Blog2019-01-14T23:31:07+01:00

Schwarzwald dag 13: De terugkeer is nooit de leukste dag

Terugkeren van een vakantie is nooit leuk. Wel … met de fiets zeker niet.

Enkele jaren geleden regelden we het zo dat Bjeurn de trein nam naar het startpunt om ons te gaan oppikken met de wagen met aanhangwagentje voor de fietsen. Relax voor ons, minder voor hem. Dit jaar besloten we het er eens op te wagen om met zijn allen met de trein naar het beginpunt te gaan. Na ons geïnformeerd te hebben bij de Duitse spoorwegen leek dit doenbaar.

In een tandem zagen ze zelf geen probleem. We mochten enkel de snelle treinen (ICE) niet nemen, maar we moesten voor de trage verbindingen kiezen.

Voor € 32 konden we de tandems en de kinderen gratis meenemen van Freiburg naar Höfen an der Enz. Een afstand van 170 km waar we 4 uur op pendelden met 4 verschillende treinen. (Freiburg, Offenburg, Karlsruhe, Pforzheim, Höfen an der Enz) Omslachtig, maar al bij al viel het goed mee. De meeste stations hadden liften die net groot genoeg waren voor 1 fiets. 2 keer moesten we de fietsen de trap op sleuren, bij het beginstation in Freiburg en in Karlsruhe waar de lift defect was.

In 3 treinen hadden we zeeën van plaats. In het laatste treintje blokkeerden we met onze fiets de hele wagon. En desondanks dat het een heel klein treintje was, konden we niet afstappen op ons station. Ofwel was het perron te klein, ofwel had de conducteur zich slecht geparkeerd. Dat was ons niet volledig duidelijk. Enfin … we stapten een station verder af en we moesten maar een kilometer terugfietsen. Ik moet zeggen dat het relatief vlot verlopen is, gezien alle overstappen en de grootte van onze fietsen.

Toen we op de camping waar onze auto geparkeerd stond aankwamen, kwamen we tot de onaangename verrassing dat het daar siesta was tussen 12 en 15u. Wat wil zeggen dat de WC’s gesloten zijn (met uitzondering van eentje zonder slot) en dat je niet op of van de camping mag met de auto. Dat werd dus nog een uurtje wachten. We besloten een fris drankje te kopen, en dachten dat op een schaduwplekje op het lege campingterras op te drinken. Dat was echter buiten de eigenares gerekend. We werden onvriendelijk verzocht om het terras te verlaten.

Misschien maar goed want toen we ons op een bankje aan de rivier zetten zagen we een eigenaardig schouwspel. Een slang die zich al surfend liet meevoeren op de rivier. Dit was toch wel het meest vreemde tafereel dat we deze vakantie mochten meemaken.

Na de siesta waren we eindelijk klaar om de rit huiswaarts aan te vatten. Op momenten als deze, lijkt de flixbus me heel interessant.

En zo zit deze toffe vakantie er weer op. Volgende keer willen we weer net iets meer “into the wild” en meer bergen. En ik wil me ook iets minder muilezel en iets meer dartele hinde voelen.

Wat volgend jaar brengt zullen we zien … het doortrekken is voor ons een must, maar dat kan zowel met de auto met daktent, een kano, een fiets of op goede wandelschoenen.

juli 24th, 2020|Categories: Travel|Tags: , |3 Comments

Schwarzwald dag 12: Citytrippen in Freiburg

Een citytrip op het programma, dat is kunnen uitslapen want je moet geen tent inpakken en opkramen. Uitslapen bleek echter niet zo evident. Zeker niet als je naar de toilet moet.

In Freiburg was het heel relax. Citytrippen doe ik nog altijd niet zo heel graag na een overdosis tijdens onze Tour d’Europe. We doen het nu meeatal heel relax zonder alles te willen zien.

Als eerste fietsten we naar de Vaubon wijk (een duurzame wijk in Freiburg). Veel groen, veel fietsen, heerlijke lunch in de tuin van villabankantine.

We zagen de woonhuizen, de studentenbuurt, en tiny houses en ook wat verloedering. Desondanks heel inspirerend.

Ook zagen we dit, de heliotrop van Rolf Disch … een huis met geïsoleerde kant en een kant met veel glas, dat rond zijn as draait ahv de zonnestand en de seizoenen. Dit huis produceert 3 keer meer energie dan het gebruikt.

En dit is ruimte gereserveerd voor een parking voor de Vauban inwoners (je auto parkeren mag namelijk niet in de woonwijk zelf), maar vermits hier nog geen behoefte aan is, blijft het een groene tuin waar de kindergarten vandaag speelde, waar groenten worden gekweekt en waar je met je voeten in de rivier kan lopen (of dammen bouwen zoals Vic)

Dan kochten we onze treintickets om morgen terug naar Höfen te gaan. In theorie zal dit geen probleem zijn met 2 tandems. Hopelijk zal het in de praktijk even vlot gaan (2 overstappen)

De binnenstad van Freiburg blijft sowieso leuk maar wij zijn geen shoppers. We liepen nog wat kilometers door de Bächle, in deze goten stroomt water uit de Dreisam doorheen de oude stad. Ooit ontstaan om de stad te voorzien van vers (drink)water en bluswater. Nu het charmante kenmerk van de stad.

Na wat rondslenteren gingen we ons terug wat verfrissen in de Dreisam zoals de echte locals, en aten we in een biergarten op weg naar de camping.

Genoeg gechilled. Klaar om terug naar huis te gaan !!!

juli 23rd, 2020|Categories: Travel|Tags: , , |4 Comments

Schwarzwald dag 11: Aankomst in Freiburg

Afstand: 46 km

Hoogtemeters: voorlopig ongekend, maar niet bijzonder veel

Overnachting: Busses Camping am Möslepark Freiburg

De (mogelijks) laatste rit leidde tot Freiburg. Een schone rit, die niet door het bos en volle natuur ging. Maar wel door wijngaarden, en stuk voor stuk pittoreske dorpen. Echt waar … vandaag geen enkele lelijke gemeente gezien. Wel dorpjes met charmante huisjes, riviertjes die het dorp doorkruisen met mogelijkheden tot pootje baden en vol brugjes met gekleurde bloemen. Tof tof.

Het fietsen ging me goed af, misschien ligt het aan Vic, die nu mijn partner is. Maar het is ook minder zonnig (wel warm , maar ook bewolkt) en minder bergachtig.

In de velden stonden enorme sproeinstallaties en wij deden ons best om mee te profiteren en waar mogelijk nen douche mee te pikken.

Iets wat me ook al een hele tijd opvalt is dat we hier in deze regio niet alleen ontzettend veel rode wouwen zien, maar ook ooievaars en opvallend veel reigers. Ik denk dat ik nog nooit zoveel reigers zag. Grappig want in velden verwacht je die niet echt, maar als we reigers zien is het water wel altijd ergens nabij.

Aankomen in freiburg was echt een wauw-gevoel. We passeerden eerste de duurzame stadswijk Vauban (morgen eens nader te verkennen want zag er super tof uit). En dan fietsten we langs de rivier de Dreisam die door de stad loopt. Onmogelijk om niet te stoppen (zeker nu, nu het 29°C is) Wat een toffe plek !!! Het water loopt in verschillende plateaus van grote stenen af en overal zitten, spelen, zwemmen mensen.

Freiburg maakt indruk … we voelen ons meteen thuis en welkom.

De camping ligt een beetje uit het centrum maar de sfeer die er heerst ligt zo wat in dezelfde lijn van deze in de stad. Er is een leuke schaduwrijke bar, er is een vijvertje met vissen, een super klein tententerrein waar iedereen dicht op elkaar staat, een relaxzone met hangmatten waar je kan gaan in liggen. En allemaal vriendelijke mensen. Wij zijn hier graag. Maar na 2 biertjes fietsen we toch terug de stad in om iets te gaan eten en nog wat te verkennen.

Over de hele stad lopen gootjes met stromend fris water. Kinderen spelen met bootjes in het water en de volwassenen zetten zich met blote voeten in de goot. Grappig zicht.

Als we terug naar de camping fietsen is ook de grote schommel onder de brug van de Dreisam vrij. We haalden nogal toeren uit voor de fotos. Liv en Vic maakten allebei een uitschuiver in het water en hielden het dus niet droog. En ik werd gestoken door een wesp.

Totally worth it.

juli 22nd, 2020|Categories: Travel|Tags: , |4 Comments

Schwarzwald dag 10: vandaag graag traag

Afstand: 30,1 km

Hoogtemeters: 288 m

Overnachting: Dreiländer-Camping te Neuenberg

Hoe graag we het ook zouden willen,  deze vakantie kunnen we corona niet echt negeren. Mondmaskers horen er gewoon bij tot in het sanitair van de camping. Het is vreemd hoe snel dat went. Alhoewel we ook regelmatig rechtsomkeer moeten maken omdat we het masker niet mee hebben.

Zwemmen is ook minder evident. Bij campings met zwembad is er meestal gewoon een limiet aan aantal personen in het zwembad. Maar hier in de regio zijn ook veel openluchtzwembaden, en bij deze moet je dikwijls een dag op voorhand online reserveren.

Gisteren dachten we slim te zijn. Er stond vandaag toch geen lange rit op het programma dus boekten we een zwemsessie in de voormiddag in het toffe parkzwembad van Lörrach.

En inderdaad … het zwembad was prachtig. Alleen een serieze afknapper dat de waterglijbaan en de waterversnellingen enkel in de namiddag open gingen. Dit was niet voor iedereen even gemakkelijk om zich over te zetten.

Als we fietsen zien we in de verte nog wel de beboste heuvels, maar het zwarte woud gevoel zijn we al een tijd helemaal kwijt. Al zagen we wel een hertje. We leerden vandaag dat hertjes ook in het graan kunnen zitten maar dat ze bij het wegvluchten de tractorsporen verkiezen en niet dwars door het graan springen.

Na een half dagje fietsen zouden we aankomen op de volgende camping. Maar die bestond echter niet meer en de andere camping in het dorp was een naturistencamping. We hebben echter al geleerd dat zo’n situaties meestal willen zeggen dat er iets anders beter op ons wacht.

En zo waren de kinderen zeer content bij het zien van de volgende camping. Een camping met pony’s, een winkeltje waar je ijsjes kon kopen en een zwembad waar je niet moest reserveren.

De wandeling was ook vandaag een verplicht nummer. Het deed deugd … een verkoelend briesje op een avond waarop het weer niet lijkt af te koelen.

Eindelijk hebben we ook onze was eens gedaan. Het voelt heerlijk om weer propere kleren te kunnen kiezen.

Opvallende details vandaag.

  • Aan het campingzwembad was het precies de bedoeling om de schaduw te ontwijken. Strandstoelen werden van onder de parasollekes weggetrokken om meer zon te krijgen. En het was 29°C vandaag.
  • Mensen (zowel jongeren als ouderen) fietsen hier graag met hun fietshelm aan hun stuur ipv op hun hoofd. We vermoeden dat er toch ieta van helmplicht is voor kinderen of elektrische fietsen (elektrische mountainbikes zijn hier trouwens wel heel populair)

juli 21st, 2020|Categories: Travel|Tags: , |0 Comments

Schwarzwald dag 9: Elektronicaverbod

Afstand: 41 km

Hoogtemeters: 327 m

Overnachting: Drei-Länder-Camp Lörrach

Gisterenavond planden we de rest van de route. Gelukkig dat ik betrokken werd want het eerste plan zag er een beetje uit zoals ik me de hel voorstel. Warm (want vandaag 31°C voorspeld) en met een paar stijgingspercentages van 20 tot zelfs 40 %).

Uiteindelijk komen we op iets veel schappelijkers uit, en volgen we dezelfde alternatieve route die Stien en co ook namen.

Onderweg routes plannen is niet zo evident. Sowieso gaat dat beter op een computer.

Momenteel is onze favoriete app, met stip, Osmand, maar dan wel de android versie. Bjeurn heeft een iPhone en daarop is de Osmand app niet zo veelzijdig. Met Osmand plannen we de routes en maken we de gpx-files, kijken we waar campings, bankjes, winkels en zwembaden zijn.

Die gpx-files geraken dan weer veel gemakkelijker op Bjeurn zijn fietsgps (wahoo elemnt), via bluetooth. Ikzelf moet zitten prutsen met miniSD kaartjes van de garmin (touring edge plus) die ik in mijn gsm moet steken. Zo heeft elk systeem weer zijn voor- en nadelen.

Het fietsen valt me deze vakantie zwaar, en ik ben serieus aan het evalueren of ik het volgend jaar nog wel zie zitten om met een tandem te gaan. De volgende dagen zal ik voor mezelf deze beslissing maken.

Vandaag deden we ook de partnerruil. Ik ben nu een fietskoppeltje met Vic en Bjeurn en Liv zijn een ander duo. De kinderen horen elk bij een fiets (want die is afgesteld op hun beenlengte). We veranderden de zadels, de gps-houders, en de zwaarste zakken en de tent verhuisden we naar Bjeurn zijn nieuwe fiets. En voorts deden nog wat andere finetuning, Bjeurn is groter dan mij en er moesten wat zakken en een drinkbus verplaatst worden. De fiets van de jongens was ook een echte jongensfiets … hun kauwgum plakten ze gewoon ergens op de fiets als ze die beu waren. Dat is niet meer toegelaten nu ik met die fiets rijd.

Vic en Liv moeten zich ook wat aanpassen. Liv zal geen muziek meer mogen luisteren onderweg en Vic zal de afdalingen niet meer aan duizelingwekkende snelheden kunnen ervaren. Vic zal er nu ook aan moeten wennen om de zwakste fiets te zijn. Maar toch zijn beide kinderen en ouders content met de switch.

We namen op gepaste wijze afstand van de Rijn, door nog eens te gaan pootje baden.

Ik probeerde ook aan de kinderen uit te leggen waarom ik industrie soms charmant vind in zijn lelijkheid. Ik vond bij geen van beide gehoor.

Met 3 wachtenden voor ons duurde een uur om ingechecked te geraken op de camping. Frustratie bij alle wachtenden, vooral door de dame die voorgestoken werd door een man die ze zelfs nog geholpen had met het invullen van zijn papieren. Ook door de man die online gereserveerd had maar nu even goed moest wachten en alles opnieuw moest invullen. En ook door de voorsteker die uiteindelijk vond dat hij teveel moest betalen voor de plek die hij kreeg, en die opnieuw binnenstapte om zijn geld terug te eisen. De dame aan de kassa was ook enorm corona-angstig, dus ze was constant alle stylo’s, oppervlaktes opnieuw aan het desinfecteren. 

Nog een minpuntje aan de camping. We kregen 1 badge per gezin voor gebruik van het sanitair. Naar het toilet gaan is echt niet simpel meer. Eerst terugkeren omdat je je mondmasker vergeten bent (overal op de campings verplicht in het sanitair), en daarna nog eens voor de badge (die je dan natuurlijk ook niet meteen vindt).

Op de menu vanavond stond sushi. Onze favoriete Lidl verwennerij, en die Lidl die is hier om de hoek. Als het zo warm is hebben wij ook geen zin om te koken.

Liv is (zoals de trouwe bezoeker hier wel weet, en iedereen die Liv maar een beetje kent ook) een grote lezer. Daarnet waren we wat aan het praten en het gesprek kwam erop dat ik haar zou koppelen aan een andere grote fantasy lezer. Waarop Liv antwoordt “Dat wil ik helemaal niet, wie moet dan de taakjes in huis doen!”.

Zo voelen wij ons idd ook een beetje als de gsm / leesclub weer bezig is. Dat wij degene zijn die de taakjes moeten doen.

Dit is een beetje geëscaleerd en nu is er tot overmorgenvroeg een elektronicaverbod voor de kinderen. Dit verbod resulteerde tot onze grote verbazing en ook vreugde, in de gezelligste avond van de reis.

Een avond waarin het maar niet leek af te koelen, met een wandeling in gezelschap van een kind, een ritje naar de Lidl voor nog wat drankjes (want aan bars doen ze hier precies echt niet), van gezellig spelen van een kaartspel (onze huisspreuk .. “Gezelschapsspellekes eindigen bij ons nooit gezellig” bleek deze keer niet van toepassing ) … en alternatieve voetentherapie met sushistokjes.

Graag meer van dat.

juli 20th, 2020|Categories: Travel|Tags: , |5 Comments

Schwarzwald dag 8: slapen op de boerderij

Afstand: 58.7 km

Hoogtemeters: 161 m

Overnachting: Boerderijcamping Isele-Hof (de aanrader van Stien)

Toen ik ’s nachts opstond om naar de toilet te gaan zag ik de mooiste sterrenhemel in 23 jaar (ik herinner met dat ik toen ik 17 was, ik ooit eens zwaar onder de indruk was van de sterrenhemel in Oostenrijk op skivakantie. Dit was van hetzelfde kaliber). Een 1000 sterrenkamping !!!

Ik denk dat het de eerste keer deze reis was, dat we voor 10u vertrokken waren. Het was ook nog eens zondag dus alle winkels in Duitsland zijn dicht, nog iets waar we geen tijd aan moesten verspillen. Het plan was om vandaag eens 70km te fietsen.

Het begin van de rit was echt prachtig. We bleven langs de Wutach (de rivier die langs de vorige camping stroomde) rijden. Stroomafwaarts … dus bijna ongemerkt bergaf. Bijna ongemerkt voor het oog, bedoel ik dan, want voelen deden we het zeker. Ondertussen flirtten we met de Zwitserse grens. Eens was de mijlpaal links, dan weer rechts van ons. We vrezen wel een beetje voor one telefoonrekening vermits onze data was blijven opstaan. De eerste 30 kilometers gingen heerlijk vlot.

Onderweg kwamen we nog een helend plekje tegen in de rivier. De bedoeling is dat je 3 rondjes rond de leuning stapt met je blote voeten in het water. Wij kunnen je zeggen dat dat koud is.

Daarna zagen we eindelijk de Rijn … en toen werd het ook betrekkelijk heet. Waardoor het fieten niet meer zo vlot ging. Wij, de meisjes deden wat we altijd doen als het niet meer gaat. We zetten een muziekje op.

Daarna besloten we (op dit bankje waar je de gsmclub ziet zitten) om het plan bij te stellen. We zagen op Osmand dat op de camping die Stien ons had aangeraden, dichter bij was dan degene die we op het oog hadden en dat deze vlak aan een openluchtzwembad lag.

De boerderijcamping is idd een aanrader (alhoewel dat het weer een ferme klim tot daar was, dat was vandaag de afspraak niet) maar het zwembad was een afknapper. Het was er inderdaad en het was zelfs open, maar wegens corona moest je de dag voordien boeken. Wat wij dus niet gedaan hadden. Maar de boer zei dat we gerust in de Rijn konden zwemmen. Dat moet je ons geen twee keer zeggen. Dat doen we graag … wild zwemmen.

En zo zwommen we dus in de Rijn (op een plek zonder stroming en enkel waar we konden staan, want het is niet omdat we graag wild zwemmen dat we onvoorzichtig zijn).

Zelfs de grootste twijfelaar (Vic) ging er uiteindelijk in, om er niet meer uit te willen. Ik moet zeggen dat ik me als herboren voelde, mijn hittedip was instant over.

Vandaag zijn ook de eerste 2 teken gespot. Wij zijn content dat we ingeënt zijn tegen tekenencefalitis. Iemand vroeg ons ook waarom we geen tekentang mee hebben in de EHBO, of wat was omdat we ingeënt waren. Wel teken brengen 2 grote gevaren mee. Ten eerste de tekenencefalitis die direct na de vasthechting kan leiden tot hersenvliesontsteking. Ten tweede Lyme, dat pas na 24u vasthechting een gevaar is, en over het algemeen ook beter te behandelen. Wij zijn sowieso op onze hoede voor teken, maar wij gebruiken gewoon een pincet om deze te verwijderen. Dat werkt even goed.

Na een avondwandeling in de boerderij zit de dag er weer bijna op en komt er eindelijk verkoeling.

Straks de route voor morgen nog plannen. De Rijn was plezant, maar binnendoor zal weer mooier en rustiger zijn.

juli 19th, 2020|Categories: Travel|Tags: , |5 Comments

Schwarzwald dag 7: schriktocht in zwitserland

Afstand: 57km

Hoogtemeters: 403 m (867 m naar beneden)

Overnachting: Camping an der Wutach

S morgens uit onze tent gebakken door de hitte, dat was precies lang geleden. Het weer is duidelijk gekeerd.

Snel vertrekken vanop de camping is altijd het plan, maar lijkt nooit te lukken. Enerzijds neemt het inpakken toch gewoon zijn nodige tijd in beslag, deze keer kwam er nog eens bij dat we sympathieke buren hadden. Een Nederlands koppel dat ook al veel fietsvakanties met de kinderen gedaan hadden, maar nu ze een zeker leeftijd hadden kozen ze toch voor wat meer luxe van een campervan (met wel fietsen op de bagagedrager). Het zouden wij kunnen zijn binnen 25 jaar.

We zijn nu aan het gedeelte aangekomen waar de Schwarzwald panorama route samenloopt met de Südschwarzwald radweg. Een pak drukker befietst, vandaag echter nog steeds mooi tussen de bossen, charmante dorpjes en mooie panorama’s. Met de panorama’s is het (als we op de route blijven) gedaan. We hadden vandaag immers een zalige bergaf waar we 350 m daalden.

Heerlijk zo de berg af fietsen zonder te moeten trappen, met zonnebril op en mondje toe want de bostingen met de insekten op onze weg waren frequent en verbazend hard ook. Liv roept normaalgezien op de bergaffen “I’m the queen of the road”, maar nu zweeg ze wijslijk om geen insekten binnen te krijgen.

Het leuke aan een fietsvakantie, is dat we de kleine dingen appreciëren. Een Duitse die uit haar tuin loopt om ons te kunnen duwen terwijl we ons de berg op zwoegen, rode wouwen zien en lachen omdat we tesamen “waaaaauw” zeggen, een lekkere magnum met zoute karamel, een stoel, …

Ondertussen ben ik ook eens in een boek begonnen. Ik koos het boek dat Liv ook aan het lezen was. Zilverdolk van Katherina Kerr (deel 1 van deverry saga). Fantasy natuurlijk, want Liv leest bijna niets anders. Mij kan het boek ook wel boeien, misschien ben ik ook wel een fantasy fan. Gisteren vroeg Liv me waar ik zat in het boek, en haar antwoord was “Oh, zit je daar nog maar”. Vandaag vroeg ze weer waar ik zat, en ik zeg “Brandgwen is net gestorven”. Waarop Liv “Neen stop, daar was ik nog niet!”. Het is niet dat ze geen tijd heeft om te lezen maar de verleidingen van de gsm (waar ze ook veel leest op speciale boekenforums zoals wattpad) zijn groter dan die van de e-reader.

Dit was dus een easy rit, morgen nog zo eentje en dan is Bjeurn het vlaķke beu. Hij is ondertussen al aan het onderzoeken welke route aanpassingen we gaan doen. Dat deze de bergen in gaan, dat is zeker. Ik volg, op voorwaarde dat de etappes dan ook korter zijn als het nodig is.

We zijn aangekomen op een heel tof campingske aan de rivier (500m met de grens met Zwitserland). Een camping waar de tijd precies is blijven stille staan. Geen drank te krijgen, maar wel 2 grote winkels (lees … bier, frisdrank en ijsjes) op wandelafstand.

Iedereen, campers, vaste huisjes, een joga-groep, de blowers, de stappers, de motards staan allemaal door elkaar, in een gezellige wanorde.

Onze avondwandeling (ons = Bjeurn en ik) ging tot in Zwitserland. We kropen in een jagershut, zagen de zaligste vuurplek met hout aan een schoon uitkijkpunt, liepen langs de grenspalen en we zagen de zwijnensporen (en we roken de beesten ook). Hoewel ik graag eens een zwijn in het echt wil zien, gingen de woorden “ik hoop dat er geen zwijn komt, ik hoop dat er geen zwijn komt” meermaals door mijn hoofd. Het feit dat het steeds donkerder werd en dat we er weer niet aan gedacht hadden om een zaklamp mee te nemen maakte dat ik me redelijk ongemakkelijke begon te voelen. Een beetje een schriktocht, waarbij ik gelukkig een handje aan Bjeurn mocht geven …. een hele leuke schriktocht.

juli 18th, 2020|Categories: Travel|Tags: , |0 Comments

Schwarzwald dag 6: Het hoogtepunt voor de kinders

Ik word ’s nachts een paar keer wakker en hoor telkens de regen. Hoe lang kan het aaneensluitend regenen? Om 7u30 gaat de wekker en nog steeds regent het, alhoewel mijn weerapp zegt dat zonnetje er stilaan zou moeten doorkomen.

Ontbijten doen we in de eetruimte, misschien best dat we zo snel mogelijk de tent uit zijn want onze buren zijn niet zo tollerant op vlak van lawaai. Toen Vic gisteren (rond 21u) een kleine uitbarsting kreeg, werd er direct “silence please” geroepen. Waarna ze hun jaren 80 muziek goed luid zetten. Ik vermoed dat ze er zelf meer last van hadden dan wij, want na 2 liedjes ging het gelukkig weer stil.

Het hoogtepunt van de reis (voor de kinderen) was vandaag aan de beurt. We gingen zwemmen in het Badeparadies Swarzwald. Een subtropisch zwembad met veel glijbanen. Het is altijd tof om de kinderen enthousiast te zien en als zelfs het kind in Liv terug boven komt weten we dat dit een topper is. Eten doen we daar met mierezoete specialiteiten die we onderweg in een winkeltje kochten. Na een tijdje hebben we een serieuze degout van al dat zoets.

In de namiddag verkennen we Titisee het stadje. De kinderen kregen elk 5 euro om te spenderen. Niet genoeg voor een typische koekoeksklok (die hebben we trouwens al in huis, want ik ben daar fan van). Maar wel genoeg voor armbandjes voor Liv. Vic geraakte er niet uit, en koos dan maar niets. Typisch …. zo is dat elke keer als we een centje geven om te spenderen.

Avondeten deden we met een pizza (kinderen baas en Libanees was niet goed genoeg) waren.

Toen we deze keer de camping opreden waren we niet bepakt, maar die berg naar de camping bleef vreselijk (zelfs met 2 pintjes in mijn lijf).

We sloten de dag weer af met een wandeling (zonder wild te spotten helaas). De kinderen mochten weer mee maar verkozen de elektronica.

Ze moeten nog wat leren vooruitziend te zijn. Als de gsm leeg is koppelen ze de powerbank aan, maar ze denken er niet aan om iets op te laden (alhoewel we ons taktisch aan een elektriciteitscabine hebben geplaatst).

Vanuit de camping hebben we zicht op het meer (de Titisee). We bestuderen met onze verrekijker de kampeerders aan de overkant van het water. Als er een trein passeert voelen we ons alsof we naar een miniatuurtreintje kijken in een zorgvuldig samengesteld decor.

De lucht is terug blauw en de zon verschijnt soms eens terug. Waar de camping gisteren leeg en triest was, is ze nu vol leven en gelach.

We zijn terug vertrokken. De volgende dagen gaan we nog goed zweten.

juli 17th, 2020|Categories: Travel|Tags: , |0 Comments

Schwarzwald dag 5: Tenten in de regen zijn altijd een beetje zielig

Afstand: 27,7 km

Hoogtemeters: 458 m

Overnachting: camping Bühlhof aan Titisee meer

Vandaag was weer een dag van haast onophoudelijk lichte en minder lichte regen. Ontbijten konden we nog buiten aan het stuwmeer, de regen was negeerbaar. De tent pakten we weer nat in.

De rit vandaag was zeer de moeite. De tweede grote klim stond op het programma maar deze was zo geleidelijk dat hij amper zwaar te noemen was (geen idee waarom ik zo een lelijk gezicht trok, ik hoop niet dat dit mijn vaste fietsgezicht is).

Onderweg kwamen we niemand anders tegen in het bos. Heerlijk.

Iets dat hier altijd terug komt zijn de jachtposten, meestal hoog in de lucht. De meesten in verbazend goede staat (beter als deze).

Eens boven werden we weer getrakteerd op een schoon panorama, waar we amper iets van zagen door de mist. Er was echter nog een tweede beloning … een zalige bergaf op goeie asfalt, met goed zicht en in een schone omgeving. Knallen (voor de jongens, iets minder snel knallen voor de meisjes).

Onderweg kwamen we 2 van deze helende voetbaden tegen. We bedachten ons dat het zaliger geweest was als het wat warmer was. Van Stien hoorde ik echter dat er toen geen water in stond. Blijkt dus gewoon het regenwater van de afgelopen dagen te zijn.

We kwamen ook een zoveelste grillplatz tegen. Dat is hier wel populair en interessant. Vuurkringen met een gril boven.

Uiteindelijk kochten we eten in de aldi en besloten we dit pas op de camping op te eten. Beginnersfout, want het was 14u toen we op de camping aankwamen, ik was helemaal choco en de klim naar de camping was de steilste van de dag. Kapot gaan.

Middagmaal nuttigden we in de tent. Ik vind tenten in de regen altijd iets zieligs hebben.

De kinderen hebben daar echter geen last van. Meer excuus om met hun electronica bezig te zijn. Bjeurn en ik besloten nog een wandeling te gaan maken, maar de kinderen kregen we met geen stokken mee. We besloten te aanvaarden en er dan maar van te genieten om eens onder ons te zijn.

Momenteel zijn we aan het Titisee meer, een zeer toeristische plek (met zijn eigen treintje en al). Al valt het wel op dat de camping bijlange niet vol is. Het is feitelijk nergens heel druk.

Wat wij missen aan de campings en in de regio, dat is een goeie bar. Toen we verleden jaar in Tsjechië waren werd er tot onze verbazing van ’s morgens vroeg al bier geschonken en dat ging door tot een kot in de nacht. Hier echter mag je blij zijn als je een pintje kan bemachtigen. Op de vorige camping was er een bar die on 18u30 al gesloten was. Op deze camping kan je drank kopen aan de receptie die tot 20u open is. Om dan onder een klein afdakje op te drinken. Soms voelen we ons toch een beetje marginaal als trekker.

Wat de camping wel heeft is een kookruimte binnen, waar je ook kan eten. Zo aten we eens niet in de tent voor de verandering maar in de kookruimte met een Nederlander. Deze jonge student ging een trektocht doen maar besefte na een dag dat hij met zijn 25kg te zwaar bepakt was, dus hij besloot maar om de camping als vaste uitvalsbasis voor trektochten te nemen.

Hij leerde ons ook wel volgend interessant weetje. In Duitsland mag je blijkbaar wildkamperen in een open hangmat of in een schuilhut. Zolang het maar niet onder je eigen dak is (dus een tent mag niet). Wij hopen dus nog eens de kans te krijgen om met ons 4 in zo een schuilhut te kunnen slapen.

Morgen wordt er nog een laatste dag regen voorspeld. Maar de reden dat we in Titisee zijn is het subtropisch zwembad hier, de regen zal ons daar dus niet deren.

juli 16th, 2020|Categories: Travel|5 Comments

Schwarzwald dag 4: Toch maar niet wildzwemmen, we zijn al nat genoeg.

Afstand: 45,6 km

Hoogtemeters: 392 – 419 m

Overnachting: Campingplatz Kirnbergsee (Braünlingen)

Toen we gisterenavond gingen slapen, begon het lichtjes te regenen, om (volgens de voorspellingen) niet meer te stoppen voor de komende 3 dagen. Het kan wel heerlijk zijn om wakker te worden, en je nog eens om te draaien in de hoop dat het een half uur later wel droog is, zo sliepen we ook vandaag eens uit.

We pakten een natte tent in en ontbeten met de verse koeienmelk die de buurman voor ons al had klaargezet.

De hele rit regende het. Naast een kookspatel, oordopjes, oogmaskers zijn we ook regenbroeken voor de kinderen vergeten. Vooral Vic had het koud, die mocht zich ’s middags in ons gigantisch buskot warmen aan het koffiepotje.

Maar het is niet omdat het regent dat de rit niet de moeite was. De wegen waren vandaag minder grind en meer geasfalteerd (wat wel vlotter fietst). We fietsten voornamelijk langs weien, grasvelden, paarse bloemenvelden en bossen met veel rode wouwen, reigers en een vosje als gezelschap. En we fietsen door Villingen-Schwenningen … een zeer schoon stadje, waar ik op een ander moment graag eens rond gestruind had .

Er waren ook een pak minder hoogtemeters dan gisteren en de kilometers fietsten een pak vlotter weg dan de vorige dagen.

Uiteindelijk kwamen we al om 15u aan aan een stuwmeer met camping erlangs.

Zelfs Liv kregen we niet zo zot om in het water te springen. Dan mag je al eens (wild)zwemmen.

Het café sprak ons meer aan.

We genoten ook van de douche, eindelijk die smerige zonnecreme van ons lijf spoelen.

Duitse campings zijn duur maar de campings die we tot nu toe deden waren steeds super van voorzieningen. Zo konden we ook koken in het keukentje.

Eten deden we aan de rand van het meer tot het weer begon te regenen. Voortzetting in de tent dan maar.

Wald-Rambo is trouwens nog altijd niet gevonden, ondertussen is hij ook al in het Belgische nieuws vernoemd.

juli 15th, 2020|Categories: Travel|Tags: , |3 Comments

Schwarzwald dag 3: Toch maar niet wildkamperen

Afstand: 49,9 km

Hoogtemeters: 628 m

Overnachting: kamperen op het land van een sympathieke familie in Hardt

Ontwaken was niet zo aangenaam vanmorgen. Eerst werden we om 5u30 wakker van Nederlands gepraat. Een half later klopte er een Duitse dame aan om te vragen wat hun probleem was en waarom ze zoveel kabaal maakten. Bleken ze wel echt een probleem te hebben en dat werd dan nog een half uur lang luid bediscussieerd. Waarop er om 6u30 besloten werd met de auto van het kampterrein te rijden. Het ambetante aan geluidsoverlast door mensen is dat ik steeds wil proberen te verstaan wat er juist gezegd wordt. Het was iets met een auto-ongeval endat ze de dag voordien gehad hadden. Enfin, de moraal van het verhaal is dat oordopjes geen overbodige luxe geweest waren.

Om 7u dan konden we absoluut niet meer slapen door een helicopter die constant over ons vloog.

We hadden hiervoor 2 verklaringen. De eerste … het blussen van een bosbrand (want de helicopter had precies een vat onder zich hangen). De tweede piste was de klopjacht op de Wald-Rambo. Deze Wald-Rambo beheerste vandaag onze dag een beetje. Als we het Duitse nieuws volgen is hij extreem gevaarlijk en zijn we ondertussen al met 440 personen naar hem op zoek. Het is een ervaren bushkrafter en bedreven met een kruisboog (hij heeft trouwens ook al eens in de gevangenis gezeten omdat hij zijn vriendin verwond had met een kruisboog). Ik ben een beetje opgelucht dat we ondertussen al een pak verder van de laatste plek waar hij gezien is.

Wederom een pittige en warme rit vol bos, weien en gravel. Wat opvalt is dat er veel fietspaden, wandelpaden en bankjes zijn. En dat je ook veel elektrische mountainbikes ziet (wel te begrijpen met de hellingen hier).

Op materiaalgebied hadden we een beetje een pechdag. Eerst ons kookvuur in de fik geschoten, dan sneed Bjeurn zich aan zijn eigen zakmes en tenslotte was er de eerste gebroken spaak … we vrezen dat dit niet de laatste zal zijn.

Maar we hadden minder pech dan deze das.

Hoewel we vandaag niet zoveel hoger zitten dan gisteren was het toch weer behoorlijk pittig, al moet ik wel zeggen dat alles net te doen is. De hellingen zijn nooit zo stevig geweest dat we moesten afstappen (behalve die ene moment dat Bjeurn een klein fantasieke verzon aan de route).

De pittigste klim, de kapelmur van Sulgen, beloonden we met een ijsje in het hotelcafé dat speciaal voor ons open deed. Onze kinderen bedelden nog om daar te blijven slapen, maar dat hadden we gisteren al uitgezocht, de hotelprijzen in de buurt. En die waren allemaal een pak hogen dan wat wij er aan willen uitgeven.

Het plan was wildkamperen, maar op het moment dat we in het uitverkoren, dichte bos stonden voelde ik me er helemaal niet goed meer bij. Zoals overal stond het hier vol met jagershutten. Enerzijds hebben we het ooit al meegemaakt, slapen in een bos waar gejaagd werd (op vogels) en op een bepaald moment viel de hagel tot in ons bord (niet overdreven, en ook absoluut geen plezante ervaring). Anderzijds had ik ook geen goesting om betrapt te worden op wildkamperen door een jager à la Wald-Rambo. (Voila … hij domineerde dus echt wel onze dag)

We hebben ondertussen al geleerd dat er zich altijd wel iets goed aanbiedt. Ons volgende plan was gewoon bij een boerderij iemand aanspreken en vragen of we de tent mogen zetten. En van de tweede keer hadden we al prijs.

We zijn ontvangen door een sympathieke familie met een kat Confetti, geitjes en veel grond. De buurman is ons verse melk van zijn koeien komen brengen en hij brengt ons morgen nog wat voor ons ontbijt. De verse koeienmelk was echt lekker en sommige dagen zijn beter dan anderen.

We eindigden de dag met een avondwandeling (wat is het hier toch prachtig in het Schwarzwald) waar we enkele reetjes konden spotten. Ik neem trouwens mijn woorden die ik vanmorgen uitsprak tegen Liv terug. Ik zei immers dat ik nog nooit een ree in het bos had gespot, enkel aan de bosrand. Wel … vandaag zagen we ze midden in het bos.

juli 15th, 2020|Categories: Travel|Tags: , |6 Comments

Schwarzwald dag 2: Omhoog

Afstand: 58.3 km

Hoogtemeters: 882 – 999m (afhankelijk van welke fietsgps je gelooft … mijn aanvoelen zegt 999m)

Overnachting: natur-camping Langenwald in Freudenstadt

Zalig geslapen … niet koud (zou maar straf zijn in een slaapzak comforttemperatuur 0°C) en hoeraaaa, ’s morgens opgestaan in een tent zonder condens (de irritatie des kamperende trekkers).

Alleen jammer dat Bjeurn zijn gsmwekker eerst af ging om 6u30 en daarna nog eens om 7u, terwijl we hadden afgesproken dat we gingen slapen tot 7u30.

Om 10u30 vertrokken we, na het uitzwaaien van Stien en co, en van onze wagen, die 2 weken op de camping achterblijft. Dan nog inkopen doen en uiteindelijk was het weer 11u eer we eindelijk goed vertrokken waren.

De eerste 30km waren stijgen. Ik herinnerde me ineens weer hoe zwaar die pino-fietsen zijn. “Ik voel me een sterk boerenpaard terwijl ik liever een dartele hinde zou zijn”. Zo omschreef ik rijden met een zwaar bepakte pino ooit. En hoe tof ik onze fietsen ook vind, het is toch wel hard werken met volle bepakking op geaccidenteerd terrein.

Eten deden we in de verneveling van de waterspuiten die het kaphout langs de weg nat sproeiden. Om het brandgevaar te verminderen spuiten ze met water uit de Enz het hout nat, waarna het terug in de rivier vloeit. Wij waren al wat oververhit van het klimmen en konden de waternevel wel apprecieren.

Content waren we toen we na 30km klimmen eindelijk de top bereikten. Hierna was er soms ook eens een bergaf en dat krikte onze (ons = de meisjes) moraal enorm op. We konden terug genieten van de mooie omgeving.

Een fietsvakantie is lang geleden en dat merken we. Een geoliede machine zijn we nog niet en de zakken zijn niet optimaal gepositioneerd. Zo was het handiger geweest als we de zaken die we onderweg veel nodig hebben (eten oa.) in de meest bereikbare zakken hadden gestoken. Beginnersfouten ;-)

Herten spotten is altijd mijn klein geluk. Nog geen succes echter. We vermoeden wel dat we net een roadkill gemist hebben. Op een bepaald moment lag er een gigantisch grote plas bloed op de baan. Moet een serieuse aanrijding geweest zijn.

Criminelen spotten kunnen we hier ook. Op 15km van waar we hier zitten heeft blijkbaar een man aka de Swarzwaldrambo met een mes 4 agenten ontwapend aan een boshut. En daarna is hij in het bos gevlucht.

In Duitsland zijn de campings duur, maar is er wel Wc-papier en heb je geen douchejeton nodig. Als je elektriciteit wil, worden er meterstanden opgenomen.

De kamping waar we nu beland zijn is echt een aanrader. Er is een zwembadje (oef) waar je nu met corona per 6 personen een kwartier in mag. En voor Bjeurn, Vic en mezelf was dat net genoeg.

Voorts loopt er een riviertje door de camping en het is hier mooi zonder afgelikt te zijn. Met houten kunstwerken en mooie integratie van de natuurelementen en veel water is het hier echt ferm.

Het jammere hier is wel dat het meteen serieus afkoelt als de zon weg is. Ik heb al wat spijt dat we maar 1 trui en broek mee hebben genomen. Zeker als ik zie hoe vuil Vic zich al gemaakt heeft. Een trui vol smeer en een broek vol yoghurt en soep.

Voor morgen wordt het niet gemakkelijk om een overnachting te vinden. Wildkamperen zal waarschijnlijk onvermijdelijk zijn. Tenzij we 70 km fietsen (maar na vandaag gaan mijn knieën dat niet zo leuk vinden).

juli 14th, 2020|Categories: Travel|Tags: , |9 Comments

Schwarzwald dag 1: Het geklater van de Enz

Overnachting: Campplatz Quellgrund Höfen an der Enz

We slagen er in om tegen 9u te vertrekken. Netjes!

Klaar voor een 500 tal kilometer te rijden met onze bagage in de auto en de fietsen in de aanhangwagen.

Als Bjeurn, die chauffeur van dienst is, onze familieplaylist beu is, gaat “Radio Bob!” op. Een radiopost voor oude rockers, helemaal Bjeurn zijn meug.

Na een tijdje doen de de onaangename ontdekking dat je met een aanhangwagen maar 80 km/u mag rijden op de autostrades in duitsland. We vertragen van 110 naar 100 km/u en hopen dat er geen boete zal volgen.

Rond 16u komen we aan op de camping waar we al direct door Stien en family begroet worden. Zij vertrekken morgen naar huis en genieten van de laatste dag. Leuk om hen nog eens te zien. Handig ook … want we krijgen hun fietskaart te leen. Wij zijn meer gps fietsers, maar een goede fietskaart is feitelijk wel een meerwaarde. Dat zouden we eigenlijk altijd moeten voorzien.

We leren al meteen 2 zaken over Duitsland. Er is veel met cash geld te doen, en supermarkten zijn zondag niet open. En … maar dat wisten we al, in Duitsland doen ze niet aan Engels.

Als we geld hebben afgehaald en ons eerste pintje op de camping willen drinken en van het zelfgemaakt ijs willen proeven, blijkt daar ook de bar weer toe. De planning vandaag blijkt niet ons sterkste punt.

We belanden en een restaurant waar we frietjes eten, die binnenkort onze oren zullen uitkomen (aldus Stien en co). Het gespreksonderwerp draait uit op slechte ouders en alle dingen die wij al eens fout hebben gedaan. In onze kinderen hun vingertjes geknipt bij het nagelknippen, een kind met wipper op de tafel gezet, waarna die van de tafel wipte met wipper en al.

Enfin … de kinderen hebben eens goed gelachen en ze hebben ons vergeven voor de fouten die we hebben opgebiecht. (Al ben ik na al die jaren zelf nog altijd niet goed van het wipperverhaal)

Er is wel 1 ding dat Liv me nog niet vergeven heeft. Ik vertelde haar over die ene keer toen ze net geboren was en iemand me vroeg “Hoe heet je kindje?”. En ik niet meer op haar naam kon komen. Die anekdote had ik misschien beter voor mezelf gehouden.

‘S avonds halen we nog een pintje in het tankstation, dankzij de inside informatie van Stien. En we maakten met die kennis ook andere Belgen gelukkig.

De standaard avondactiviteit is een wandeling op de camping. Achterin liggen de permanente verblijvers. Het is daar zeer divers, van plaatsen met volledig ingerichte tuinen en carpoort. Tot trieste rommelige aftandse constructies. Altijd boeiend … zo een campingwandeling.

En zo slapen we, met ons vieren dicht bij elkaar. Gezellig. Misschien maar goed ook, want het koelt hard af ’s nachts.

Nu hopen dat we niet naar de toilet moeten want het geklater van de Enz naast onze tent is heel prominent aanwezig.

juli 12th, 2020|Categories: Travel|Tags: , |3 Comments

Schwarzwald dag 0: De voorbereiding

Het is de eerste keer sinds onze Tour d’Europe dat we de kinderen terug enthousiast krijgen voor een echte fietsvakantie.

De reisplannen bleven lang vaag, enkel de periode en het concept “fietsvakantie” lagen al lang vast.

Uiteindelijk lieten we ons inspireren door Stien en haar gezin die door het Zwarte Woud in Duitsland aan het fietsen waren. Check zeker eens hun instagram voor instant goesting en de blog voor de uitgebreide verhalen.

Na wat uitpluizen van hun reisplan besloten we dat dat het perfect op ons afgestemd was. En zo gaan wij ook starten vanaf de camping Quellgrund in Höfen an der Enz waar we onze auto zullen achterlaten. En dan eerst inpikken op de Schwarzwald Panorama Radweg, en daarna op de Familienradweg Südschwarzwald tot in Freiburg in Breisgau, waar we de trein kunnen nemen. Ik veronderstel dat het zal neerkomen op een 500km en een 3000 tal hoogtemeters.

2 pino hase fietsen

De praktische reisvoorbereiding nam wat meer tijd in beslag, die moesten we wel zelf doen.

Met fietsen nakijken, spiegels en usb laders installeren, fietszakken afstellen, de laatste inkopen doen, de was draaien en inpakken waren we een hele dag bezig.

Liv was zo lief om de appels die op hun eind waren te verwerken in een appeltaart voor onderweg.

Of de usb-laders nuttig zullen zijn, daar ben ik eens benieuwd naar. In het verleden bleek dat we meestal niet snel genoeg fietsen om effectief een gsm te kunnen opladen. Voor de fietsgps voldoet de usb-lader meestal wel.

Inpakken

Inpakken deden we min of meer minimalistisch. Ik wou vermijden dat we de fietstrailer ook nog moesten meenemen. Dat lukte nipt, hopelijk beklagen we ons dat niet. Want er is altijd wat extra plaats nodig in de fietstassen voor eten.

We hebben er goesting in, het vakantiegevoel begint te komen.

Paklijst

Kookgerief

  • 2 gasbranders (met schroefdraad en met kliksysteem)
  • Windscherm
  • Kookgas
  • Aansteker
  • Klein busje dreft
  • Kurkentrekker
  • Leatherman
  • 2 keukenhanddoeken
  • 2 schotelvodden
  • 2 aardappelmes
  • Bialetti
  • Enkele ziplockzakjes
  • Enkele elastiekjes
  • Kookset met bekers, 8 borden
  • Licht bestek
  • Kruiden (peper en zoutmix, pikante peper)
  • Olijfolie

Eten

  • Honing
  • Noodrantsoen noodles en pasta
  • Muesli
  • Melk
  • Kauwgum
  • Koffie
  • Honing
  • Koeken
  • Blik tonijn
  • Water
  • ….

Belangrijk

  • Identiteitskaarten
  • Bankkaarten, …
  • Rijbewijzen
  • Europese ziekteverzekeringskaarten
  • Een bakje voor internetbankieren
  • Digitale kopies van onze belangrijke documenten
  • Mondmaskers en alcoholgel

Fietsgerief

  • 2 pino hases met usb laders
  • 1 stuurtas
  • 4 sets backrollers
  • 2 sets frontrollers
  • 2 rackpack 31l
  • Fietspomp
  • Remkabel
  • Remblokjes
  • Plakgerief en bandenlifters
  • Platte sleutels
  • Engelse sleutel
  • multitool
  • knijptang
  • ducktape
  • stripkes colsonbandjes
  • reservespaken
  • smeermiddel
  • binnenband maat 26″
  • binnenband klein 20″
  • helm voor iedereen
  • 3 drinkbussen
  • camelbag
  • slot
  • snelbinders
  • rugzak om aan stuur te bevestigen
  • spaakspanner
  • boutjes
  • Kettingschakels

Nuttig

  • Vochtige doekjes
  • wasspelden
  • 2 wasdraden
  • 4 koplampen
  • werkhandschoenen
  • 3 wasmachineblokjes
  • Enkele plastieke zakjes
  • Musketons

Ehbo

  • dafalgan
  • Immodium Instant 2mg
  • ontsmettingsmiddel
  • wondzorg
  • pleisters (om te knippen)
  • burncare
  • niet-inklevende kompressen
  • plakband
  • 2 dunne windeltjes
  • steristrips
  • pincet
  • schaartje

Verzorging

  • Sneldrogende handdoek voor elk
  • 3 washandjes
  • 2 zonnecreme
  • nivea
  • toiletzak jongens
  • Toiletzak meisjes
  • shampoo (=douchegel)
  • potje maizena + borstel
  • haarborstel
  • haarrekkertjes
  • oorstokjes
  • deodorant
  • nagelknipper
  • scheermesje
  • tandenborstel
  • tandpasta
  • tandenstokers
  • WC-papier

Kleren

  • compressiezak
  • zwemkostuum
  • 7 ondergoed
  • 3-5 sokken
  • 1-2 shirt lange mouwen
  • fietsbroekje met zeemvel
  • 3 shorts / rokjes
  • 6 T-shirts
  • ev. kleedje
  • 1 lange broek
  • 1 trui
  • 1 legging
  • 1 paar stapsandalen / slippers
  • 1 paar sportschoenen
  • ev. buff
  • zonnebril
  • hoofddeksel
  • regenjas

Slapen en accomodatie

  • slaapzak (0°C comfort voor de ouders, 8°C voor de kinders)
  • binnenslaapzak
  • matteke
  • kussen
  • 1 tent voor 4 personen
  • 1 picknickdoek
  • 2 stoeltjes

Elektronica

  • 2 ereaders
  • gsm’s
  • fietsgps Annelies garmin edge touring met de route op
  • fietsgps Bjeurn wahoo elemnt + met route
  • 2 powerbanks
  • zonnepaneel
  • euro cee stekker
  • nodige kabels (iphone, mini, micro, usb-C, …) zaklampenstekkers
  • dominostekker
  • 2 multistekkers (voor meerdere kabels in 1 stopcontact)

Entertainment

  • bic en papier
  • vogelboek
  • verrekijker
  • kaartspel
  • reisspellekes (uno, yathzee, spoken)
  • frisbee

juli 12th, 2020|Categories: Travel|Tags: , |6 Comments

Vlierbloesemsiroop

Flessen vlierbloesemsap

Vlierbloesemsiroop, ik heb het altijd lekker gevonden, maar de bereiding leek me iets voor keukenprinsessen met veel tijd en een grote tuin, waarin die -voor mij onbekende- plant lustig groeide.

Wist ik veel dat België vol staat met vlieren, overal waar je bomen vindt, vind je ook vlieren. Daarom is vlierbloesemsiroop maken ook zo een geweldige bezigheid. Het begint al met een mooie wandeling in je buurt om de vlierbloesems te verzamelen.

In mijn zoektocht naar het ultieme recept heb ik zowat iedereen die vlierbloesemsiroop maakt aangesproken voor hun recept, van mijn internetvriendinnen, tot mijn zus haar schoonmoeder. Ik kreeg internetlinks door, maar ook slechte foto’s van uitgetypte recepten met aanpassingen en notities erbij. Heerlijk.

Om tot de conclusie te komen, dat het eigenlijk allemaal niet zoveel lijkt uit te maken. Maar ik wil mijn verworven inzichten wel met jullie delen.

Waar en wanneer

vlierbloesem

De vlieren staan in bloei in de periode mei, juni. En ze zijn te vinden aan bosranden, bermen, oevers … zowat overal als je er begint op te letten.

De vlieren in bloei zijn zeer herkenbaar als ze in bloesem staan, de bloesems groeien in parachutevorm. Als je twijfelt kijk je naar het blad. Het blad bestaat uit kleine blaadjes die tegenover elkaar staan en dan eentje op kop.

Het beste moment om de bloesems te plukken, is na enkele dagen droog, zonnig weer. Regen spoelt het stuifmeel weg, en dat is nu net niet de bedoeling.

Het recept

Vlierbloesem mengsel met citroen

Dit recept is voor 1 liter water, maar natuurlijk ga je voor een grotere batch.

  • 1 l water
  • 25 grote bloesemschermen
  • 0,5 – 1 kg suiker
  • 0,5 – 2 citroenen / limoenen
  • 15 – 60 g citroenzuur (optioneel … bij de apotheker / drogist te verkrijgen)
  1. Maak een wandeling en pluk onderweg de vlierbloesems
  2. Ontdoe de bloesems van blaren, lange steeltjes, insekten, … en dompel ze onder in het water. Snijd de citroenen / limoenen in dunne plakjes en voeg toe. Laat 24u (of wat langer) trekken (in een kookpot, weckpot, propere emmer, ……). Leg eventueel een bord op de bloesems zodat ze zeker onder water zitten.
  3. Pers de citroenschijfjes uit en zeef het mengsel door een handdoek of neteldoek (wat dat ook moge zijn). Het gezeefde sap op het vuur zetten en als het warm is, de suiker toevoegen en roeren. Even laten koken, vuur af, het citroenzuur toevoegen en doorroeren.
  4. Bottel als het nog warm is in schone, steriel gekookte, goed afsluitbare flessen / potjes / doosjes.
  5. Donker en koel bewaren of invriezen (doe je potjes dan wel niet te vol)
  6. En voila, klaar voor consumptie. Let wel … dit is een siroop en moet aangelengd worden met water. Of naar ’t schijnt ook heel lekker in droge witte wijn, cava ……

Tips van mijn experts

In sommige recepten op internet zeggen ze de bloesems mee te koken met het suikermengsel, en daarna te zeven. Dit deed ik mijn eerste batch, maar kan blijkbaar een bittere nasmaak geven. En dan moet je ook je suikermengsel door je handdoek zeven.

Hoe meer suiker, hoe beter de siroop bewaart. Je kan de suiker ook (deels) vervangen door honing.

Overweeg eens om ook gember toe te voegen aan de siroop

De siroop kan ook worden toegevoegd aan heet water, dan heb je vlierbloesemthee.

Op het getypte briefje stonden ook nog enkele voordelen van het vlierbloesemsap vermeld. Verfrissend, dorstlessend, waterafdrijvend en expectorans. Dat laatste heb ik moeten opzoeken, maar maakt de luchtwegen vrij. Goed tegen de hoest dus.

Het citroenzuur wordt toegevoegd voor een langere houdbaarheid, maar is wel echt een meerwaarde. Dit geeft een frisse smaak en zorgt dat het geheel niet te zoet wordt.

Het koken verlengt de houdbaarheid, maar is eigenlijk niet nodig. Het recept van Anita sprak van gewoon alles samen te voegen in het water, 5 dagen te laten trekken op een donkere, koele plaats en dagelijks eens om te roeren. Daarna zeven en op fles zetten. Gebruik bij deze methode wel de 60g citroenzuur.

Invriezen is de manier waarop je het langste kan bewaren. Erika vriest de siroop in, in ijsblokjes.

De mogelijkheden met een vlier lijken wel eindeloos, zo kan je ook cider maken met de bloesems. En in de vroege herfst kan je van de vlierbessen weer sap / siroop maken. Ik heb me trouwens laten vertellen dat vlierbessenazijn ook een aanrader is.

Merci aan Barbaar, Erika, Anita en Miek voor het delen van hun recepten en tips.

mei 21st, 2020|Categories: Lifestyle|Tags: |4 Comments
Ga naar de bovenkant