Afstand 108km – Hoogtemeters 643 – Overnachting Camping fraiture

Mobiel op de telefoon een verslag schrijven, niet gemakkelijk … ik hoop dat alles een beetje deftig verschijnt.

Vic vroeg me vanmorgen meteen of ik toch niet thuis ging blijven want hij zou me missen. Ik ben zo content dat ze nog op de leeftijd zijn dat ze me missen.

Ik was nog maar 2 minuten vertrokken of ik had ik al smeer op mijn handen, Vic zijn ketting lag eraf (ik reed eerst de kinders mee naar school) … dat begon dus al goed.

De route was redelijk geslaagd, de LF2 tot Leuven, dan de fietssnelweg Leuven Tienen, daarna nog ravel 127 (een oude spoorweg) en daarna begonnen de heuvels.

Al moet ik zeggen dat de baan niet altijd even comfortabel reed (kasseien, holle wegen, …)

En die fietssnelweg was volgens mij bijlange nog niet af. Ik zie op onderstaande foto nog geen speedpedelec rijden.

Maar er waren ook zeer aangename wegen.

Eten deed ik in Racour, het begin van Wallonië en het was ook sinds dan dat ik me echt op reis voelde. Leuven en omstreken voelde misschien nog te bekend.
Ik had me trouwens voorgenomen dat ik elke 20-25 km iets zou eten, Bjeurn is normaal degene die merkt dat ik honger heb voordat het kwaad geschied is … ik ben immers nogal gevoelig aan energiedips, zelfs op mijn traject van het werk naar huis rijd ik me dikwijls volledig leeg. Mijn plan is niet volledig gelukt waardoor ik op 2km van de camping nog efkes moest gaan zitten voor mijn 2 laatste sandwiches (ik heb er 10 op) maar enfin, het voornemen moet ik bebouden.

Tot in Huy viel de route relatief mee, maar daar moest ik uit de Maasvallei geraken, ik weet waarom ze dat de muur van Huy noemen, 19% is veel, zeker met een te grote fiets met ambetante pedalen (Bjeurn heeft langs 1 kant klikpedalen en langs de ander kant gewone pedalen). Dat was zweten en 1 keer afstappen.
Mijn garmin liet me ook in de steek, ik geloof dat hij wel 9 keer gecrashed is.

Uiteindelijk ben ik tot een camping gereden, waar ik mijn ienimienietentje voor t eerst opzette, content dat ik maar alleen ben want volgens mij zijn onze matjes te groot om er 2 in de tent te krijgen, nu weet ik waarom veel matjes zo smal zijn aan de voeten.

Op de camping werd ik uitgenodigd op een BBQ, en vermits men me geleerd heeft nooit neen te zeggen ben ik hier met plezier op ingegaan.

De mensen hier op de camping zijn “voyageurs” in het Nederlands woonwagenbewoners. Zij legden me het uit als zigeuners die niet stelen, ze zijn trouwens ook niet Roma maar gewoon Belgen.

Zo zijn ze met enkele gezinnen die samen rondtrekken, wel steeds in dezelfde regio want de kinderen gaan naar school … al gingen ze vandaag niet want de auto is stuk.

Enfin, het was een gezellige avond maar nu lig ik in mijn tent en er is serieuze ruzie onder de voyageurs ontstaan, en ik durf niet naar het toilet tot het terug kalm is.

Altijd een avontuur fietstrekken, elke dag is een verrassing en zeker vandaag.

Enfin … einde verslag en rust op de camping, zelfs bij de koeien.

Update: ik durfde gaan plassen en ik zag glimwormpjes, dat is al super lang geleden dat ik die nog eens zag.