The Peaks of The Balkans is een lusvormige wandelroute van ongeveer 192km in het grensgebied tussen Montenegro, Albanië en Kosovo. Ze loopt door het Prokletije-gebergte of de “Accursed Mountains” (Vervloekte Bergen), en behoren tot de Dinarische alpen. De route is spectaculair en remote en de bergtoppen in het gebied gaan tot 2694m.

De volledige route kan op een 10-tal dagen worden afgelegd, wij planden een tour van 122km op 7 dagen waar we het gedeelte Kosovo zo goed als helemaal zouden skippen. Het liep echter anders dan verwacht, omdat we getrakteerd werden op sneeuw en onze tocht moesten aanpassen. Wat op zich wel gemakkelijk ging omdat er wel mogelijkheden tot doorsteken en shortcuts zijn.
Dit is de praktische informatie, mijn reisverslag vind je hier.

Het originele plan

Transport: vliegen op Podgorica, taxi naar main busstation, bus naar Plav
Etappes: Plav -> Vusanje -> Theth -> Valbona -> çeremi -> Dobërdol -> Babino Polje -> Plav
Periode: 27 september – 3 oktober 2025

Ik vind dit nog steeds een goei plan, en ben nog steeds een beetje droevig dat wij hiervan eigenlijk maar 3,5 etappes konden afleggen. Maar de natuur is baas.

Ervaringen en tips

De route

De route vind ikzelf pittig. De etappes zijn rond de 20km (soms langer, soms korter) en met stijging en daling van +1000 m. Elke etappe begint immers in het dal, gaat dan de bergen in, om weer af te dalen tot een nieuw dal. Het stijgen is vermoeiend, en het dalen is met momenten pijnlijk … ik weet nog steeds niet wat mijn voorkeur heeft.
De route is zeker ook niet overal een goed doorstapbaar pad, dikwijls is het goed uitkijken waar je je voeten neerzet, en hierdoor wordt het ook wat weer wat zwaarder.
Maar … iedereen van onze groep kon goed mee, en niemand heeft trauma’s.Wandelstokken zijn trouwens echt wel aangeraden. Ik veronderstel dat je deze route ook op trailschoenen kan wandelen, maar dat lijkt me wel werken voor de enkels. Ik was alvast blij met mijn keuze voor botinnes.

Een goede manier om je rugzak lichter te maken, is logeren in guesthouses. Dan spaar je al die kilo’s van de tent, slaapgerief, kookgerief en eten al uit.

Op veel plaatsen kan je bovendien gebruikmaken van vervoer voor de eerste kilometers vanuit het dal. En eerlijk gezegd: dat is geen slecht idee. Die eerste stukken zijn meestal niet de mooiste. De échte charme van de tocht begint pas zodra je op het wandelpad zelf bent — en die is het absoluut waard.

De route is aangegeven, maar zeker niet in die mate dat een gpx of een kaart overbodig zijn. Wij hadden geluk dat er net een long distance trailrun was gehouden, en dat er elke 5 meter een fluo oranje bol op het parcours was aangebracht, wat wel héél gemakkelijk was. Maar op de officiële markering zou ik niet al te hard rekenen.

Op de route zijn loslopende honden, die eventueel een stuk meestappen, geen uitzondering. Wat opvalt is dat de honden stuk voor stuk lief en niet opdringerig lijken te zijn. Voor mij waren ze een meerwaarde op de trail, en ik was er graag nog wat meer tegengekomen. Al raad ik wel aan om op te letten met eten in de tent, en zeker aan om alles veilig weg te leggen ‘s nachts. Mijn wandelstokken en waterfilter zijn immers gestolen en ik weet niet of ik de vos of een hond moet verdenken.

Periode

Ideale periode voor deze trail is juni tot september. In oktober kan het al beginnen sneeuwen. Hoewel dit eerder uitzonderlijk is, is het wel mogelijk zoals we jammer genoeg gemerkt hebben.
In mei ligt er dikwijls nog veel sneeuw. Vanaf juni is de meeste sneeuw van het parcours eindelijk weg en zijn ook de guesthouses open.

Veiligheid

Op zich beschouw ik dit niet als een gevaarlijke trail, al zijn er wel gevaarlijkere etappes, zoals Theth – Valbona, waar het pad goed is en zeker niet eng, maar waar er ook stijle afgronden zijn.
Je kan je er dus geen misstap permitteren. Op dat stuk gebeurde ook een tragisch ongeval: onze dorpsgenote en glitterprinses Myrthe verloor er door brute pech het leven. Wie deze trail wandelt, komt voorbij haar herdenkingsplaatje — zeg haar daar zeker even gedag 💛.

Hoewel ik de trail niet als gevaarlijk beschouw, bevind je je wel in de bergen — vaak zonder mobiel bereik en op plaatsen die niet bereikbaar zijn met de auto. Een sateliettelefoon met noodknop (à la Garmin Inreach) en een verzekering (bv. bij KBF) vind ik persoonlijk echt wel een meerwaarde.

Overnachting

Aan het einde van elke etappe zijn er wel enkele guesthouses waar je kan overnachten. Het is perfect haalbaar om altijd in guesthouses te verblijven – al is het in het hoogseizoen wel aan te raden om op voorhand te reserveren. Bovendien is het erg betaalbaar: voor zo’n €20 per nacht krijg je vaak niet alleen een bed, maar ook ontbijt, lunch én avondeten. En de porties zijn royaal !!!

Dikwijls is er ook de mogelijkheid om aan een zeer schappelijke prijs (€5) ook je tent neer te zetten aan de guesthouses. En soms trakteren ze je nog op raki, melk, ….
Al is het zeker ook de moeite om eens te wildkamperen in de bergen. De uitdaging is dan om water te vinden. Eind september merkten we dat de bronnen die weergegeven waren op de kaart, allemaal water gaven. Ik heb echter geen idee of ze in de zomermaanden droog staan.
Met het water moet je trouwens wel wat opletten. Filteren voor drinken is een absolute aanrader, maar extra behandeling met micropur tabletten of UV pen is wel te overwegen. Zeker van het water bij Doberdol wordt gezegd dat daar kans is op besmetting met norovirus (en dat wil je echt niet oppikken).

Wat me ook enorm is meegevallen is dat de mensen héél eerlijk zijn. Soms heb je op het vakantie het gevoel dat je constant moet opletten dat je niet in het zak gezet wordt. Dit had ik hier totaal niet, afspraak was afspraak en geen onaangename verrassingen. Alhoewel de bevolking initieel soms wat nors overkwam, voelde ik me hier héél welkom en gezien.

De fauna

Echt veel wild hebben we niet gezien. Wilde paarden onderweg, everzwijnen zitten er gegarandeerd want de sporen waren alom aanwezig. Van vogels waren het de raven en de zwarte roodstaarten die goed vertegenwoordigd waren.

Geld

In Montenegro en Kosovo is de munteenheid de Euro, maar in Albanië is het de Lek. Al merkten we dat ze op de trail en in de guesthouses ook euro’s aannamen en dat het absoluut niet nodig was om Lek te voorzien.
Het is wel interessant om je cash in kleine briefjes mee te nemen.

Internet en bereikbaarheid

Montenegro, Albanië en Kosovo vallen normaagelzien niet in onze roaming. En de kosten kunnen zeer snel zeer hoog oplopen als je toch via je lokale simkaart werkt . (Iwe weet daar alles van)
Er zijn echter verschillende mogelijkheden, een eSIM kopen en gebruiken (als je telefoon dit toelaat), ter plaatse een fysieke SIMkaart of eSIM kopen. Deze werken trouwens dikwijls in de volledige Balkan.
Voordeel van de eSIM, is dat je dit op voorhand al kan kopen en dan gewoon nog maar moet activeren ter plaatse. Google stuurt je richting esim.sm ( €8 voor 3Gb, €10,9 voor 5 Gb) en dat is zeker interessant als je niet veel data nodig hebt, maar ter plaatse maken ze reclame voor m:tel (€15 voor 500 Gb) en dat is ook het overwegen waard.

Nog wat andere praktische zaken

Kookgas met schroefaansluiting (zoals onze vertrouwde Primus bus) is zeer moeilijk te vinden. Op het vliegtuig mag het gas niet mee en in de dorpen op de route vind je dit zeker niet. Wij kochten ons gas in een outdoorwinkel in Podgorica (hoofdstad Montenegro, waar ook de luchthaven is), maar dit was wel nog een zoektocht.
De bus die wij namen van Podgorica tot Plav, was niet echt een comfortabel busje en de busreis duurde 3,5u terwijl je het met de wagen op 2u kan doen. Een wagen huren valt te overwegen.
Wij hadden ter voorbereiding het cicerone boekje gekocht. Goei boekje, maar de afstanden en hoogtemeters van de etappes kwamen niet altijd overeen met de werkelijkheid. Soms ook zwaarder aangegeven dan in werkelijkheid, dus dat viel mee.

Conclusie

Voor mij een absolute aanrader. Nog niet te druk buiten het hoogseizoen, magnifiek van setting en héél authentiek. Ik heb alvast goesting om nog eens terug te gaan, om in te pikken waar we gebleven waren, en om eventueel het gedeelte Kosovo mee te pikken.
Het enige nadeel is dat het echt wel ver is, waardoor je al het vliegtuig moet nemen.
En op hikes als deze neem ik eigenlijk graag ons hondje mee op trot.