Expo Dino World
Sinds Liv haar verjaardagsfeest zijn de kinders weer helemaal into dino’s.
Expo Dino World leek me dus wel een leuke uitstap. Duur wel (€50 voor een gezin met 2 volwassenen en 2 kinderen), dus om te besparen lieten we alvast de papa’s thuis (ik ging dus met een vriendin, mijn kinderen hebben geen meerdere papa’s)
De kinderen keken er enorm naar uit, al een week werd er elke dag gevraagd of we nu ‘vandaag’ naar dino-wereld gingen en vanmorgen was iedereen zenuwachtig (*s morgens* “Ik wou dat het nu al namiddag was” )
We overwogen eerst de trein te nemen, maar de auto was toch gemakkelijker (althans tot we parking moesten zoeken … de bezoekers aan de “Dog Show” waren zeer talrijk aanwezig)
Het begin was eigenlijk héél leuk. Er stonden levensechte (echte volgens Liv) bewegende dino’s op werkelijke grootte. Knap gedaan en bij elke dino kon je luisteren naar een audiotoestelleke met wat extra uitleg (misschien wel wat moeilijk voor de kinderen).
Dees lieveke hierboven, is mijne favoriet
En dan kwam het hoogtepunt (dachten we) … de 3D-film.
Jammer genoeg was deze 3D-film ronduit slecht. Misschien lag het aan (al onze) brilletjes, maar wij zagen voornamelijk dubbel en niet in 3D.
Het verhaal was ook nog eens vrij verwarrend, ingewikkeld en helemaal niet boeiend. Op het einde werd het dan ook nog eens moraliserend.
Gelukkig was het nog niet gedaan, toen we aan de film buiten kwamen waren er nog wat kinderactiviteiten. Bv op een dinosaurus zitten die rondschoof op een slakkegang (€2 alstublieft) en nog enkele anderen betalende activiteiten (waar dees mama niet aan meedoet … jammer voor mijn arme stumperds)
Was het de moeite? Het eerste gedeelte wel … maar niet aan die toegangsprijs … dit was een duur uurtje (want veel langer heeft ons bezoek niet geduurd) en ik vind trouwens ook dat de kinderen er nadien niet veel meer over gezegd hebben … ik denk dat we volgende keer naar de ‘Dog Show” gaan.
Het verjaardagsfeest
Net voor (en eigenlijk al een beetje tijdens) onze grote verbouwing part2 vierden we Liv haar verjaardag.
ZES … een mooie meid met 2 ontbrekende tandjes (daar zat ze al zo lang op te wachten … want het was niet eerlijk dat anderen van haar klas dat al hadden), en eigenlijk ook oorbellekes (maar die kreeg ze pas een weekje later)
Net zoals vorig jaar ook een feestje voor haar vriendjes.
Dit keer was er een nieuwe regel “Er mogen evenveel kindjes komen, als je leeftijd” …. zes dus.
Vorig jaar vroegen we er 12 in ’t gedacht dat er veel op vakantie gingen zijn … mispoes … iedereen kon komen (gelukkig was het toen heerlijk weer en waren er op de dag zelf nog 2 kindjes ziek).
Dit jaar geen heerlijk weer maar een heuse regendag (dat moet je kunnen in een zomer als de deze … de regendag eruit pikken)
Als voorbereiding maakte ik alvast een vlaggenlijn. Nog bedrieglijk veel werk, maar toch zo charmant.
Allereerst begonnen we met knutselen. Ja … ik had een heus draaiboek want zodra je even de aandacht laat verslappen is het alsof er een wervelwind door je huis waait (en met zijn 16 voetjes op je bed gaat springen).
Op voorhand hadden we blikken doosjes gespoten met verf, en deze konden ze dan versieren, want dit doosje was immers het kamertje van hun diertje dat ze mochten uitkiezen. Liv en mezelf prepareerden de dag voordien nog een heleboel slaapzakjes in verschillende stofkes.
Om te bewijzen dat lekker geen synoniem is van ongezond (wat ze hier thuis soms wel denken) , dit jaar weer een fruitsaté. Groot succesnummer trouwens.
Om al dat gezonds te compenseren volgde er nadien nog een rondje “versier je eigen ijsje”
Voor het geven van de kadotjes bedacht Bjeurn eens iets nieuws. Iedereen mocht zijn kadotje ergens in huis verstoppen en Liv moest nadien gaan zoeken (warm-koud gewijs).
Een verjaardagsfeest is natuurlijk niet compleet zonder een doorgeefpak, dat dan de kadotjes voor de kinderen bevat. 11 lagen papier, krant, zak, stof, doos werden voorzien, zodat zeker iedereen eens aan de beurt zou komen. Toch nam Vic het zekere voor het onzekere en vertikte het om het pak nog verder door te geven.
En dit zat dan in het pak … voor iedereen een ei om mee naar huis te nemen … het alom bekende dinosaurus-ei. Waar tot sommigen hun grote teleurstelling geen LEVENDE dino zou uitkomen.
Een leerjaar-kind
Ik heb vanaf nu een leerjaar-kind.
Zo eentje met elke dag huiswerk (daar zit naar t schijnt een filosofie achter, maar dinsdag weet ik pas welke, tot nu toe ben ik niet echt overtuigd).
Voor mij zal het ook aanpassen zijn … elke dag agenda checken, huiswerk maken … hopelijk is t een slimme.
Die agenda werd trouwens vandaag gekaft. En voor vic kocht ik ook een boekje want hij voelde zich uitgesloten en omdat ik dan toch bezig was kocht ik voor mezelf ook een nieuw notitieschriftje.
Dat bruin kaftpapier is toch nog t leukste … we pimpten (de ene al wat meer dan de ander) met washi-tape, stickers, stempels en ponsjes. Leve de hema.
En aanschouw hier … Liv haar eerste woordje.
Een avond in de jeugdherberg … is niet zoals een avond thuis
Zo zou ik thuis niet de tijd hebben genomen om me buiten te nestelen met een Gouden Carolus en een humo.
Zo zou ik thuis niet aan de praat geraakt zijn met die jonge papa met huilbaby (die jammer genoeg op onze gang slaapt) die hier logeert omdat hij voorlopig geen woning kan vinden, en die begreep dat ons huis onbewoonbaar was verklaard (wat natuurlijk enkel zo is als ’tijdelijk onbewoonbaar verklaard door mezelf’ daar ook onder valt)
Zo heb ik echt wel mijn negatieve knop van gisteren gedraaid en probeer ik er wat van te genieten … wat ook wel gedeeltelijk lukt.
Maar gelukkig (en dan vooral voor mijn kindjes) komt hier snel een einde aan.
Ik woon in een jeugdherberg …
… met zicht op de Sint Romboutstoren
want ons huis is onbewoonbaar.
Met Liv en Vic … Bjeurn niet want die gaat naar Afrika (volgens Liv) wat eigenlijk Amerika is.
Liv vraagt zich trouwens ook af hoe hij het onderweg naar daar zal vinden in de ruimte.
Wel stelde ik me het verblijf wat romantischer voor dan het is
… met mogelijkheid om te ontbijten voor 7u45
… en met avondeten
… en één vaste kamer voor het hele verblijf
… een check-in op 10 min ipv een anderhalf uur
… een lift waarvoor je de alarmknop niet hoeft te gebruiken
Morgen weer een nieuwe dag … en dan ga ik er wel van proberen te genieten
Verbouwing part2
Ik probeerde het te negeren en even lukte het me het nog.
Maar nu onze gang er zo uitziet is het onmogelijk nog te ontkennen … verbouwingen part2 zijn gestart
En dat houdt in … heel de gang opnieuw laten bepleisteren (dat is de grootste fout geweest van verbouwingen part1 … dat we dat niet meegenomen hebben … want nu wonen we in t stof)
… en het bovenste verdiep in orde brengen (niet zoveel invloed op het dagelijkse leven)
Gelukkige gebeurt het zwaarste verbouwingsgedeelte in ouderschapsverlof … wat het toch een stuk relaxer maakt.
… voor ons toch … want Vic was gisteren serieus gedesillusioneerd in zijn pa. Eerst kon hij niet naar bed omdat we alles nog stofvrij moesten maken en toen hij zag wat Bjeurn gedaan had was zijn reactie *al huilend*:”Ik vind dat niet mooi, je hebt het helemaal verpest, ik wil die bakstenen niet zien, je moet dat NU terug mooi maken”
En voor de tegenreactie “je kan geen eieren maken zonder ze eerst te breken” is hij net nog te jong.
Soit, ik ga terug over naar negeermodus want volgend weekend is t hier 2 dagen feest voor Liv haar verjaardag.
Verbouwing part2
Ik probeerde het te negeren en even lukte het me het nog.
Maar nu onze gang er zo uitziet is het onmogelijk nog te ontkennen … verbouwingen part2 zijn gestart
En dat houdt in … heel de gang opnieuw laten bepleisteren (dat is de grootste fout geweest van verbouwingen part1 … dat we dat niet meegenomen hebben … want nu wonen we in t stof)
… en het bovenste verdiep in orde brengen (niet zoveel invloed op het dagelijkse leven)
Gelukkige gebeurt het zwaarste verbouwingsgedeelte in ouderschapsverlof … wat het toch een stuk relaxer maakt.
… voor ons toch … want Vic was gisteren serieus gedesillusioneerd in zijn pa. Eerst kon hij niet naar bed omdat we alles nog stofvrij moesten maken en toen hij zag wat Bjeurn gedaan had was zijn reactie *al huilend*:”Ik vind dat niet mooi, je hebt het helemaal verpest, ik wil die bakstenen niet zien, je moet dat NU terug mooi maken”
En voor de tegenreactie “je kan geen eieren maken zonder ze eerst te breken” is hij net nog te jong.
Soit, ik ga terug over naar negeermodus want volgend weekend is t hier 2 dagen feest voor Liv haar verjaardag.
Op de dool
Sinds mijn hernia (die volgends de kinesist nog geen hernia is maar een bulding) ben ik een beetje op de dool op sportgebied.
Ik zoek een goede compensatie, maar niets vind ik even leuk als het lopen … daarmee doe ik van alles wat.
Zwemmen
1 keer per week volg ik zwemles om crawl beter te leren beheersen. Maar zwemmen blijft toch saai, zeker met mijn onweerstaanbare drang om mijn lengtes altijd te willen tellen.
Fietsen
Voor de dagelijkse verplaatsingen, of voor een vakantie vind ik fietsen heerlijk. Maar als vervanging voor het lopen dan weer niet.
Ten eerste zien fietsers er altijd een beetje belachelijk uit, ten tweede is het ’s avonds in den donker ook niet echt geschikt, ten derde is het in de winter zeker geen optie om ’s avonds te gaan fietsen, ten vierde … waarom lopen die voetgangers altijd op dat fietspad.
Ik vind het trouwens ook frustrerend dat ik zo traag fiets. Zo deed ik woensdag een rondje van 30km en was mijn gemiddelde snelheid 21,3km/u. Weliswaar alleen en met een zware damesfiets, maar toch … het blijft wel traag.
Maar vermits we thuis wel een hometrainer hebben, veronderstel ik toch dat fietsen mijn voornaamste vervanging voor het lopen zal worden.
Buikspieroefeningen
Een drie-tal keer per week doe ik trouw een half uur mijn buikspieroefeningen, dat zou immers DE remedie zijn tegen de hernia. Als dat niet helpt zijn ook infiltraties een optie, maar alhoewel ik er zelf niet zoveel van ken zie ik dat absoluut niet zitten. Ik wil die hernia zelf kunnen overwinnen, dat lijkt me de beste manier om er voor lange tijd van af te zijn.
Ondertussen ben ik wel mijn oefeningen kots-beu en ’t ergste is dat dat gewoon afzien blijft. Je zou toch denken dat het na een tijd ‘een makkie’ zou zijn … mispoes !!!
Buikspieroefeningen zijn tegenwoordig trouwens ook geen sit-ups meer. Ik heb een blad vol oefeningen, maar sit-ups zijn daar niet bij … eerder van die oefeningen waarbij je op je rug moet liggen en je benen langzaam laten zakken tot net boven de grond (en de gevorderden mogen dan hun benen nog eens open en dicht doen vlak boven de grond)
Hoelahoep
In navolging van Lien bestelde ik me ook een hoelahoep. Kwestie van wat variatie in mijn buikspieroefeningen te brengen. En inderdaad het is leuk. Tot mijn verbazing kon ik hem direct in de lucht houden (wat me met de hoelahoep van Liv nooit lukte) en na een paar keer oefenen lukt het me ook om hem tegenwijzerzin te laten draaien.
Een hoelahoepsessie doe ik een half uur. Dat ik er evenveel calorieën mee verbrand als met lopen dat geloof ik niet, en dat het even efficiënt is als buikspieroefeningen tracht ik ook te betwijfelen. Maar het is wel leuk en ik geloof wel in het nut.
Skaten
Liv is onlangs op skateles gegaan en ik moet zeggen dat ik ook veel goesting heb om me in te schrijven.
Verleden week deed ik al eens een test-toertje in het dorp met mijn broer zijn oude paar inline-skates, maar dat was afzien van het begin tot het eind. Nooit doe ik die skates nog aan, mijn voeten hebben echt zwaar afgezien.
Een andere desillusie was ook mijn snelheid … ik skate begot trager dan dat ik loop. Toch waag ik het maandag op een proefles in de skate-club, en als het me meevalt koop ik me een nieuw paar en ga ik daarmee door.
En het lopen?
Onlangs nog eens geprobeerd en na één test dacht ik dat ik terug kon inpikken. Na drie keer werd echter duidelijk dat dit helemaal het geval nog niet was. Nog een maandje rust en daarna weer eens testen. Ik zal opnieuw lopen … daar ga ik van uit, maar misschien wel wat minder intens. Dus nu is het de moment om te experimenteren met andere sporten zodat ik … als ik terug aan het lopen ben … wat aan risicospreiding kan doen.
Boerderijweekend
Vorig weekend was héél dubbel. Super, om alle redenen die je hieronder leest, maar ook triest, omdat onze gedachten ook waren bij onze vrienden die er normaalgezien ook zouden bijzijn.
Net zoals vorig jaar, planden we dit jaar een fietsweekend. Eenvoudig concept, twee dagen fietsen (goed voor een kleine 100km) en één overnachting.
Dit jaar wou Liv graag eens naar een boerderij en gelukkig hebben we vrienden met een melkveehouderij, bij wie we onze tent mochten neerplanten op een wei.
Heerlijk was het, Liv ontdekte het boerenmeisje (haar woorden) in zichzelf, Vic interesseerde zich vooral in de tractoren, er werd leuk gespeeld met de 3 jongens daar (en met hun speelgoed).
Het leven van een kind is toch soms ongecompliceerd, direct dikke vriendschap zonder maar de minste behoefte te hebben om elkaars naam te leren (zo werd Liv het meisje genoemd en zo kwam Liv op een bepaalde moment naar mij met de mededeling “Zeg, diene jonge daar die mijn beste vriend is, die kent Vic zijn naam niet eens” )
We lieten de kalfjes aan onze vinger zuigen, aanschouwden het melkproces, stelden krachtvoer samen voor de koeien, moesten lachen toen een ondeugend koebeest ineens aan mijn elleboog begon te likken, en genoten van de ongedwongen sfeer en gastvrijheid daar.
We leerden van alles bij, bv. dat een koe 2 keer per dag wordt gemolken en dat ze per keer 20 liter melk kan geven … ze drinkt dan ook 100-150 liter water per dag, bv. dat een koe enkel onderaan tanden heeft. En ook het verschil tussen stro en hooi is ons nu duidelijk.
Ik moet er geen tekening bij maken (de foto’s zeggen genoeg), dat de kinderen zondag niet graag terug huiswaarts vertrokken.
Thuis aangekomen, had Liv een -gelukkig kortstondige- koeienfase en moesten we een wei voor haar afbakenen. Deze zullen we ondertussen al wel weer mogen afbreken, maar de nostalgie voor de koeien … die zal nog wel even blijven (en niet enkel bij de kinders)
Dag13: LF1 noordzeeroute
Ondertussen zijn we terug thuis en staat het eerste wasmachien te draaien (alhoewel ik vandaag nog geen moetjes zou doen … maar dat is dan wel het voordeel aan fietsvakantie … je neemt niet veel mee dus moet niet veel wassen en uitpakken)
Maar eerst zaten we een 6tal uur in de trein terug naar huis, inclusief 2 overstappen. Niet direct ontspannend.
Het contrast tussen Nederland en België was meteen duidelijk. De treinen in Nederland zijn voorzien op fietsen, het is duidelijk aangegeven waar je moet instappen en voldoende plek.
In België was er amper voorziening en al zeker geen aanduiding … maar wel (ook zeer belangrijk) veel goede wil van de treinbegeleiders (in tegenstelling tot ons vorige thalys avontuur).
Wat het nu ook extra uitdagend maakte was dat we buiten 2 volgeladen fietsen ook een fietskar meezeulden (die we hadden afgekoppeld en hierin ook de weehoo gestoken hadden … wat een goede techniek bleek)
Terug thuis bleek het gras dor, het onkruid weelderig en onze lieve Charlottepoes (de liefste kat ooit, van mijn mama) dood … RIP lieve Charlotte
Dag12 : LF1 noordzeeroute
De dag startte met de eerste serieuze regen van de vakantie.
Vandaag niet gefietst … wel 8 km gewandeld met de kinders (denk er bijhorend gezaag en geklaag bij).
Het weer klaarde op maar de stranden waren leeg. Een leeg strand bij eb … zo heb ik de zee het liefst.
Geitjes aaien op de kinderboerderij
Varkens zijn echt gigantisch groot
krabbekes vangen
En mini kikkertjes
Leeg strand bij eb
Dode kwal
Pier vol meeuwen
Dag 11: LF1 noordzeeroute
Einddoel bereikt …. van Brussel tot den Helder (+ 430 Km)
De tocht was mooi en afwisselend en Nederland is hartstikke fijn.
Het einde van de route was magnifiek … enkel misten we een mooi afsluitingsbordje.
Concept fietsvakantie is ons bevallen … volgend jaar nieuwe tocht met hopelijk de dochter al fietsend.
Weehoo was niet zo’n succes als we hoopten want meetrappen zat er niet echt in.
Nog even genieten op een rustige camping en dan treinen we -hopelijk vlot- huiswaarts.
Dag10 : LF1 noordzeeroute
Geen zon vandaag … eindelijk een kans om eens goed te knallen op de fiets. Even twijfelden we om Door te fietsen naar onze eindbestemming Den Helder. Maar we zijn niet gehaast en strandden op een super oldschool camping met een speeltuin zoals waar Bjeurn en ik vroeger in speelden en een bar met echt super veel curiosa …
Den duinen lijken in t echt veel hoger maar dat blijkt niet ’te pakken’ op foto.
Een kleine doch zeer onvolledige impressie van de bar
De klassiekers … zee
… en biertje van de dag
AFSTAND: 38km
EINDBESTEMMING: callantsoog
OVERNACHTING: camping ‘ t klein begin te Callantsoog (aanrader)
Dag9: LF1 noordzeeroute
Vandaag een rustige dag (na mijn trauma van de zware dag gisteren mocht dat wel).
We kwamen wat nieuwe bekende trekkers opnieuw tegen tegen (sommige trekkers kom je verschillende keren op de route tegen … en als ze dan ook nog sympathiek zijn is dat wel leuk)
We leerden ook wat nieuwe mensen kennen … 2 Duitse vaders met hun kinderen en een gezinnetje uit Volendam. Leuk … en helemaal ten verdienste van onze sociale dochter.
(natuurlijk speelden we ook met hondjes … maar dat gebeurt elke dag en dat is immers volgens Liv het leukste van de vakantie)
De campings worden langsom duurder. Vandaag hebben we ons laten vangen in een roompotcamping. Dubbel zo duur als de doorsnee camping.
Maar wel met met zwembad
Insmeren lukt al goed
Hé … Schotse hooglandkoeien in het water met wat paarden erbij … gewoon vrij rondlopend.
Stoer
I ♡ mijn fiets
Dagelijkse beloning
… of twee
Onze enige spelletje valt gelukkig in de smaak.
AFSTAND: 33 km ofzo
EINDBESTEMMING: Egmond aan zee
SLAAPPLAATS: Roompot camping
OPMERKELIJK: in Nederland lijken er veel mensen rond te rijden op Benidorm Bastard scooters
Dag8 : LF1 noordzeeroute
Het enige pittoreske stukje van IJmuide aan Zee
Vandaag was zwaar … Super heet en ook het parcours was geaccidenteerder dan tervoren (dat telt misschien niet voor duinen maar met meer dan 70 kg bagage en slechts 6 vitessen … voelt het in elk geval geaccidenteerd)
Zwaar dus … moe dus …maar het strand maakte wel veel goed
.. beste concept ooit “strandpaveljoen”
AFSTAND: 50 zware kilometers
EINDBESTEMMING: IJMUIDE aan zee
OVERNACHTING: een eenvoudige camping