Deze marathonvoorbereiding pakken we de laatste week voor de marathon iets anders aan dan vorige keer, iets minder extreem.

Eerst was er het koolhydraatarme gedeelte. Zondag liepen we eens goed door zodat onze glycogeenvoorraden leeg waren, en dit werd gevolgd door 4 koolhydraatarme dagen. Waar we dit vorige keer zeer extreem deden, ontbeet ik deze keer nog elke morgen met koolhydraten nl. chiapap met een halve banaan. Dit is me toch een pak beter bevallen dan vorige keer waar we misschien wat te extreem waren en waar ik echt snakte naar koolhydraten. Deze keer heb ik er amper moeite mee gehad …

Nu volgt het leukste, het koolhydraten stapelen, toch doen we dit ook iets minder extreem. Vorige keer aten we 3 dagen lang 10 gram koolhydraten per kilogram lichaamsgewicht.
Nu bouwen we rustiger op, 2 dagen aan 7 gram en enkel de laatste dag aan 10 gram per kilogram lichaamsgewicht. Voor mij komt dit dan aan 400 gram koolhydraten en de laatste dag 570 gram koolhydraten, en dat laatste is echt gigantisch veel.

Koolhydraten stapelen is zeer zeker nodig, je moet immers genoeg energie hebben om de marathon uit te lopen zonder “de man met de hamer” tegen te komen.
Maar nadeel is wel dat die koolhydraten ervoor zorgen dat je ook weer veel bijkomt in gewicht, en dat met de koolhydraten ook water mee wordt vastgezet in je lichaam (weer extra gewicht). En extra gewicht is weer een tragere tijd (2 kg = 7 minuten)
Een moeilijk evenwicht dus.

Vanaf vandaag eten we dus veel koolhydraten, zo min mogelijk vet en zo min mogelijk vezels (dit laatste weer voor het gewicht, zoveel mogelijk restenvrij eten)

Onze voeding zal de komende dagen bestaan uit pannenkoeken, brood met tefmeel, pasta (geen volkoren en niet opnieuw opgewarmd), rijst, fruit, rozijnen, dadels, maiswafels, honing, crackers, cola, en water water en nog eens water (want koolhydraten nemen nog extra veel water op)

koolhydraten tellen

Ik tel dus ook echt mijn koolhydraten, met behulp van de voedingsetiketten, fotolijsten die ik van mijn dietiste kreeg en apps zoals “Mijn eetmeter” en “sweetbee Carb”.  Een deel is al verpakt en gelabeld (yeps … ik ben een strever)

Ondertussen staat Bjeurn ongelooflijk mager. Zo mager dat hij het constant koud heeft, hij kijkt er al naar uit om binnenkort weer wat te mogen bijkomen (en liefst met de hulp van bier).

Van Zaventem is er ook goed nieuws, we kregen bevestiging dat we kunnen opstijgen en landen op Zaventem. We kunnen zelfs eventueel terug met de bus naar daar (alhoewel ik betwijfel of we dan op tijd op de luchthaven aankomen, misschien wordt het dus toch nog een taxi)

We zijn ook van plan om enkel met handbagage te reizen, spannend, ik deed dit nog nooit eerder, meestal neem ik altijd veel te veel mee, maar de nieuwe “minimalistische ik”, moet dit kunnen.
Al is het gevolg dat ik Wenen héél de tijd op sportschoenen met doorkruisen (dat hoort er eigenlijk ook wat bij, bij een marathontrip, hoe herken je immers anders je mede-marathonlopers).
Dit heeft wel als gevolg dat Bjeurn zijn vloeibare carboloaders niet zal kunnen meenemen.

En ondertussen lijkt het ook in orde te komen met de weersvoorspellingen, 14°C en bewolkt … ideaal voor mij.