brooks zadel

Ik kan het nog niet volledig vatten, maar donderdag was het mijn laatste werkdag … héél surreëel, afscheid nemen van de collega’s en terwijl weten dat je enkelen misschien niet meer zal terug zien, en dat de werkvloer er hoogstwaarschijnlijk héél anders zal uitzien bij mijn terugkomst … want wij zijn een bedrijf volop in verandering. Ik besefte die laatste dag echt (wat ik sowieso al wist) dat ik toffe collega’s heb.

Vanaf nu wordt er echt afgeteld tot ons vertrek (vandaag nog 18 dagen), en met volgende zaken houden we ons bezig.

Todolijstjes afwerken, gaande van onze “travelbug” activeren, auto verkopen, reisverzekering afsluiten, pelgrimsboekje aanvragen (Santiago de Compostella is ook een tussenstop), de laatste zaken voor onze reis kopen ….

Verder is er ook nog het afscheid nemen … ik ben nog nooit zoveel op restaurant geweest als de laatste weken … niet goed voor de lijn, maar wel plezant.
Onze afscheidsfeestjes die vragen nog het meeste van onze energie, misschien zijn we wat ambitieus geweest, er volgt immers een feestje voor de kinderen (waar 2 hele klassen en een voetbalploeg uitgenodigd zijn), voor de kameraden en voor de familie. De eerste 2 feestjes zullen al in de koude en de regen plaatsvinden, voor het tweede hebben we beter weer besteld. We weten dus nog wel wat doen, maar “this too shall pass”.

Mijn brookszadel inrijden, ik kocht een tweedehands brookszadel … jammer genoeg in minder perfecte staat en minder goed onderhouden als de beschrijving deed uitschijnen, maar voldoende goed om de moeite te doen om het naar mijn ‘poep’ te zetten.
Brookszadels zijn immers (zeer schone) leren zadels en in het begin zijn deze steenhard, na vele kilometers (+1000) wordt dit een pak soepeler, en vormt het zadel zich naar jouw poep en vanaf dan zou het het zaligste zadel zijn dat er bestaat.
Ik zit nog in de fase van een steenhard zadel, en van een gekneusd achterwerk. 1000 kilometer zal ik niet meer rijden voor we vertrekken, maar ik doe toch mijn best om het zadel in te rijden. En ik hoop dat het lukt, want de verhalen over de fameuze brookszadels zijn gevarieerd, sommigen zweren erbij en anderen wennen er nooit aan.

Vloeken op de ereader. We kochten 2 ereaders, een kobo Aura en een kobo Aura H2O, bedoeling is om daar de schoolboeken en leesboeken (voor ons en de kinderen) op te zetten. Ondertussen is na al veel miserie de eerste ereader gevuld met boeken, maar de tweede ereader zou ik gewoon uit het raam willen smijten (maar dat helpt naar ’t schijnt niet).
Dat toestel crasht constant … ik vermoed door één van de boeken die corrupt is (maar geen idee welk boek dat is, dus daar zijn we niet veel mee). Blijven proberen en factory resetten.

Opruimen … we hadden immers een garage vol met rommel, wel … binnenkort past onze auto daarin. Ook onze kasten moeten we leegmaken, zodat mijn broer die binnenkort in ons huis komt wonen, ook zijn spullen kwijt kan. Dit is echter iets, waar we nu nog niet echt vollenbak mee kunnen beginnen. Wat ons niet belet om toch al eens een grote opruimactie te houden, het containerpark en de kringwinkel worden weer regelmatig bezocht.

Ik ben dus niet echt héél “zen” nu, en eerlijk gezegd kan ik niet wachten tot we op onze fiets zitten en onze grootste besognes zijn waar we gaan slapen en wat we gaan eten.