Overnachting: kleine camping zonder douche in Arisaig (back of Keppoch)
We startten de dag met het voederen van de vogeltjes en nadat deze voldaan waren trokken we onze stapschoenen aan om naar de Steall Falls te gaan.
Het is denk ik wel duidelijk dat dit echt de moeite was en het bewijs dat wandelingen niet lang moeten zijn om spectaculair te zijn … deze wandeling naar Steal Falls was 4,5km enkel.
De kabelbrug was zeker voor Liv, die wel 4 keer heen en weer ging, nen hit. Voorts moet ik zeggen dat ik nog nooit zoveel watervallen heb gezien dan hier in Schotland, dees was weer super schoon … en ook een zeer geliefd plekje bij de wildkampeerders.
De middag brachten we door in Fort William, wat we allemaal een grappige naam vinden voor een stadje. Hier gingen we op restaurant en bezochten we de outdoorwinkels, ik moest heel hard lachen toen Bjeurn en ik ineens geheel toevallig naar elkaar kwamen met beide hetzelfde jasje aan dat we aan de ander wilden tonen, blijkbaar hebben we dezelfde smaak. Toch maar niet gekocht … aan twinnen zijn we nog net niet toe.
Gisteren kwamen we trouwens iemand tegen die al 25 jaar in Fort William woonde en die ons vertelde dat dit in die 25 jaar de prachtigste zomer was die hij al had meegemaakt. Jammer genoeg lijkt het weer te keren naar zijn normale doen, de komende dagen wordt er veel regen voorspeld (en in Slovenië is het blijkbaar mooi … isn’t it ironic)
De volgende stop was Glenfinnan, bekend door zijn viaduct waar de Zweinsteinexpres in Harry Potter op reed, met 3 Harry Potterfans (Liv heeft de boeken al ettelijke keren gelezen en ook Vic is er nu aan bezig) was dit een must see. Bjeurn was minder onder de indruk, maar hij is ook de enige in ons gezin die het bij 1 Harry Potterboek heeft gehouden. Het bezoekerscenter is niet echt de moeite, ik durf zelf te vinden dat het uitzicht richting het Loch mooier was dan het uitzicht richting viaduct. Maar de wandeling naar het viaduct en de zichten daar waren wel knap, Liv en ik liepen de trail nog verder door tot aan het station van Glenfinnan en dat was echt wel hard de moeite.
Hadden we geweten wat we nu wisten dan zouden we daar ergens onder de brug ook onze auto geparkeerd hebben voor de nacht, we hebben immers kilometers gereden op zoek naar een wildkampeerplaats, via grote wegen en op kleine single road bergweggetjes met blind summits. Vies zenne, dat zijn zo van die toppen waar je als je aan de top bent de rest van de baan naar beneden niet kan zien.
Maar uiteindelijk hebben we niets gevonden, blijkbaar is wildkamperen in Schotland toch niet zo evident, al is het officieel toegelaten, op veel plaatsen staat aangegeven dat er niet gekampeerd mag worden. Uiteindelijk zijn we beland op een camping … en dan zou je denken ’tof, dan kunnen ze nog eens douchen’, maar neen … geen douches hier !!! Maar geen zorgen, dat laatste overleven we wel en de kinderen vinden dat nog plezant ook.
Het hele verslag van onze roadtrip vind je hier.
Geef een reactie