Afstand 52km – Hoogtemeters 303 – Bestemming Örebro – Overnachting wildkamperen aan een cottage met BBQplek in natuurpark Rynningeviken

Net zoals thuis is de ene dag hier de andere niet, en is het met de moraal soms wat minder. Zo had ik sinds Stockholm minder goesting in het fietsen en dacht ik wat meer aan het thuisfront. 

En op zo’n momenten zijn het niet de landschappen, maar wel de mensen die me daar bovenop helpen. Ik denk dat ik na vandaag weer genezen ben.

Nicolae, de man die gisteren zijn tent na de onze placeerde, stond al om 5u30 op omdat hij alles moest afbreken, ontbijten, zwemmen en om 7u gaan werken. Om 9u30 passeerde hij echter met zijn bus (hij is chauffeur) en 4 ijsjes voor ons. 

   

Het was een regenachtige dag, en toen we aan het parochiehuis achter water kwamen vragen werden we uitgenodigd voor een schuilplaats en kregen we koffie en een sapje en een rondleiding in de kerk. Bij het vertrek kregen we nog repen chocolade en gedroogde mango mee. (We moeten meer achter water gaan vragen aan de huizen).

  

 

Wegversperring in het natuurreservaat … Schotse hooglanders zijn de max.  

 

 

In het natuurreservaat Rynningeviken, vonden we een geweldige plek voor de tent, een cottage waar we mochten inzitten en eten, en een BBQpit en een prachtig uitzicht.

We kwamen hongerig en laat aan en kregen direct eten van een Iraanse familie … waarop wij onze chocolade uitdeelden.

Samen met ons kwam ook Fransman Damien aangefietst. Hij was al 2 jaar onderweg, met zijn fiets (black flag genaamd) en zijn ukulele. Een plantrekker … zo heeft hij ipv een stuurtas een waterdichtte ton op zijn stuur bevestigd waar hij zijn messengerbag in bewaart. En zo kookt hij niet op gas zoals wij, maar op hout, dit brandt hij in een geperforeerde pot van ikea, waar hij zijn pot kan opzetten. Dit is voor mij de beste ikeahack die ik al hoorde. Damien gaf ons hamburgers (waardoor we bijna niets van onze spagetti gegeten hebben … dat is voor morgen), en hij speelde muziek voor en met ons. Vooral de jamsessie met Vic was entertainend, ik denk dat Vic trouwens nogal onder de indruk was van deze vagebond.

Weer een dag met een gouden randje.