijna op en we hadden 5km extra te doen.

Ik zeg altijd dat Juno niet zal verhongeren als we haar ergens achterlaten, want ze vindt altijd wel ergens eten. Maar Bjeurn kan er ook wat van. Eerst vond hij in de kant een pak pringelchips, dat nog verbazend goed smaakte. En zijn dorst stilde hij aan een watervalleke onderweg. Of dat een goed idee was, dat zien we morgen wel. Ik heb er me in elk geval niet aan gewaagd, met al dat vee op de berg.

Onderweg kwamen we ook nog een café tegen, en eens beneden (pas tegen 20u) ook nog een eetgelegenheid. Dus … Misschien was het allemaal zo erg niet om die lift te missen.

Al zijn we nu allemaal pompaf, zeker die Juno.

De liften: Marienberghbahn I en II

De 3 toppen die we aandeden: Handschuhspitze (2319m), P (2379m), Wannig (2493m)