Overnachting: winderige wildkampeerplek aan de zee nabij Laxford Bridge
Vandaag was het kilometers malen, we willen morgen immers nog tot Durness geraken. De weg was weer schoon, schoner, schoonst.
Het weer was trouwens ook mooi, wel 17 graden, rokjeweer dus !!!
In Ullapool deden we inkopen, tankten we onze meer dan halfvolle tank nog eens vol (want je wil in de highlands niet zonder brandstof vallen) en gingen we op verkenning.
Toen we in Stoer passeerden zagen we een strand en wou Vic zwemmen, zo gezegd zo gedaan. Maar eens het zover was bleek er maar eentje in ons gezin, altijd dezelfde, warmbloedig genoeg om het water te trotseren. En ze zou het ook nog gedaan hebben ware het niet dat het water vol zat met kwallen. De Schotse kindjes speelden wel in het water maar met een thermisch pak dat een dubbele functie had, enerzijds om warm te blijven en anderzijds om te beschermen tegen de jellyfish. Bjeurn en ik vonden een warme steen beschut tegen de wind om ons tegen te vleien en de kinderen hielden zich dan maar bezig met kwallen vangen … ook heel fijn. Zo fijn dat we zelfs een flesje met stukjes kwal mee naar huis smokkelen.
In de auto delen we een playlist met de kinderen, vooral Vic staat hevig van Milan Knol en Lil’ Kleine … zijn muziekkeuze overheerst dus de playlist. Interessant.
Een kampeerplek zoeken was niet zo evident, hier zijn gewoon niet zoveel wegen, er zijn ook veel plaatsen waar wildkamperen verboden is en wij willen dan ook nog een tof plekje en ook graag alleen. Uiteindelijk is het ons toch nog gelukt om iets naar onze eisen te vinden, zicht op zee, alleen en niet te dicht tegen de weg, de wind namen we er maar bij.
‘S avonds sloten we af met een BBQ en enkele spellekes UNO. Dat laatste was Vic zijn keuze, ik was voorstander van regenwormen maar Vic houdt naar eigen zeggen niet van geluksspellekes.
Het hele verslag van onze roadtrip vind je hier.
Geef een reactie