Afstand 50km – Hoogtemeters 371 – Bestemming Sotanäs (Zweden) – Ovenachting wilderness hut


We zijn terug aan de kust, en ik had er wat schrik voor want ik hou wel van de natuur in het binnenland en ik draag nog steeds mijn Costa del Sol trauma wat mee.


Maar het eerste dat we van de kust zagen was al wonderschoon. Fjällbacka was het eerste stadje waar we de kust zagen en dat was wel toeristisch, maar ook héél charmant met zijn rotsen en eilandenarchipel. We hadden de indruk dat het wel wat mondain was, tof, zo konden wij onze ogen uit kijken bij de boten in verschillende maten en soorten.

De kust hier is een kruising tussen wat we van Noorwegen verwachten (maar dan in het mini) en Åland (de eilandenarchipel tussen Finland en Zweden).

De kustweg is wel wat drukker dan we gewend zijn, omwille van de camperkaravaan. De campers blijken hier toch vooral van Zweden en Noren te zijn (en in mindere mate Duitsers natuurlijk, die kom je overal tegen), we hebben de indruk dat Zweden graag in eigen land op vakantie gaan.

Ook Liv was onder de indruk van al het schoons, ik vind het echt heerlijk om te merken dat de kinderen dit ook kunnen appreciëren.





Ondanks de charme van de kust kozen we toch voor een overnachting meer in het binnenland. We hadden een wilderness hut gevonden op de kaart, het is altijd wel de vraag wat je gaat aantreffen, maar we besloten het er toch op te wagen, ondanks de 100 extra hoogtemeters, waarvan het laatste deel via een wandelpad. Niemand zei dat het gemakkelijk zou worden!!!
Het meertje van op de kaart bleek een moeras te zijn, maar toch waren we direct verkocht door dit schattige mini-huisje. De deur is ongeveer een meter hoog en binnenin is net genoeg plek voor 4 slaapmattekes. En er is een kampvuurkring met voldoende hout en toelating om vuur de maken (in Noorwegen was dit steeds verboden op onze kampeerplekken in de zomer).



Na het avondeten deden we nog eens een mini-hike, en als echte Noorderlingen plukten we onderweg blueberries. Het valt op dat Liv elke dag meer puberstreken krijgt. “Ik kan me best inbeelden dat jullie het hier mooi vinden, maar dat is geen reden om van alles foto’s te blijven trekken”: zei ze met bijval van een zucht en roloog.


Wij maakten ook nog eens broodjes op een stok … dat vindt wel nog iedereen leuk.


Ondanks dat we aan een moeras zitten zijn er verrassend weinig muggen. We kunnen niet bevestigen dat er in Scandinavië veel muggen zijn (hopelijk blijft dat zo).

Ps. Gisteren tijdens de avondwandeling van Bjeurn en mij zag ik mijn eerste wilde en levende eland. Ik heb het nog niet aan Liv durven vertellen want zij is nu de enige die er nog geen gezien heeft.