Blog2019-01-14T23:31:07+01:00

Homeschooling in tijden van corona

“Wat doen we met kinderen die thuis zitten en 5 weken geen school hebben, terwijl hun moeder boven aan het werk is?” Dat is de vraag die een héél weekend door mijn hoofd speelde. Ik heb immers liever niet dat mijn kinderen de komende 5 weken in de zetel hangen. En dat is nu net hetgene dat gegarandeert gebeurt zonder plan.

corona schema

Wij maakten dus in samenspraak met de kinderen een dagschema.

  • 7u15 Opstaan … zodat we met zijn allen samen kunnen ontbijten.
  • 9-12u Eat the frog! In de voormiddag worden eerste de taakjes gedaan waar eigenlijk een beetje tegen op gezien wordt. De verplichte schooltaken, de boekbespreking die Vic nog moet inleveren, …. Als we daar vanaf zijn, wordt het allemaal wat vrijblijvender.
  • 12-13u Middagpauze en samen eten
  • 13-16u 15 minuten typen en educatieve bezigheden. Educatieve bezigheden zien we héél ruim. Een cake maken, naar de winkel gaan, een puzzel maken, iets leerrijk op tv zien, trampoline springen, een vlog maken … dat is allemaal educatief. Ongeveer alles behalve schermpje kijken in de zetel dus.
  • 16-17u vrij
  • 17u 3km lopen (of een andere buitenactiviteit)
  • … de gewone avondactiviteiten
  • 21u Bedtijd

Vermits ikzelf aan het werk ben, is het ook de bedoeling dat de kinderen zelfstandig hun ding doen. Om dit wat te sturen heb ik ingezet op digitalisering. Elk kind heeft zijn laptop om op te werken. Via Google Keep hebben we een gedeeld todo-lijstje, waar Bjeurn en ik taken kunnen op zetten, en dat zij kunnen raadplegen (en afvinken).
Via google sheets hebben we een coronalijst gemaakt vol links en ideeën om de dag op te vullen.

Het is niet de bedoeling dat de kinderen de hele dag achter de laptop zitten. Maar ik zou van dit moment wel gebruik willen maken om hun computervaardigheden wat aan te scherpen. Al hoop ik dat als ik boven aan het werk ben, ik geniet van de geur van versgebakken cake, het gelach van saltoënde kinderen en misschien van wat vals gezang onder begeleiding van een gitaar. Misschien wordt er ook een tekening onder de deur geschoven.

Positive thinking blijft ten alle tijde belangrijk !!!

maart 15th, 2020|Categories: Productivity|Tags: , |5 Comments

Project “Leren blind typen”

Onwezelijk!!! Héél het corona gebeuren. Enkele weken geleden was dit nog de ver-van-ons-bed-show en nu vraag ik me al het hele weekend af hoe ik me ga organiseren nu mijn kinderen 5 weken niet naar school kunnen gaan.
“Laat de kinderen niet in vakantiemodus komen”, luidt het. Maar hoe hou je kinderen nuttig en educatief bezig, terwijl je zelf wordt geacht om (van thuis uit) te werken?

Wel … wie mij een beetje kent verschiet er waarschijnlijk niet dat dat begint met een planning ingevuld door leuke educatieven activiteiten en uitdagende projecten.

Project n° 1 had ik snel gevonden, namelijk leren blind typen.

leren blind typen

Liv (12 jaar) heeft in het begin van het schooljaar wel een typcursus via de school gevolgd, maar véél te weinig geoefend. Ze kent de theorie maar heeft bijlange de snelheid nog niet.
Vic (10 jaar) typt nog met 2 vingers.

Dus met behulp van wat input van Liv en via het internet is hier ons plan van aanpak.

Vingerzetting visualiseren

Stickers op het toetsenbord om de vingerzetting te visualiseren

Op elke toets wordt aangeduid met welke vinger deze moet worden aangeslagen.
Groen voor de wijsvingers, geel voor de middenvinger, blauw voor de ringvinger en rood voor de pink.
Als je (net zoals wij) geen gekleurde diepvriesstickers hebt, dat zijn stiften en schoolboeketiketten een waardig alternatief.

Zoek de juiste tools

Na een klein marktonderzoek koos ik voor volgende websites om mee aan de slag te gaan.

Typeracer

Een zeer tof en zeer verslavend spel. Hier kan je alleen, tegen online tegenstanders of zelfs tegen vrienden spelen. De bedoeling is dat je een Engelse of Nederlandse tekst zo snel mogelijk intypt. (Veel liedjesteksten trouwens, Marco Borsato, Herman Van Veen, Nirvana passeerden al allemaal mijn klavier.)
Als je een account maakt kan je je progressie in snelheid goed opvolgen.
Het leuke is dat deze website je gemiddelde aantal woorden of karakters per minuut bijhoudt, en je zo je kan proberen op een hoger niveau te komen.

Typing lessons online

Op deze website kan je gratis, en in het Nederlands op een AZERTY toetsenbord typlessen volgen.
Ik dacht Vic eerst te laten oefenen op het betalende programma waarmee Liv heeft leren typen, maar dit lijkt me een waardig alternatief. Dus we gaan hiermee aan de slag.
Het leuke is ook dat je (eens je wat beter bent) kan oefenen op recente nieuwsberichten, maar ook op je eigen teksten.

Meten is weten

Onze officiële start was met een klein testje via typeracer (de eerste link) om te bepalen wat de beginstatus is. Zo kunnen de kinderen ook effectief zien hebben dat het oefenen ook loont. Wat bij onze perfectionist hielp, was duidelijk maken dat hij het nu niet te goed moest doen, want dit testje was er net om te kijken dat het volgende keer beter kan.

Plannen

In de weekplanning komt een blok van 15 minuten per dag, waarin de kinderen moeten oefenen. 1 keer per week meten we de snelheid via typeracer, om zo hopelijk te merken dat er een constante verbetering is.

Ondertussen ben ikzelf al helemaal hooked aan die typeracer. Ik doe dus graag mee met de challenge en ik hoop mijn typsnelheid deze 5 weken ook met 50% te verbeteren. Dat moet mogelijk zijn !!!

Ondertussen ben ik nog steeds op zoek naar inspiratie waarmee mijn kinderen zich zelfstandig bezig kunnen houden. Ik wil kost wat kost verhinderen dat mijn kinderen veranderen in 2 passieve schermzombies die languit in de zetel liggen.

Tips voor zijn dus steeds welkom in de commentaren !!!

maart 15th, 2020|Categories: Lifestyle, Productivity|15 Comments

Dit was 2019

2019 was misschien wel het jaar dat ik het minst blogde. Enerzijds was mijn jaar al behoorlijk intensief en ontbrak de energie om ook dat bloggen er ook nog bij te nemen. Anderzijds ben ik misschien ook wat in een existentiele blogcrisis geraakt. In 2006 begon ik te bloggen en vond ik dat alles zo inspirerend. Nu merk ik dat de focus bij de grote blogs niet meer ligt op het “inspireren”, maar vooral op het “laten consumeren”.

Ik beschouw dit hier echter nog altijd als mijn plek, dus stoppen is voorlopig nog geen optie. En misschien is een terugblik op 2019 wel een goede manier om terug te starten.

Het pijnlijkste van 2019

Ik ben mezelf serieus tegengekomen toen ik een nekhernia kreeg. Vreselijke pijn, slapeloosheid, onzekerheid over mijn (sportieve) toekomst, … Mijn herniaperiode was niet meteen mijn beste periode. “Hoe sportiever, hoe depressiever” vertelde mijn neurochirurg me, en dat kan kloppen.
Ondertussen ben ik volledig gerecupereerd en weet ik dat een hernia niet het einde is, al leek het toen wel zo.

Het loopjaar 2019

Het loopjaar begon mooi met een marathontraining die eigenlijk behoorlijk moeiteloos ging. Altijd enthousiast en gemotiveerd om te gaan lopen, en dat is straf veel want meestal vertrek ik met een gezonde dosis tegengoesting. Ook de snelheid zat goed, of er een PR in zat zullen we echter nooit weten want nadat mijn zwaarste looptraining van 32km was afgerond, kwam er de hernia en was de marathon absoluut geen optie meer.

Toen ik eindelijk gerecupereerd was, vond ik de zomer te heet om te lopen en daarna vond ik de goesting niet meer volledig terug.
Het was pas eind december dat ik de loopgoesting terugvond tijdens een weekend dat ik me per ongeluk inschreef voor 2 loopwedstrijden. Een aflossingsmarathon met onze familie en de dag nadien 18km in de modder bij de meerdaalwoudtrail.

Al bij al is dat loopjaar dus wel geslaagd, want ik ben content het jaar ingelopen. En samen met Liv ben ik zeer tevreden 2019 terug uitgelopen.
In april 2020 staat er trouwens een nieuwe marathon gepland, en waag ik mijn kans in Amsterdam.

Gekeken in 2019

Begin 2019 stopten we met lineaire tv, we zegden ons telenet tv abonnement op en vervingen dit vooral door VRT NU en Netfix.
Dit had wel als consequentie dat we meteen daarna onze internetlimiet moesten verhogen.
Hard missen we onze digibox niet, behalve voor Grey’s Anatomy.

Ik ben het jaar geëindigd met “Breaking Bad” op Netflix, een oude serie maar wat een goeike. Ook kamp Waes op VRT NU kan me boeien. 2020 zal ik waarschijnlijk starten met Handmaid’s tale.

De beste aankoop van het 2019

is feitelijk niet echt een aankoop vermits ik hem lease, maar mijn elektrische fiets is echt ne voltreffer. Al voel ik soms nog een beetje gêne voel dat ik elektrisch fiets (op ecostand weliswaar … tenzij ik moe ben, er veel wind is, of ik vind dat ik de “high”stand verdiend heb). Doordat ik elektrisch fiets, blijft de fiets haalbaar als dagelijks vervoersmiddel en zie ik nooit op tegen de rit. Die anderhalf uur per dag beweging en bijhorende tijd voor mezelf maken me vrij gelukkig.

Ik kocht dit jaar trouwens ook een tweedehands koersfiets, waar ik blij mee ben, maar waar ik ook te weinig mee reed. Rara wat tussen mijn goede voornemens voor 2020 staat.

Diëten in 2019

Ik ben dus nen alles of nikser. Het verslavingsgen zou effectief bestaan, en ik ben er zeker van dat ik dat heb. Gelukkig ben ik ook héél goed in “niks”. Het 5/2 dieet (2 dagen héél weinig eten, en 5 dagen normaal) doe ik ondertussen al anderhalf jaar en dit werkt voor mij wonderwel.

Een nieuwe job in 2019

2018 was voor mij het jaar van de verandering. Ik stopte met werken als projectingenieur in de pharmaceutische sector en startte een opleiding tot “java programmeur”.
2019 was de het jaar van de verwezelijking, ik beëindigde mijn opleiding en ging aan het werk als analist programmeur bij de VRT. Kei content om deel te kunnen uitmaken van dit toffe bedrijf.

Behoorlijk intensief wel, een nieuwe bedrijf, nieuwe collega’s, nieuwe sector en nieuwe jobinhoud.
Na jaren 4/5e werken, ben ik nu terug voltijds aan de slag, met volle goesting !!!

Lelijkste woord van 2019

Dat moet dan toch wel “influencer” zijn

Een nieuwe kat in 2019

Onze nieuwe kat “Boy” behield zijn naam die hij kreeg in het asiel. Ik ben de enige van ons gezin die dat wel een toffe naam vond, maar de rest kwam met niks beter op de proppen.

Boy is een kat met voorkeuren, zo verkiest hij respectievelijk Liv, mezelf, Bjeurn en op de laatste plaats Vic.

De verbouwingen in 2019

Alle huizenclichés zijn waar, dat er altijd werk is aan een huis, en dat je eens je in je huis woont, dat alles stilvalt.

Dit jaar zijn we toch terug wat in gang geschoten met het zandstralen van de gevel en het afwerken van de buro voor Bjeurn en mezelf. Net op tijd, want eindelijk heb ik ook een job waarbij ik soms mag thuiswerken.

De kinders in 2019

De kinderen worden groter, wat ik op zich wel plezant vind, want ik ben niet zo van het verpamperende type. Ik vind hun groeiende zelfstandigheid dus wel tof. Anderzijds merk ik ook dat het cliché wederom klopt “kleine kinderen kleine zorgen, grote kinderen grote zorgen”.
Niet enkel dat trouwens, maar de kinderen eisen ook (en terecht natuurlijk) ook steeds meer en meer inspraak … dat maakt vooral onze vakantieplanning wat complexer.

Liv groeit op tot een meisje dat haar eigen ding doet. Zo was ze gedecideerd, ze wilde geen lentefeest maar een midzomerfeest met een meipaal.
Daarna ging ze naar het middelbaar en werd ze ineens super snel groot en zelfstandig.
Ook werd ze dit jaar geopereerd aan haar ogen, tof voor haar, want eindelijk mag ze lezen, lezen en blijven lezen. Dat mocht ze voordien om medische redenen dus niet.

Vic blijft ondertussen nog even mijn kleine jongen, die nog steeds graag voetbalt maar misschien nog liever gamet. Het plan om wetenschapper te worden heeft hij laten varen, hij wordt liever vlogger.

Uitdagingen in 2019

Ik hou wel van uitdagingen, zo deed ik in december mee aan Advent Of Code. Tijdens de adventperiode werd er elke dag een nieuw programmeerraadsel online gezet om op te lossen. Mannekes … daar heb ik veel tijd in gestoken en veel slaap door gemist. Uiteindelijk besloot ik wijslijk om ermee te stoppen. Volgend jaar doe ik echter graag terug mee.

Bjeurn organiseerde dit jaar trouwens ook een veganweek, ook niet evident, onze levensstijl omgooien en waardige vegan alternatieven te zoeken.

Tijdens de herniaperiode heb ik ook veel gewandeld. Zo had ik mijn eigen challenge … zo lang mogelijke strike van 10 000 stappen per dag. Ik strandde op 89 dagen aaneensluitend. De reden dat ik gestopt ben was trouwens omwille van een synchronisatiefout tussen mijn garminstappenteller en mijn gsm, waardoor de streak doorbroken werd. Zonde, al moet ik toegeven dat ik eigenlijk opgelucht was.

Op trot in 2019

Ik moet zeggen dat ik verschiet van wat we dit jaar nog allemaal deden tussen de normale gang van zaken door. Mijn meerdaags stapweekend met vriendinnen kon jammergenoeg niet doorgaan wegens de hernia en op het oudscoutsweekend ging ik daardoor ook niet mee, maar er was nog héél dat we nog wel deden.

  • op logement bij Stien en haar familie in Gent toen we als informant op de fiets- en wandelbeurs stonden.
  • naar de Eiffel in de paasvakantie. Wat wandelen, het Hockwildpark bezoeken waar we tot onze grote verbazing gewoon reetjes konden aaien en tussen de everzwijnen en hun jongen mochten wandelen. Maar waar de kinderen natuurlijk het bezoek aan Fantasialand net iets meer de max vonden.
  • kamperen in Poupehan tijdens een verlengd weekend en dan via instagram wat schone foto’s posten en een oude bekende naar daar lokken. Dat was tof hé Frieda ;-)
  • uit kamperen met het petekind en de neefjes, want daar kan je nooit vroeg genoeg mee beginnen, ik denk dat er een mooie traditie gestart is.
  • Drie weken naar Tsjechië met de daktent, waar we teveel wandelden volgens de kinderen.
  • En en toen we thuis kwamen vluchtte ik meteen met de kinderen weer weg van de hittegolf naar een kampeerterrein met zwemvijver in Nederland, waar we 2 dagen in het water spendeerden.
  • Bjeurn en ik gingen dan tijdens het scoutskamp van de kinderen nog eens op fietstrip in haspengouw en de voerstreek. Waar we telkens sliepen in een hangmat op een paalkamping. Geweldig.
  • De trip met het slechtste weer was de trip naar Tiengemeten. Dat verhinderde ons niet om er het beste van te maken en ons volledig uit te leven op onze zelfgemaakte vlotten en te glijden van de natuurlijke modderglijbanen in de natuurspeeltuin. We zagen daar trouwens ook een bever (dankzij de professionele beverspotter in ons midden) … mijn eerste exemplaar in het wild. Kippenvel !!!
  • Voor Liv haar verjaardag logeerden we in het verbazend mooie Meerhout waar we als verrassing gingen we paardrijden. Liv had de smaak te pakken, en zelfs ik overwon mijn paardentrauma dat ik ooit opliep tijdens een paardrijkamp.
  • Met de hele (stief)familie trokken we dan ook nog eens naar Dinant. Een drukke bende, de 2 afwasmachines in het huisje waren geen overbodige luxe. Plezant zo een familieweekend met een fijne familie.
  • Kamperen is niet enkel voor in de zomer, ook winterkamperen is de max. Zeker nu ik in het bezit ben van een slaapzak met comforttemperatuur -12°C.
  • Het jaar afsluiten deden we in Friesland waar we in 2 AirBnb’s logeerden. Het eerste was letterlijk in een appartementje in de stal tussen de beesten en het tweede een mooi gerenoveerd huis waar we sliepen in een bedstee. Nederland heeft me nog nooit teleurgesteld, ook nu niet. Ik heb nog nooit zoveel water gezien, en begrijp nu ook het fenomeen “elfstedenkoorts” wat beter.

De eindbeschouwing

2019 was een mooi en intens jaar waarin de focus lag op de carrièreswitch. In 2020 neem ik me voor om terug wat meer aandacht voor mijn omgeving te hebben !!!

januari 1st, 2020|Categories: Blog, Sport, Travel|Tags: |10 Comments

Winterkamperen

Winterkamperen, verleden jaar deden we het ook al eens, toen gingen Liv en ik samen met Lobke winterkamperen op de prachtige paalkamping “Het stropersbos”. De conclusie toen was, dat winterkamperen super tof is MAAR dat ik het kou lijden ’s nachts gewoon niet meer wil. Ik heb in mijn leven al genoeg koude nachten in een tent doorgebracht (lees …. een hele winter in ons Tour d’Europe avontuur). En dat went niet.

Het was dus weer tijd voor een nieuwe slaapzak. Ik was van een comfort 8°C slaapzak, al geüpgrade naar een comfort 0°C maar dat was dus nog niet voldoende. Dus deed ik me onlangs een exemplaar met comforttemperatuur -12°C kado. Speciaal om mee te gaan winterkamperen, want in de zomer is het ook geen plezier om daar in te liggen.

Geen beter excuus om nog eens om trot te gaan, dan dat ik mijn slaapzak moest uittesten. En zo pikten we een weekend uit met beste weer dat we konden kiezen, droog en zonnig met vriestemperaturen ’s nachts.

Al een chance dat we de trip niet te ambitieus gemaakt hadden, want ons plan om in de voormiddag te vertrekken mislukte al grandioos. Typisch als je met de fiets op trot gaat. Gegarandeerd dat er nog wat moet afgesteld worden, dat je nog eens langs de fietsenmaker moet, …

Maar uiteindeljik merkten we ook weer dat je niet ver moet gaan om het gevoel te hebben dat je weg bent. Vanaf de moment dat het begint te glooien, voelen we letterlijk en figuurlijk dat we weg zijn. Zeker met mijn oude middelbare schoolfietske is dat gevoel er nogal sterk (vooral in de bergop dan)

Op zo een fietstocht lijken we ook allemaal dingen op te merken die ons uniek lijken, zoals hier het hondenkerkhof.

Als overnachtigsplek kozen we een paalkamping waar we nog niet geweest waren, nl het Troostembergbos te Winge, op een 40km fietsafstand van thuis. Een pareltje met vuurkring, eetbank en droogtoilet. Die eerste 2, daar hadden we op geselecteerd. Niets zou leuk op een koude winteravond dan een vuurkring. En een tafel om op te koken is ook altijd plezant, in de winter is de grond niet zo aangenaam.

Net zoals verleden keer dachten we dat wij de enige gingen zijn, die het in onze kop kregen om bij vriesweer buiten te gaan slapen in een tent. En net zoals verleden keer bleken we niet alleen te zijn. Onze buren waren echter niet geïnteresseerd in ons en ons vuur. Ze kropen al om 18u in bed, dus veel meerwaarde bracht hun aanwezigheid niet.

En zo aten wij uit een zakje, bakten we broodjes boven het kampvuur, dronken een wijntje / fanta en warmden we ons aan het vuur. Van een houtvuur krijg je het trouwens 3 keer warm vertelde Bjeurn me. Eén keer bij het sprokkelen, een tweede keer bij het zagen/breken en een derde keer bij het branden.

En wat bracht de nacht? Wel, het vroor en ik had het heerlijk warm in mijn -12°C comforttemperatuur slaapzak. Ook Liv had het héél comfortabel in mijn oude +8°C slaapzak en Bjeurn had het koud in zijn nieuwe 0°C comforttemperatuur.
Vic was er niet bij, die sliep binnen op scoutsweekend, maar naar verluid hebben die jongens het nog kouder gehad dan ons in een lokaal met defecte verwarming.

Maar enfin … bewijsmateriaal. We konden schrijven in de fietszakken, onze vod was stijf bevroren en het gras was een beetje wit. (Toch denk ik dat onze vorige winterkampeertrip net iets kouder was. Toen viel er zelfs nog ijs uit onze tent toen we thuiskwamen na 70 km fietsen)

Maar enfin … ik ben dus klaar voor meer van dees. Wie deze winter ook eens met mij op trot wil, die geeft maar een gil.

lifesaver bij winterkamperen ... een thermos thee.

Lifesavers bij winterkamperen

  • Een thermos met warme thee.
  • Wandelbotinnes (om je voeten droog te houden in het natte gras)
  • Broodjes om te bakken op het kampvuur
  • Een flesje wijn
  • Eten uit een zakje. Je hebt de dure gevriesdroogde zakjes uit de decathlon of AS Adventure. Wij experimenteren tegewoordig echter ook met van die zakjes spirelli’s en kaassaus uit de supermarkt waar je enkel maar water moet bij doen. Dat werkt ook en kost maar een fractie van die gevriesdroogde toestanden.
  • Chocolade om te eten net voordat je in bed kruipt, want dat zorgt voor extra warmte ’s nachts. Spijtig voor Bjeurn dachten we er niet aan om onze meegenomen chocolade ook effectief op te eten.
  • Een plastieken zakje als vuilbak … want op een paalkamping geldt dat je al je afval ook terug meeneemt.

Links

december 15th, 2019|Categories: Travel|Tags: , , , , , , |3 Comments

Hop … het paardje op

Collect moments, not things

Liv rijdt paard

Een viertal jaar geleden zijn we gestopt met het geven van kado’s in de vorm van spullen. Wie verjaart, die krijgt een activiteit en voor bij kerst organiseren we met ons gezin een spelletjesavond. Waar degene die het meeste wint, ook het meeste geld voor zijn goede doel inzamelt.

Ik moet zeggen dat onze kinderen nog altijd héél content zijn met deze regeling, en dat maakt mij dan weer content.

Met een beetje vertraging was het nu aan Liv haar beurt. En zij wou graag iets met paarden doen. Probleem is wel dat niemand van ons ervaring heeft met paarden. Behalve ik dan misschien, ik ben ooit op een paardenkamp gegaan en teruggekomen met iets dat in de buurt komt van een paardenfobie.
Na dat kamp ben ik nooit nog vrijwillig op een groot dier gaan zitten. Ik had mijn portie steigerende, in galop slagende, stampende, bokkende paarden wel gehad. En ik was er ook al genoeg af gevallen.

Maar in ons gezin zijn we met vieren, waaronder één grote dierenvriend. Liv !!!

Ik ging dus op zoek naar een activiteit met paarden. Ik had verwacht dat ezelknuffelen het spannendste zou zijn voor iemand zonder rijervaring, maar internet leerde me anders.

Ik kwam uit bij de Boshoef in Meerhout, die wandeltochten met paarden organiseert. Zowel voor mensen met ervaring als voor beginnelingen.
En zo planden we een verrassingsweekend in Meerhout.

de heide in Meerhout
paddenstoelen in de herfst
pause op de zandvlakte
ondergaande zon

Ik moet zeggen Meerhout klonk me niet echt sexy in de oren, maar het is daar ongelooflijk goed meegevallen.

We logeerden in een B&B (Het verloren schaep), met vriendelijke uitbaatster die erin slaagde om na 5 minuten onze verrassing voor Liv te verklappen. Tot grote blijdschap van Liv, die al een klein vermoeden had dat de verrassing iets met paarden te maken had.
In Meerhout zijn er immers opvallend veel paarden. Liv vond het trouwens ook verdacht dat ik haar had gezegd dat ze haar laarzen moest meenemen. Achteraf bleek trouwens dat je beter met wandelbotinnes kan paardrijden dan met rubberlaarzen.

Overdag wandelden de Grote Netewoud wandeling, doorheen de landduinen, bossen en heide en waanden we ons in het buitenland.
’s avonds doorkruisten we het donkere bos met het licht van onze gsm tot aan de kleine Volmolen waar we een spagetti aten.

Vic op een paard
Liv knuffelt Zeppy
Liv op een paard
Annelies en Sam

De tweede dag was het hoogtepunt … de paardentocht.
Niets dan goeds hebben we te zeggen over de Boshoef. Toffe locatie en de organisatoren zijn super vriendelijk.
Ik had het meeste schrik voor de paarden, maar ik had al snel door dat de steigerende exemplaren niet in deze groep aanwezig waren. We deden een tocht van 3u. De eerste 5 minuten had ik de neiging om af te stappen en te zeggen dat ik wel ter plaatse bleef, maar na 15 minuutjes was ik van mijn schrik vanaf. Genezen van de paardenfobie.
Ook Vic, die in het begin niet volledig op zijn gemak was, zat snel comfortabel op dat grote paard.

Op voorhand waren we aan het zeggen dat het misschien goed zou zijn dat Liv van zo een paard zou vallen, dan zouden we misschien niet meer constant te horen krijgen dat ze op paardrijles wil (iets dat ik wat probeer af te houden). Deze tocht heeft haar echter alleen maar enthousiaster gemaakt. Bij de Boshoef organiseren ze trouwens ook paardrijkampen en ons mademoiselle ziet dat volledig zitten. Ik veronderstel dat er in de zomer dus een paardrijkamp zal worden ingepland.

Het was maar een kort weekendje, maar ik was er wel volledig uit. Note to self “Ook slechts 1 nachtje weg kan héél hard de moeite zijn”.

Praktisch

  • We overnachtten in de B&B Het verloren schaep. Vriendelijke uitbaatsters en mooie locatie aan het begin van het natuurgebied,
  • Eten deden we in de Kleine Volmolen, dat op 2,7km wandelen (door het natuurgebied) ligt van de B&B. Die wandeling alleen al maakte mijn avond al helemaal perfect.
  • OVerdag deden we de wandeling Het grote netewoud. 11km met start-en stoppunt aan de taverne De Luihoeve (die jammer genoeg net gesloten was). We genoten onderweg van de landduinen, de bossen, de meertjes en de heide. Meerhout is schoon !!!
  • Via de Boshoef deden we een 3u durende wandeltocht op makke paarden. Zowel beginners als ervaren ruiters kunnen hier terecht. De mensen met ervaring mochten een deel galopperen en de beginnelingen hielden het bij draf. Wij betaalden € 38/persoon voor de rit.

november 1st, 2019|Categories: Travel|Tags: , , , |3 Comments

Fietsen door Haspengouw en de voerstreek

Als de kinderen op scoutskamp zijn dan doen Bjeurn en ik een outdoorweekend. Verleden jaar stapten we een deel van de Eislek trail. Dit jaar fietsten we met de pino hase tandem doorheen haspengouw en de voerstreek.

Dag 1 – Limburg fietsparadijs

Doordat een weekend maar uit 2 dagen bestaat en niet uit 3 (Bjeurn had zich initieel vergist bij de uitstippeling van de route) besloten we niet van thuis uit te vertrekken voor ons weekend. Vrijdag reden we na het werk met de auto tot Tienen. De pino hase, die een grote fiets is vervoeren we altijd in onze remork.

Hoewel het regende, was de sfeer ineens helemaal goed vanaf het moment dat we op de fiets zaten. Bjeurn schudde het werk uit zijn hoofd en ik mijn programmeercode.

We reden door de fruitstreek en waanden ons in de serie katarakt. Limburg pakt uit dat het een fietsparadijs is. Wij hadden niet lang nodig om te beseffen dat dat ook effectief zo is.

We waren trouwens ook niet enkel onder de indruk van het landschap, maar ook van de buizerd die we verrasten. Van dichtbij is die vogel toch wel zeer impressionant.

Onderweg kwamen we ook nog de zwevende kapel tegen. Ferm staaltje kunst.

Het was al donker toen we aankwamen op de bivakzone in Borgloon. Dit was één van de meest complete bivakzones die ik al deed. Met een droogtoilet, 3 vuurkringen met hout, fruit dat je mag plukken, picknicktafels en een overdekte gallerij waren de faciliteiten zeker in orde. Het ongelooflijke was dat we er ook nog eens helemaal alleen waren. Op dat moment voelden we ons even alleen op de wereld.

Omdat de bomen nogal ver uit elkaar stonden besloten we onze hangmatten onder het afdak te hangen. Handig, want dan moesten we ook geen shelter hangen.

De avond werd afgesloten met chips en wijn, wat heb je meer nodig?

Dag 2 – Het stuur dat brak

  • Overnachting 2 Bivakzone Grootbos (Genoelselderen), tof, zeer basic maar horeca op wandelafstand
  • Gefietst: 95km – 727 hoogtemeters – 19,3 km/u gem. – 57,2 km/u max.
  • Toeristische highlights: Reading between the lines (de doorkijkkerk van Borgloon), de omgeving rond het fort Eben Emaël

Voor we echt vertrokken bezochten we de doorkijkkerk van Borgloon. Deze stond al lang prominent op mijn lijstje. Ze stelde niet teleur, die doorkijkkerk.

En toen kwam er een geaccidenteerde (glooiende) rit met bijzonder veel wind. Wat avontuur was er ook bij trouwens, toen ons stuur ineens afbrak. Ik wil er niet aan denken wat er zou gebeurd zijn als dit in een afdaling zou gebeurd zijn als we aan 57 km/u naar beneden raasden. Ik kan enkel dankbaar zijn dat dit gebeurde aan zeer lage snelheid dat dat we niet ten val zijn gekomen.
Even dacht ik wel dat onze trip ten einde was, maar Bjeurn slaagde erin om het stuur te fixen, het staat nu enkel wat lager.

Vooraan op de tandem zitten is toch een beetje een vertrouwensspelleke. Bjeurn fietst sowieso veel sneller en assertiever dan ik . En het is best eng als je vooraan, kwetsbaar zit te wezen en weet dat je totaal geen controle hebt. Zeker als je tegen 57km/u naar beneden zoeft en een verkeersdrempel dichterbij ziet komen.
Comfortabel zal ik me in zo’n situatie denk ik nooit voelen, maar ik probeer dan echt mijn gevoel uit te schakelen (of mijn ogen dicht te doen) en me te herinneren dat Bjeurn echt wel veel fietservaring heeft.

Een groot deel van de rit flirten we met de Nederlandse grens, maar toen we dan definitief België wilden terug binnenkomen met de ferry bleek deze niet uit te varen door de zware wind. Gelukkig was onze omweg ook de moeite waard.

Een mooie verrassende omgeving was ook de streek rond het fort Eben Emaël (het onineembare fort dat na anderhalve dag was ingenomen door de Duitsers).
Het fort, de mergelgroeven, het Albertkanaal, de Maas en de sluizen waren vrij impressionant.

Rond 18u kwamen we aan, aan onze bivakzone. Deze was sowieso mooi, maar een pak soberder dan de vorige (2 tentplatformen en een droogtoilet in het bos). Ironisch genoeg was er wel meer volk. Wel geen mensen die zin hadden in een praatje. Zo was er een koppel dat daar volgens mijn al een hele tijd verbleef en die we enkel zagen drinken of slapen, en zo was er een andere man die niets tegen ons zei, maar wel constant naar ons keek.

Toen we onze hangmatten ophingen was er echt nog wel veel wind. En het waarschuwingsbord aan het begin van het bos “let op voor vallende takken” spookte wel door mijn hoofd. Gelukkig ging de wind liggen terwijl wij op restaurant waren. Dat was wel een positief puntje aan de paalkamping, er waren enkele restaurants op wandelafstand.

Dag 3 – Onze peren gezien

  • Gefietst: 53km – 293 hoogtemeters – 20,1 km/u gem. – 46,8 km/u max.
  • Toeristische highlights: De kunstconstructie van Aeneas Wilder aan het klooster van Colen (en er is een super tof fietscafé naast aan de abdij Mariënlof)

Uitslapen en dan snel wegwezen en onderweg eten, want eten zonder tafel is toch een beetje zielig.

En zo kwamen we terecht op een gezellige brocanterie in het centrum van Tongeren, waar we ontbijten met koeken en koffie van de bakker.

Dan reden we tot aan een kunstconstructie die we onderweg tegen kwamen, met een leuk fietscafé aan, waar we dan nog eens een stuk taart aten.

En voorts genoten we van het mooie traject en reden we ook nog eens door centrum Sint-Truiden, dat er best wel plezant uitziet, maar waar jammer genoeg wel grote werken aan de gang waren.

We hebben letterlijk en figuurlijk weer onze peren gezien deze laatste dag. We reden immers weer door haspengouw waar de peren en masse aan de bomen hangen en waar men de politiekers smeekt met spandoeken om Rusland terug te krijgen. Voorts zagen we ook figuurlijk onze peren met de tegenwind. Alhoewel ik moet zeggen dat we nog steeds vlot de elektrische fietsen voorbij reden.

Conclusie

Dit was weer een heerlijk weekend en twee dingen, die ik al wist, werden weer maar eens bevestigd. Om iets moois te zien moet je niet ver gaan en de beste dingen zijn gratis.

Praktisch

  • De route: deze planden we met gpsies.com (al hebben we de ideale routeplanner nog steeds niet gevonden) en daarbij volgende we vooral de bestaande fietsroutes en fietsknooppunten
  • De hammocks: de Travel Hammock/BIVI en de Frontline Hammock van het merk DDHammocks
  • Meer info over de Pino Hase tandem vind je hier
  • Paklijst
    • Slaapgerief: zaklamp, hangmat + shelter, slaapzak en liner
    • Eten: gevriesdroogde noodmaaltijden, koffiezet, koffie, water (3l), gas, vuurtje, briquet, melk, muesli, beker, spork, zakmes, plastieken zakjes voor afval
    • Kleding: regenjas, extra slip, extra sokken, fietskleding (short, T-shirt, sportschoenen), lange broek, T-shirt met lange mouwen, donzen jasje, zonnebril
    • Toiletzak: tandenborstel, klein borsteltje, klein doosje tandpasta, nivea, zonnecreme, washandje, vochtige doekjes, maizena met borstel, EHBO, WCpapier
    • Elektronica: Telefoon, gps-toestel met route, powerbank en kabels
    • Onderweg: geld en bankkaart
    • Fiets: USB charger gemonteerd, fietsherstelgerief, fietshelm

Minitrip tijdens de hittegolf

Toen we van Tsjechië naar huis reden en ik besefte dat ik een week thuis zou zijn met de kinderen tijdens de warmste hittegolf ooit in België veranderde ik mijn plannen. Ik was namelijk van plan om de volgende week deels nuttig en deels met een avontuurlijk tripje (kano/paalkamping/ardennen/….) te vullen.
In beide had ik echter geen zin meer bij temperaturen boven 30°C.
Plan B was dus aangewezen !!!

Verleden jaar gingen we al eens naar een natuurkampeerterrein en dat was een enorm succes dus ik besloot nu hetzelfde te doen.

Ik nam mijn gsm, surfte naar de website van de natuurkampeerterreinen selecteerde op terreinen met “natuurlijk zwemwater”. Ik koos er eentje uit niet te ver van de Belgische grens, stuurde een mailtje en voor we terug thuis waren van Tsjechië lag de volgende trip al vast.

En zo trok in met de 2 kinderen naar kamping Klein Frankrijk nabij Eindhoven.
Het feit dat we daar überhaupt geraakt zijn is misschien wel dankzij Vic, die zijn taak als co-chauffeur verbazend goed deed. Ik slaagde er namelijk in om 2 keer verkeerd te rijden. Tot mijn verdediging spreekt wel dat ik niet de enige was, ik zal nog een paar andere buitenlanders dezelfde U-turns als mij doen. Maar het was dus dankzij mijn opmerkzame zoon dat we geen derde keer verkeerd reden.

kamping klein Frankrijk
kamping klein Frankrijk

Onze gekozen kamping bleek een schot in de roos. Veel bomen, héél veel schaduw en een zwemvijver van de kamping met wat surfplanken, bootjes, sup’s, luchtmatrassen die vrij mochten gebruikt worden.
Drankjes en ijsjes kon je ter plaatse kopen aan zeer schappelijke prijzen. We moesten het kampterrein dus niet af en dat deden we ook niet. We hadden immers al ons eten en kookgerief mee.

chillen in de hangmat
magnum time

Wat deden we dan wel?
Slapen tot 9u30 … want onze plek had super veel schaduw.
En voorts lezen, zwemmen, bootje varen, chillen in de hangmat en ijsjes eten.

zwemmen in de zwemvijver
bootje varen
zwemmen tussen waterlelies
spitter spetter spater spelen in het water
te leuk (en warm) om ruzie te maken
Vic zijn bootje

Maar onze dagen spendeerden we vooral aan de zwemvijver. Hoe warmer het werd, hoe meer de volwassenen ook in het water te vinden waren en het was ook amusant om te zien dat sommigen zelfs hun slaapmatras te water lieten, om rustig te kunnen ronddobberen.

Wat de kinderen ook tof vonden is dat ze elk een nacht in de hangmat mochten slapen (wij hebben een exemplaar met een muskietennet). Weer eens een nieuwe ervaring die precies wel vraagt naar meer.

Tegen valavond maakte ik ook nog telkens een wandeling door het prachtige natuurgebied aan de kamping. De kinderen kreeg ik hiervoor niet enthousiast, maar daar was ik niet zo droevig om. Zonder kinderen verhoogt de kans om wild te spotten immers significant.
De eerste avond zag ik een reetje, de volgende avond betrapte ik naaktzwemmers. Dat laatste was ook wel grappig, want die waren nogal gegeneerd.

Niksen … meestal zijn we daar echt niet goed in. Enfin, ik ben daar niet goed in en Bjeurn nog veel minder. Maar dit was gewoon echt wat wij nodig hadden tijdens de hittegolf. Een prachtige kamping, met sympathieke uitbaters, frisse drankjes, veel schaduw en water.

Praktisch

  • De natuurkampeerterreinen bevinden zich in Nederland en dit zijn rustige kampings in de mooiste landschappen met oog voor duurzaamheid.
  • Om te verblijven op een natuurkampeerterrein moet je een groen boekje kopen (€15,99 per jaar)
  • Wij verbleven op het kamping Klein Frankrijk en betaalden €22,5 per nacht (voor 1 volwassene en 2 kinderen). Kinderen onder de 6 jaar zijn niet toegelaten (wegens de zwemvijver), honden zijn ook niet welkom. Wij vonden dit echt een super kamping !!!
augustus 3rd, 2019|Categories: Travel|Tags: , |5 Comments

Roadtrip door Tsjechië – de afsluiter

Ondertussen zijn we al even terug van onze 3 weken roadtrip door Tsjechië
(hier het hele reisverslag). Toch maak ik nog graag even een nabeschouwing.

Planning

Het enige dat op voorhand vaststond van onze reis, is dat we een meerdaagse kanotocht wilden doen. En dat is tevens het enige dat we (twee weken) op voorhand geboekt hadden.

Voorts is er niet veel planning aan de reis niet te pas gekomen. Ik haalde in de bib een reisgids over Tsjechië en markeerde de highligts op een “Google My Maps” kaartje (zie hieronder). Dit kaartje kon ik dan ook offline via de app raadplegen op mijn telefoon.

Auto

auto met daktent in TsjechiË

We reden deze roadtrip in totaal 3000km met onze wagen. Dit viel ons een pak beter mee dan verleden jaar in Schotland toen we 3500km reden (en nog 2 ferries moesten nemen) op 2 weken.

De afstand Brussel-Praag is trouwens maar een 900-tal kilometer. Tsjechië is helemaal zo ver dus niet.

Om te mogen rijden in Tsjechië heb je een wegenvignet nodig, wij kochten deze in het eerste tankstation dat we tegenkwamen en betaalden hier €17 voor.

Het rijden in Tsjechië viel goed mee, al zijn er niet veel echt grote snelwegen zoals wij ze kennen. Meestal reden we aan 60km/u op gewestwegen doorheen dorpskernen (de auto’s lijken nog niet geband te worden uit de dorps/stadskernen).
We belandden ook soms op kleine slechte singletrackwegen in de bergen, snel ergens geraken was nooit het geval.
De Tsjechen zijn echter wel gedisciplineerde chauffeurs die niet zot doen.

Overnachtingen

Net zoals vorig jaar sliepen Bjeurn en ik in de auto en de kinderen in de daktent. Dit vergt elke dag wel wat organisatie. De daktent moet worden opgezet (10 minuutjes werk), en de banken in de auto moeten worden platgelegd om onze matjes en slaapzakken te kunnen installeren. Onze bagage die voornamelijk in plooiboxen zit moet dan gestapeld worden op de bestuurders en pasagiersplek in de auto.

We hebben nooit gewildkampeerd met de wagen. Dit is niet toegelaten in Tsjechië en ook niet echt gemakkelijk. Trouwens, de kampings kosten hier niet zoveel (€8 tot €24, maar meestal betaalden we €12). De kampings die we aandeden hadden trouwens allemaal WC-papier, een douchejeton moest wel meestal apart gekocht worden.

We hebben echter wel altijd nog een trekkerstent mee voor ons vieren, deze hebben we gebruikt op onze tweedaagse.

Op een moment dat het weer echt niet goed was, hebben we ook voor 2 dagen een huisje gehuurd via booking.com

Kosten

In Tsjechië betaal je in Tsjechische kronen (€1 is ongeveer 25 kronen). Betalen doe je best met de visakaart en geld afhalen best met de gewone betaalkaart maar daar betaal je wel een extra kost voor per afhaling, het is dus interessant om zoveel mogelijk met visa te betalen. Bij geldafhalingen moet je ook opletten dat je afhaalt en Tsjechische kronen en de conversie naar euro laat doen door je eigen bank.

Onze vakantie kostte ons alles inbegrepen (benzine, eten, ….) een kleine €2000 op 3 weken.

Tsjechië is zeker en vast een goedkoop vakantieland. Maar de tijden dat het belachelijk goedkoop was, die zijn wel gedaan.

Maar door de lagere prijzen hebben we wel meer horeca aangedaan dan we normaalgezien zouden doen. Een restaurantbezoek kwam met ons vieren trouwens op een €60 gemiddeld.

Typisch Tsjechisch

5 en 6 juli zijn feestdagen. Dit kan handig zijn om te weten.

We zijn veel toeristen tegengekomen, maar het grappige was dat dit voornamelijk de Tsjechen zelf zijn die in eigen land op vakantie gingen. Voorts zagen we nog enkele Slovaken en wat Duitsers. Maar voornamelijk Tsjechen dus.

Toeristische infoborden zijn meestal enkel aangegeven in het Tsjechisch. Google translate to the rescue !!!
Ook bij de Tsjechen zelf merkten we dat hun Duits meestal beter was dan hun Engels.

Tsjechen zijn ons opgevallen als vriendelijke outdoor mensen. Hier wordt veel gewandeld.

Als het regent komen de mensen ook buiten om slakken te plukken (iets wat we in de Baltische landen en Scandinavië ook al veel opmerkten)

De Tsjechen staan bekend als de grootste bierdrinkers van Europa. Toen Tsjechoslovakijke nog bestond, stonden ze mee op kop met de Duitsers. Na de splitsing kwam Tsjechië echter significant bovenaan staan.
Ik moet zeggen dat we dit ook wel gemerkt hebben. Als je bier besteld is dat meteen een halve liter en op elke kamping zagen we mensen al bier bestellen toen wij nog aan het ontbijten waren.

Ook traditie is het maken van een vuurtje om vettige worstjes op te roosteren (op een lange stok zoals bij de marshmallows). Op de meeste kampings mag je dan ook gewoon een vuurkring maken, waar je maar wil om je worstjes op te roosteren.

De avonden op de kampings waren ook bijna allemaal zeer luidruchtig.
Bier en gelach, muziek, gitaar en gezang, … allemaal tot na middernacht.

Gène kennen de Tsjechen ook niet, ik kan de blote mensen die ik gezien heb niet meer tellen. Niet dat ze met blootheid te koop lopen, ze zijn gewoon niet zo gegeneerd bij het omkleden enzo. Vele doucheruimtes zijn trouwens ofwel een gezamelijke doucheruimte, ofwel met een gezamelijke omkleedruimte (ter verduidelijking, mannen en vrouwen wel gescheiden)

Een herinnering aan het communisme zijn de zielloze communistische appartementsblokken.

Vreemd voor ons waren ook de onbewaakte overwegen. Geen bareel en soms zelfs geen seinlicht. De treinen toeteren dan ook zeer luid bij de overwegen. Niet altijd even plezant als je op een kamping nabij een overweg slaapt.

Natuur

De vakantie stond in teken van de zandstenen rotstransformaties. Ik bleef het mooi vinden, maar op een moment zij Vic “die rotsen zijn om van te kotsen”.
Ook veel bos in Tsjechië, veel beren en lynxen leven er echter niet meer. We zagen echter wel veel herten op onze avondwandelingen, en daar geniet ik ook van.

De kanotocht

Veel praktische vragen kreeg ik over onze kanotocht.

Wij regelden alles met Ingetour. We deden een kanotocht van 4 dagen van Vyšší Brod tot Boršov.

Onze wagen plaatsten we op een bewaakte parking aan het eindpunt, we werden met de bus naar de start gebracht. Voor ons slaapgerief en kookgerief hadden we een bagagetransport tot aan onze kamping (die ook werd uitgebaat door Ingetour).

We huurden 2 plastieken kano’s (voor 3 personen) met 2 waterdichte tonnen voor onderweg. Ook mogelijkheden zijn om een raft te huren (kan je met meer in en is stabieler), of een opblaasbare kano (ook stabieler).

Voor de kano’s, parking, bagagetransport, busvervoer (maar geen kampings) betaalden we samen €160.

De kanotocht was super en met momenten spannend, doordat we barrages (kleine watervallekes aangepast aan de kano’s) moesten overbruggen. Wij kantelden 1 keer om, zonder veel erg. Wel kan je alle barrages bypassen en zijn er voorzieningen om de kano uit het water te heffen.

De kanotocht was een succes. Ze was gevarieerd met natuur, stad (je vaart helemaal door Cesky Krumlov, beschouw als de tweede mooiste stad -na Praag- van Tsjechië), industrie en wat spanning met de barrages. Er is ook voldoende bevoorradingsmogelijkheid onderweg, er moet dus geen eten ingeslagen worden.
Vermits alles zo gemakkelijk en goed geregeld is, is deze kanotocht héél toegankelijk voor iedereen.
Bij goed weer en (verlengde) weekends kan het wel héél druk zijn. Hou hier rekening mee en boek niet in het weekend of 5 en 6 juli die feestdagen zijn.

Voor mij vroeg deze kanotocht naar meer, maar dan volgende keer echt “into the wild”

Onze toppers

Ik kan met de hand op het hart zeggen dat dit een fantastische vakantie was. Het hele reisverslag lees je hier, maar hieronder vind je onze uitgelichtte toppers.

  • De meerdaagse kanotocht
  • Elke dag een hertje als dessertje (Avondwandelingen met bijna een garantie op het spotten van hertjes)
  • De Via Ferrata (klimmen langs een rotswand … behoorlijk avontuurlijk en spannend)
  • Onze tweedaagse in het Sumava national park, waar we overnachten op een bergtop in een naaldbos dat helemaal dood was door de letterzetter (een kever die verzwakte naaldbomen aantast)
  • Het grotbezoek in de Moravische karst


juli 29th, 2019|Categories: Travel|Tags: , , |7 Comments

Roadtrip dag 19 – Praag-tige afsluiter

Aantal stappen: 26 000

Gespot: een grote waterrat in de Moldau

Overnachting: dezelfde caravan camping van gisteren

Citytrippen in Praag !!!

Het plan was om niet te proberen alle highlights mee te pikken. We gebruikten de Belgische app “use-it“. No-nonsence tourist info made by young locals. Misschien ken je ze wel van hun leuke stadskaarten. Wel … ze hebben ook een app met verschillende wandelroutes en fait divers.

Zo zagen we de Praagse zelfmoordbrug, waar al 200 mensen zich van het leven hadden beroofd tot er een 4 meter omheining gezet werd. Zo zagen we jammer genoeg niet de afgehakte hand aan de muur in de Sint Jacobskerk. De legende gaat immers dat er een dief wou stelen in de kerk en dat een beeld hem vastgreep tot de bewakers kwamen. Als straf is zijn hand afgehakt en deze hand hangt nog steeds in de kerk.

Wij kozen voor een wandelroute net buiten het centrum (die misschien wel wat teleurstelde) en we pikten aan in het centrum.

In het centrum stapten we vooral van souvenirwinkel tot souvenirwinkel. We hadden namelijk de fout gemaakt om de kinderen zakgeld te geven. Dit om van hun constante gebedel voor een kadotje af te zijn. Blijkt echter dat de kinderen een pak kritischer zijn als ze dat kadotje ‘zelf’ moeten betalen. Dat resulteerde in een lange en intense queeste die bleef doorgaan tot we uiteindelijk nog wat bijlegden en we hun keuze wat stuurden (een magneetkoord voor fotos en kaartjes aan de hangen).

Maar hoewel we niet alles uit deze citytrip geperst hebben, zijn we het er allemaal over eens dat Praag een geweldige stad is.

Ik was vooral onder de indruk van alle mooie jugendstil gevels, Liv van de drukke Karelsbrug, Vic van de hand die we niet gezien hebben en Bjeurn van de uitzichtpunten over de stad.

Eten deden we trouwens in de aangeraden pizzeria hier op de blog. Als echte locals wandelden we naar de gezellige kelder (met airco … oef) van Kmotra (de eerste pizzaria van Praag na de val van de muur). Een beetje grappig was dat de man met de 100% gids in zijn handen vriendelijk verzocht werd om boven te gaan zitten in de “U Fleku” (Tourist trap). Merci voor de tip Kris.

Wij hebben zelf ook nog een tip. Wij gingen bier proeven in Pivovarský dům. Er zaten speciallekes tussen zoals netelbier, bananenbier (bah), koffiebier (goed volgens Bjeurn)

Om terug naar de kamping te gaan gebruikten we weer Uber. Ik heb me laten vertellen dat je een nieuw woord pas tot het jouwe mag rekenen als je het 3 keer hebt gebruikt. Ik neem aan dat dit ook voor ervaringen geldt … we moeten dus nog 1 keer Uberen om ‘echte ubergebruikers’ te zijn.

Onze camping vond ik best ok MAAR (ik heb me trouwens ook laten vertellen dat je alles voor de maar mag negeren).

… maar we hebben toch wel 2 farsen meegemaakt. Ik had het al wat door toen de dame van de kamping me zei om de deuren ’s nachts goed af te sluiten. De eerste nacht werd er dus gestolen op de kamping, vooral mannenkleding en eten. Blijkbaar door een gekende drugsverslaafde uit de buurt. Onze buurman had 2 paar schoenen laten buiten staan en die waren beiden weg ’s morgens. Het was een beetje een grappig zicht toen hij naar het centrum vertrok op zijn watersandalen, maar het had nog erger gekund want ik zag dat zijn crocs er ook nog waren.

Het tweede voorval vond ik nog wat verontrustender. Toen we ’s avonds terug aankwamen zagen we dat er een grote brand was geweest. Ik vreesde eerst dat het op de kamping was en dat onze auto gewoon afgebrand was, maar het bleek het gebouw naast onze camping. Als je weet dat onze auto op 20 meter stond van de brandhaard dan besef je ook dat we heel veel chance hebben gehad met de wind. Dat er geen enkele schade aan onze auto en daktent was, is een klein wonder.

En daarmee zit het er weer op, hierna rijden we weer naar huis. 910km ligt Praag van ons thuis. Vreemd eigenlijk dat Tsjechië zo een grote onbekende is.

juli 20th, 2019|Categories: Travel|Tags: , , , , |3 Comments

Roadtrip dag 18 – Buiten de comfortzone

Aantal stappen: 18 000

Gespot: 2 grote slangen op de Charles bridge (zie foto ergens onder) #flauw

Overnachting: Caravan camping Praag

Op omze weg naar de eindbestemming Praag, maakten we nog een tussenstop in Děčín om de via Ferrata “Shepherds wall” te klimmen.

Dit zijn verschillende klimparcours op een rots die vrij toegankelijk zijn. Vermits wij geen klimmateriaal hebben moesten we het materiaal ter plaatse huren (een €8 per persoon).

Op de website staat dat het parcours ook geschikt is voor absolute beginners maar ik moet zeggen dat ik dit toch wel al redelijk pittig vond. Zelfs Bjeurn vertelde me achteraf dat hij het ook wel met momenten wat eng vond en de kinderen hadden ook wel eens een angstmomentje onderweg. Ik natuurlijk ook, maar als je kinderen hebt moet je laten uitschijnen dat je helemaal ‘zen’ bent. Gelukkig was ik als laatste en zagen ze niet dat mijn benen soms letterlijk begonnen te trillen. Zo heb ik ook eens ervaren van waar de uitdrukking “knikkende knieën” komt.

Ik vermoed dat we een klein uurtje over de beklimming hebben gedaan (natuurlijk kozen we ook de warmste dag van de hele reis uit) en toen we aankwamen waren we vuil, bezweet (door angst en de warmte), hongerig, wat geschaafd, opgelucht en heel moe (door de inspanning en de adrenaline).

Ik dacht de hele klim bij mezelf “Amai, dit gezin drijft me soms wel ver uit mijn comfortzone”. Maar als we dan achteraf evalueerden, kwamen we allemaal tot de conclusie dat dit voor herhaling vatbaar was (maar niet nu meteen).

Dus als je wat avontuurlijk bent … dit is sowieso een aanrader.

Na veel file kwamen we in de late namiddag aan op de camping in Praag. We zitten op een eilandje in de Moldau. Je hebt de rustige camping en de feestcamping en de onze zou de rustige moeten zijn.

Onze Praagse avond was een succes. Praag heeft goede vibes. We struinden langs de Moldau (één lange toog), aten ons avondmaal (pizzabroodjes uit onze favoriete winkel, de Lidl) daar op een bankje, kloegen dat het te warm was, wandelden over de Charles Bridge, klommen de trappen tot het Praagse kasteel (waar we niet binnen durfden omdat we 2 zakmessen meehadden), waren teleurgesteld in de Lennon wall en gingen onder druk van de kinderen bijna elke lelijke souvenirwinkel binnen.

Ik zorgde nog even voor een hoogtepunt toen we naar huis moesten. Google maps stuurde ons naar de tram, maar we hadden geen tickets, online kon je die enkel kopen met een kaske van de bank (dat ik niet mee had), we hadden ook geen kleingeld, en we hebben ook nog geen contactloze kreditkaart. Probleem !!!

Alternatief 1, nl. te voet gaan, viel niet in goede aarde bij de kinders. Maar dan stelde ik voor om Uber eens uit te testen. Amai, dat ging verbazend vlot. App installeren, account aanmaken en kreditkaart ingeven. De prijs verscheen, we bevestigden en 2 minuten later werden we opgepikt.

Vic fluisterde me opgewonden toe dat hij nog nooit een taxi had genomen.

Wel, ik was al bijna even opgewonden door mijn eerste positieve Uberervaring.

juli 18th, 2019|Categories: Travel|Tags: , , , , , |6 Comments

Roadrip dag 17 – Relax, take it easy

Aantal stappen: 20 000

Gespot: we deden een uitgebreide studie van de kampingzwanen en kampingmuizen

Overnachting: dezelfde kamping als gisteren

Reizen met de kinderen wordt minder evident. Voor ons is het nieuw maar ouders met puberende kinderen kunnen er waarschijnlijk over meespreken. Ons Vicje vindt nog alles tof, zolang hij maar bij ons is. Bij Liv is dat niet meer het geval. Soms is alles stom en vlucht ze liever in de boeken.

Daarmee namen we vandaag een rustdag, we zitten hier immers goed.

Liv nam dat letterlijk door bijna te slapen tot de middag, wat vrij uitzonderlijk is voor onze vroege vogel. De reis was echter wel al vrij intens dus ze kan er maar deugd van hebben gehad.

Voorts vulden we de dag met frisbee (onze nieuwe hobby)

En lieten we Liv al lezend achter terwijl wij nog eens gingen wandelen (vooral Bjeurn heeft geen zittend gat)

We verwonderden ons over de lelijke poot van zwanen. Liv dacht eerst dat het kleintje een mismaakt pootje had tot we merkten dat de grote zwanen ook één zwarte verrimpelde poot omhoog hielden.

We bestudeerden ook uitgebreid het gangenstelsel van de muizen op de kamping. Hier op de kamping zijn echt veel muizen en ze hebben een heel druk onder- en bovengronds wegennet waar ze dikwijls uit komen piepen. Ze piepen trouwens met zoals zo een siliconen piepspeelgoed.

En eindelijk was het ook nog eens strandweer. (al vond Vic deze 21°C al te warm … duidelijk een zoon van zijn moeder)

Wegens gebrek aan een winkel in de buurt en geen goesting om de auto te nemen (lees daktent terug af breken, mattekes en slaapgerief uit de koffer halen, …) sloten we de dag weer af in hetzelfde restaurant. Zonder knoedels, maar met frietjes en schnitsel.

Morgen trekken we verder naar Praag. Uw ultieme tips (camping, café, restaurant, bezienswaardigheid, …) zijn welkom.

juli 17th, 2019|Categories: Travel|Tags: , , |3 Comments

Roadtrip dag 16 – Al die rotsen zijn om van te kotsen

Aantal stappen: 17 000

Gespot: reetjes met de verrekijker en waarschijnlijk 2 bruine kiekendieven

Overnachting: Autokemp Česká Brána

Vaarwel kampingbuizerd, hop naar de bruine kiekendief !!!

We maakten vandaag de oversteek van het Boheems paradijs (Cesky Raj) naar Boheems Zwitserland (České Švýcarsko) met 2 tussenstops.

Eerst naar nen Husky. Husky is immers het Tsjeschische outdoormerk en op de kampings hier zie je dat de meeste tenten van Husky zijn. Een online prospectie leerde ons dat dit wel eens de winkel kon zijn om nieuwe slaapzakken te kopen. Ikzelf had immers dringend een nieuwe slaapzak tot diep in de negatieve temperaturen nodig. Ik hou immers wel van winterkamperen maar ik ben ook degene die het snelst koud heeft. En een hele nacht kou lijden, ik heb dat al veel gedaan maar nog nooit plezant gevonden. -12°C comforttemperatuur is het geworden, ik kan amper wachten tot het winter wordt.

Bjeurn gaat ook een serie warmer (comforttemperatuur 0°C) en schuift zijn oude slaapzak door naar Vic die zijn kinderslaapzak stilaan ontgroeit. Onze kinderen hebben het ’s nachts immers nooit koud (vandaar onze stelling “hoe ouder hoe kouder”).

Op de weg ook nog een toeristische highlight “Panská skála” oftewel de orgelpijpen. Een 30 miljoen jaren oude basaltstenen (gestolde lava) formatie met symmetrische zeshoeken van ongeveer 20 a 25 cm diameter.

Impressionant dat dit zo oud en zo natuurlijk is. En ook zot dat hier dan niets rond gedaan werd, geen pijl, zelfs geen betaalparking. Ter plaatse kon je gewoon op de 20m hoge basalt klimmen. Heerlijk … een pareltje.

Op reis smijten we niet veel eten weg, dit restje van gisteren uit een zakje smaakte koud ook nog heerlijk.

De kamping kozen we weer in functie van water. We hopen morgen een duik in de zwemvijver te kunnen nemen (morgen terug boven 20°C). We hebben ondertussen ook onze hangmat gehangen dus ik hoop daar morgen ook mijn boek te kunnen uitlezen.

De kinderen vroegen wat op deze nieuwe plek te beleven was en ik moest weer zeggen “Bizarre rotstransformaties van zandsteen en kloven”.

“Jak, weer wandelen”, aldus Liv. En “weer rotsen, ik moet daarvan kotsen”, aldus Vic.

Vic zijn opmerking was eerder grappend, maar ik snap de kinderen wel een beetje. Ik weet immers nog maar al te goed dat ik wandelen als kind ook niet zo tof vond.

We hielden het vandaag wat chill en cullinair met een terrasje en typisch Tsjechisch eten (goulasch, alle soorten noedels, zuurkool… en gelukkig ook nog een stukje vis voor de vegetariër). Content dat we eindelijk eens typisch eten van hier aten en dat het iedereen ook nog eens gesmaakt heeft.

Na een korte avondwandeling gingen we terug naar de kamping. Waar we nog reetjes konden spotten aan de overkant van het water en zo ook nog aan de praat kwamen met een sympathieke Zwitserse familie (we merken trouwens op dat wij dikwijls goed matchen met Zwitsers, misschien omdat die ook altijd goed hun talen spreken en openstaan voor een gesprek in een andere taal).

De Zwitsers vroegen wat we zagen door onze verrekijker, maar zij waren zelf niet zo onder de indruk van een hertje meer of minder. Thuis zagen ze er ook dagelijks. Hierbij was ik officieel niet enkel jaloers op hun campervan maar ook op hun herten.

Let’s call it a day. Slaapwel !!!

juli 16th, 2019|Categories: Travel|Tags: , , |3 Comments

Roadtrip dag 15 – Boheems paradijs

Aantal stappen: 15 000

Overnachting: Kemp Kacanovy te Kacanovy (Cesky Raj oftewel Boheems Paradijs)

Gespot: hertjes in het veld vanuit de auto en enkele buizerds die boven onze kamping op de thermieken zweefden.

Vandaag brachten we door in het het Boheems paradijs. Ik was al content dat we er geraakt zijn want de gps stuurde ons binnendoor en dat was wel echt “binnendoor”, via een singletrackbaan die er echt wel zeer slecht bij lag en die eigenlijk vroeg om een jeep. Gelukkig was het slechts enkele kilometers op die rampzalige weg.

De kamping hadden we slechts op 1 criterium geselecteerd …. een zwembad, dat hadden de kinderen wel verdiend.

Op zich een goede kamping maar er zijn wat eigenaardigheden. Ten eerste is de uitbater een beetje vreemd (creepy) en heeft hij ook overal regeltjes ophangen. Ik heb niet de moeite gedaan om google translate erbij te halen want ik heb een hekel aan teveel regels. Maar we krijgen wel constant naar ons vijs. De kinderen moeten schoenen aandoen, je mag enkel douchen tussen 19u en 9u30, …. en de kampinguitbater staat ook altijd op onze vingers te kijken. We durven nog amper iets doen … rara waar onze grapjes vandaag allemaal over gaan.

Bij het nakijken van de reviews van de kamping zag ik trouwens dat wij niet de enige mensen zijn die dit zo ervaren, dit is de grootste kritiek op de kamping.

Voorts is het hier wel dik ok, ik zou hem nog steeds aanraden als je doortrekt. Het zwembad is 25m bij 12m en neemt bijna de helft van het kampeerterrein in. Een gigantisch zwembad dus voor een kleinschalige kamping (we staan hier met 6) … heerlijk … en het zou nog heerlijker zijn geweest als het wat warmer was.

De reisgids klapten we niet meer open, we besloten gewoon zelf een wandeling te plannen via Osmand, en we zagen via de Points Of Interests dat er “remarkable stones” en “viewpoints” in de buurt waren. Die remarkable stones dat zijn dus de zandstenen (net zoals in Adrspach) waardoor de streek zo bekend is. Alleen zijn deze waarschijnlijk niet de mooiste van de streek. En bijgevolg ook niet de drukst bezochtste.

Enfin … we beloofden de kinderen dat onze wandeling niet langer zou zijn dan 8km en ik had zelfs nog 90m over. Maar wat een ferme wandeling, de schoonheid/afstand verhouding zat bijzonder goed.

Vandaag zijn we ook eindelijk begonnen met het uitbreiden van onze vogelkennis. Als wij een roofvogel zien kunnen we niets meer tegen elkaar zeggen dan “Hey kijk, een roofvogel”, niet echt een diepgaande omschrijving. Maar we hebben deze reis wel een verrekijker (Bjeurn zijn plechtige communiekado) en een vogelboekje mee. En na grondig spotten en inlezen zijn we tot de conclusie gekomen dat er buizerds boven ons hoofd vlogen.

Geen avondwandeling deze keer, want we hoorden volop schoten van jagers aan de plek waar ik onze wandeling had uitgestippeld.

Wel een spelletjesavond met zelfgemaakte (te lopende) pudding.

Jammer genoeg geen afsluiting aan de bar want die was om 21u20 al gesloten. Maar als afsluiter hier nog een foto van “rommeltje Daems”

juli 15th, 2019|Categories: Travel|Tags: , , |6 Comments

Rodtrip dag 14 – Voor mij een dagtocht en een hertje als dessertje

Aantal stappen: 30 000Overnachting: in hetzelfde huisje als gisteren. De eerste keer dat we 2 nachten op ’t zelfde blijvenGespot: Een slang (adder) en veel hertjesDagtocht: 18km – 795 hoogtemeters – max. hoogte 1388m

Ocht, ocht, ocht … vandaag dagtocht. Zin, zin, zin … gelukkig had iedereen er goesting in.Voor het startpunt van onze dagtocht reden we al een stuk de bergen in. Tot we niet meer verder konden op de singletrackbaan omdat ze te steil was en we amper nog terug omhoog geraakten nadat we moesten stoppen om iemand te laten passeren. Ik had al even schrik dat we ons achterwaarts terug tot beneden zouden moeten laten bollen.

We hadden niet door toen we vertrokken dat we feitelijk licht underdressed waren. In de bergen kan het weer immers nogal snel keren en dat gebeurde ook. Met momenten zaten we in een dikke mistwolk die dan weer even snel verdween als ze gekomen was.

Bovenstaande foto’s aan de bron van de Elbe illustreren dat, de foto’s zijn met nog geen 2 minuten tussen getrokken.

Dit schattige hutje heeft dus een slaapcompartiment wat ons doet vermoeden dat je dus ook enkele plaatsen hebt in het reuzengebergte waar je mag overnachten.Liv was de hele wandeling in de weer met bessen plukken waarmee ze dan in ons huisje grenadine maakte. Benieuwd naar het resultaat waar we morgen van mogen proeven.Het grappige was ook de slang (google leert ons dat het een adder was) die ineens op ons pad kwam. Liv en ik maar gillen en Bjeurn maar roepen “waar is het fototoestel, waar is het fototoestel?” (In de zak van zijn gillende madam, dus hij was te laat om nog een mooi shot te kunnen nemen)

Een infobord onderweg vertelde ons dit. Wij maken ervan dat er vroeger een natuurlijk evenwicht was toen er nog wolven en lynxen in de bossen woonden. Nu zijn deze echter uitgestorven in het reuzengebergte en de herten maken de bossen stuk, dus jagers moeten ze afschieten.

Na het avondeten gingen Bjeurn en ik ook nog eens op hertenjacht. Amai … dat was weer een succes. Nu hebben we zelfs nog enkele filmkes kunnen maken (zie instagram)Avondwandelingen lonen, dat hebben we deze vakantie wel gemerkt.Geen kinderen, valavond, open vlakte nabij een bos … dat is het recept voor een hertje als dessertje.

Ps. Liv shockeren doe je zo

juli 14th, 2019|Categories: Travel|Tags: , , |0 Comments

Roadtrip dag 13 – Binnen in het reuzengebergte

Aantal stappen: 21 000

Gespot: niks noemenswaardig

Overnachting: binnen in een authentiek huisje met speksteenkachel in het Reuzengebergte Rokytnice nad Jizerou

In het oorspronkelijke plan stond er een tweedaagse in het Reuzengebergte gepland, in eerste instantie een biertocht. Daarna dachten we gewoon een wandeling in elkaar te steken en ergens te wildkamperen onderweg.

Helaas voor ons is er deze 2 dagen net zeer slecht weer met onweer voorspeld. En als je hoog in de bergen zit is een onweer niet zo veilig. We besloten dus ons plan te herzien en een huisje te huren in dit reuzengebergte.

Je merkt dat het hier vooral gekend staat als skigebied en dat merkten we ook aan de beschikbare pensions, het skisfeertje plakt er nog aan.

Wij kozen voor een appartement in een typisch huisje met een grote tuin op den buiten. In de tuin lopen schapen met lammetjes en rondom het huis is hier een beestenboel. 2 honden en 2 katten strijden om onze aandacht.

Libor, onze gastheer verstaat geen woord Engels maar we converseren relatief gemakkelijk via google translate. Libor is een sympathieke man die ons vertelt wat de hoogtepunten van de streek zijn en die ons aanbood om een lam te doden voor ons (we weten niet of dit een grapje was).

Onze plek is iets kleiner dan we verwacht hadden. We slapen met zijn vieren in een kamer die ook de keuken en eetkamer is. En die ook nog eens grotendeels ingepalmd wordt door een grote keramische speksteenkachel.

We mochten hier onze was doen (eindelijk terug propere kleren, dat was al lang nodig) dus momenteel hangt de hele ruimte ook nog eens vol met onze was die aan het drogen is.

Het voelt heerlijk om nog eens binnen te zijn, ons in de zetel te ploffen met een boek, pizza in de oven te bakken en gewoon even te chillen.

In de namiddag deden we nog een wandeling met Libor zijn highlights. Super, al was het bij eentje een hele wandeling lang, dik tegen de goesting.

Het (figuurlijke) hoogtepunt was een plekje waar bronwater uit een houten reservoir liep en waar 2 mokken klarstonden zodat je wat vers bronwater kon drinken. Hoe geweldig is dat.

Het (letterlijke) hoogtepunt van onze wandeling lag in de mist … geen geweldig uitzicht dus.

Al heeft zo een mistige omgeving ook wel charme.

Geen avondwandeling vandaag, binnen maakt me lui.

juli 13th, 2019|Categories: Travel|Tags: , , |0 Comments
Ga naar de bovenkant