Hij fietst al lang … en goed ook feitelijk, maar pas sinds kort is hij echt in het land der fietsers, pas sinds kort verkiest hij zijn ‘echte’ fiets boven zijn loopfiets.

Tot grote trots van vader en moeder, maar toch is het ook dubbel, ons kind blootstellen aan de gevaren van het verkeer is niet altijd goed voor onzen tikker.

Zelfs in de staat van de school is het voor een kind levensgevaarlijk. Kinderen en volwassenen die fietsen op een zeer smal fietspad (dat eigenlijk geen fietspad meer is, maar bijna niemand weet dat omdat de streep die ze er ooit schilderen en daarna weer wegschilderen er toch terug doorkomt). Als ouders dan toch op de staat fietsen (zoals het eigenlijk moet), maken sommige gehaaste ouders in de auto het zeer duidelijk dat ze het niet op prijs stellen dat je hen ophoudt (want ook de straat is smal).
Ik schreef er ooit nog eens over … alsof het een voorspelling was

Want Vic zijn eerste aanrijding op weg van ’t school is al een feit … al een geluk zonder kwetsuren … maar toch … die andere mama (die uit haar parkeerplaats reed) reed effectief tot tegen het been van Vic die gewoon op het fietspad/voetpad huiswaarts fietste.  Gelukkig was het warm weer (echt waar) en stond haar autoraampje open. Door het gegil van de omstaanders (en waarschijnlijk nog het luidst van Vic zijn mamie die het allemaal zag gebeuren) kwam ze tot stilstand. Vic hield stand maar was natuurlijk gigantisch hard verschoten, evenals de mamie en de bestuurster van de auto.
Soit … al een chance zonder veel erg, mits een klein trauma voor Vic en mamie. Maar misschien is het wel eens goed dat we op zo’n manier nog eens op de gevaren gewezen worden.

Ondertussen hebben wij zelf ook een nieuwe weg uitgestippeld (langs de overkant van ’t straat … wel wat meer voetgangers en drukte daar … maar misschien rijdt Vic beter tegen een voetganger als onder een auto).

Ook de directrice nam actie en de volgende dag stond ze al met fluovest aan de schoolstraat om te observeren en de mensen aan te spreken om voorzichtig te zijn.
Maar toch … dit lijkt me niet voldoende … mijn kinderen laten fietsen is weer met wat meer schrik in mijn hart … maar ik wil dan ook weer die mama niet zijn, die haar kinderen die vrijheid niet gunt.
Moederschap, het maakt toch zo kwetsbaar.