Deze dag stond in het teken van de 10 miles.

In de ochtend supporterden we voor de vrienden heidejoggers die de marathon liepen. Met vijf waren ze, da’s dus al eens de moeite om vroeg voor uit uw bed te komen.
De marathon was héél wat kleinschaliger dan een Parijs, maar voor de supporters was dat eigenlijk wel héél plezant. De lopers waren sneller gepasseerd (want maar 1 wave), en vermits ze niet me zoveel waren kon je een groot deel persoonlijk aanspreken (wat tegenwoordig nog leuker is, nu de naam ook op de loopnummer vermeld is).
Na 2 keer supporteren herkende je trouwens al véél van de lopers (vooral de vrouwen, want ik supporter vooral vrouw) … en zij ons ook … zo was er een zekere Marie die zei “Hé, dat heb je daarnet ook naar me geroepen”.
De heidejoggerlopers deden het trouwens ook super goed, tof om te zien als supporter, dat de lopers nog kunnen genieten.
Naar voorbeeld van wat we in Parijs zagen trokken wij er ook met de step op uit … altijd tof … wij hebben trouwens vrij grote steps waar we met zijn 2 (ouder en kind) op kunnen. Alhoewel dat met mij iets vlotter gaat dan met Bjeurn.

De supporters

Naar de 10 miles had ik eigenlijk niet zo toegeleefd en dat merkte ik aan de voorbereiding die op niets trok.

  • Mijn geluksoorbellen niet aan (maar al een chance brachtten die dat ik van Gerhilde kreeg blijkbaar ook geluk)
  • De dag voordien geen pasta gegeten
  • Niet volledig uitgerust
  • De gellekes die ik had klaargelegd vergeten mee te nemen
  • De haarrekkertjes die zich niet meer in mijn zak bleken te bevinden, waardoor ik met losse haren moest lopen (irritant)
  • Gedehydrateerd aan de start (ondanks de goede raad die ik altijd aan anderen geef)

Maar gelukkig had ik een geheim wapen … “Bjeurn”

IMG_20150426_212656

Bjeurn leende bij een collega een haarlint.
En mijn dorst leste hij door aan het startvak een aquarius uit de kant te pakken (vele lopers dumpen hun drank in het startvak). Dat zijn dus blijkbaar de truken -van de onvoorbereide loper- die ik nog niet kende. We kregen wel rare blikken, maar de dorst was toch gelest. Want al dorstig starten is helemaal niet goed.
Verder haasde Bjeurn me het hele parcours, hij pepte me op, toonde me waar ik best kon lopen en en waarschuwde me voor dorpels. Heerlijk vind ik het als er zo voor me gezorgd wordt.

Niet dat ik er zo van genoten heb, ik durf zelfs beweren dat ik zwaarder afgezien heb dan tijdens de laatste marathon. Het doel was immers om een PR te lopen, nl. 1u20.
En ondanks dat ik aan kilometer 6 zeker was dat het niet zou lukken, vond ik mijn tweede adem en gingen we ervoor.
Het was niet gemakkelijk … maar uiteindelijk finishten we samen in 1u18.
Dees pakken ze ons weer niet meer af.

IMG_20150426_212249