Hoe gaat het met het lopen? Dat is een vraag die ik regelmatig te horen krijg.

Wel, na de marathon van Parijs (die een half jaar na de marathon van Amsterdam volgde) heb ik niet meer dezelfde loophonger dan voordien. Niet abnormaal denk ik, als je op een tijdspanne van een jaar 2 marathons loopt.
Zo liep ik de laatste 4 maanden respectievelijk 61, 169, 31, 97 km. Nogal wisselend zoals je ziet en of dat veel of weinig is, daar valt over te discussiëren, in elk geval was het een pak minder als in de maanden voordien.

In augustus-september kwam ik dan nog eens in een serieuze dip terecht … zo’n dip die zichzelf niet oplost. Ik besliste om wat veranderingen aan te brengen in ons dagelijkse leven en liep in mijn kantelweek 60 km … bijna elke dag.
En sindsdien heb ik wel het gevoel dat ik terug op het goede spoor zit.

Start2run partners

En ondertussen doet Liv het ook goed, het lopen. Ze is precies niet al te moe van de trainingen, en ze geniet zichtbaar van de quality-time met de mama. Deze week vatten we week 4/10 aan in ons start2run programma.

Op mijn verdere planning staan nog de halve marathon van Eindhoven. Initieel dacht ik daar een persoonlijk record neer te zetten, maar daarvoor heb ik niet de voorbereiding gedaan die dat vereist (en sta ik ook terug wat te zwaar) … een PR is dus geen ambitie en het loopplezier primeert.

Ook ben ik van plan om me in te schrijven voor mijn eerste trail, de Velpe-Mene trail op 22 november. Spannend, kan ik eindelijk die nieuwe trainschoenen (dankzij #teamdecatlon) eens uittesten en kan ik eens zien of het me nu echt ligt (ik verwacht van wel). Ik ben trouwens ook beniewd of mijn loopmaatje gelijk heeft, dat je daar gigantisch stijf van bent.

Voorts hoop ik tegen het eind van het jaar mijn eerste 5km wedstrijd met de dochter te lopen. Ik heb de dochter trouwens een gepersonaliseerde loopshirt beloofd en als tekening heeft ze deze gevraagd, want ze vond de woordspeling zo grappig. Een meisje met smaak me dunkt.

En daarna kan de training voor de volgende marathon beginnen (Wenen – april 2016)

Dit weekend nam ik trouwens het zwemgedeelte van een bedrijventriatlon op mij. Ik ben nog altijd aan het twijfelen of ik dat hier in verslagvorm ga gieten. Misschien om later eens goed mee te lachen, met het feit dat ik zo stom kon zijn om te denken dat 1100m in open water zwemmen gemakkelijk zou zijn.