80km – 1101 hoogtemeters – overnachting in een schuilhut nabij de Vennbahn
Als er 2 zekerheden zijn in mijn leven is het dat ik altijd kan slapen en dat ik altijd kan eten. Vreemd feitelijk dat ik goed sliep want ik was helemaal niet op mijn gemak ’s avonds. De avond met de voyageurs was wel gezellig met BBQ, karaoke op Franse liedjes die ik niet kende en hele leuke kinderen, maar er was ook een jongeman die constant aan het flirten was en die me zei dat ik de Rolls Royce onder de wagens was (ik ben liever een fiets eigenlijk) en die me steeds vroeg om te dansen (wat ik natuurlijk niet deed). Maar toen ik al naar de tent was gegaan begon er dus een hele luide ruzie en er werd met vanalles gesmeten … echt vies, ik was content dat ik op tijd naar bed was gegaan. Maar ik had schrik dat die jongeman ineens aan mijn tent zou staan … een irreële angst misschien maar in het donker lijken de dingen altijd erger dan overdag.
De volgende morgen heb ik niemand meer gezien en ik was daar precies toch blij om.
Om 7u30 stond ik op en om 9u15 was ik klaar voor vertrek, ik had nu toch gedacht dat ik op mijn eentje sneller zou zijn.
Het eerste deel van de route was schoon, langs de Ourthe en de Amblève, maar de klim die ik nog zou moeten doen was als het zwaard van Damocles in mijn gedachten.
Ik kocht alvast een blikje cola onderweg allereerst voor wat cafeïne want de koffies die ik zette waren te klein om mijn cafeïneverslaving te stillen en dat resulteert in hoofdpijn (nu weet ik dat mijn koffies zo klein waren omdat mijn gas bijna op was) en om al wat suikers binnen te krijgen.
Het volgende deel van de route was feitelijk echt zwaar, de eerste helling was behoorlijk steil en de tweede was minder steil maar die reed ik op een oude spoorweglijn (de ravel 44a) die ik zowel bejubeld als verketterd heb.
Enerzijds was het super schoon anderzijds was ze totaal (nog) niet geschikt voor fietsers.
Ik heb een paar keer mijn fiets serieus omhoog moeten duwen waar er een grote baan moest overgestoken worden.
Mijn garmins spanden trouwens samen tegen mij, terwijl ik aan het afzien was op de bergen begon mijn stappenteller te vibreren omdat ik moest bewegen en ging de fietscomputer in auto pause omdat ik niet snel genoeg reed, motiverend … zo’n slimme elektronica.
Onderweg kwam ik allemaal borden tegen naar plaatsen met leuke herinneringen aan de scoutskampen van weleer Robertville, Awaye, Trois Ponts, ook naar de Ninglinspoo trouwens.
Eens in de Hoge Venen beland zag ik trouwens ook een ree (of was het een edelhert) en een vos (de laatste als roadkill jammer genoeg)
Ik krijg veel complimenten omdat ik dit allen doen, maar ik doe het feitelijk niet helemaal alleen, Bjeurn herinnerde me er daarnet nog eens aan dat hoogtemeters niet zo erg zijn zo lang het maar niet te steil is (en inderdaad … ik merkte vandaag weer maar eens dat dat volledig klopte … deel 1 was veel zwaarder terwijl ik in deel 2 veel meer hoogtemeters deed). En hij herinnert me er ook soms aan dat ik moet eten (dat is normaal altijd zijn taak, zorgen dat ik me niet leeg rijd). Voor ik vertrok zei Bjeurn trouwens dat hij me wel komt oppikken moest het niet meer lukken, ik vind dat heel geruststellend.
Ik was zooooo content toen ik na kilometer 75 eindelijk aankwam op de Vennbahn want vanaf dan waren de zwaarste klimmen achter de rug. Het plan was om daar langs de kant een wildkampeerplekje te zoeken, jammer genoeg begon het toen ook te regenen om niet op te houden. Onder een afdak kwam ik een ouderen man tegen die me vertelde dat er onderweg nog wat overdekte banken waren en dat er in het volgende dorp ook hotels, … waren. En die hotels klonken zeer aanlokkelijk (en dat moet kunnen ook) want een tent in de regen opzetten is niet heel leuk.
Maar dan vond ik een gigantisch toffe schuilhut op de OpenStreetMap kaarten van mijn fietscomputer en voila … nu zit ik hier … droog en overdekt te koken en sebiet leg ik mijn matje en ga ik hier overnachten. Wat een luxe, want ik denk niet dat het vandaag nog stopt met regenen. Het enige nadeel is dat de internetverbinding hier nogal slecht is, maar voorts heb ik alles wat ik wil, zelfs 2 warme pintjes die ik even in de regen heb gelegd om af te koelen.
Misschien kreeg ik deze avond niet het weer dat ik verdiende, maar ik kreeg wel de schuilhut die ik verdiende.
Oh, je doet mij goesting krijgen om er op uit te trekken!
En hoewel die man vies klinkt, moest ik wel lachen met je uitspraak “ik ben liever een fiets eigenlijk” :-)
Ik hoop dat je Garmins vandaag wat motiverender zijn; ik heb inderdaad ook al gevloekt op beide om dezelfde redenen. Als ik weet dat ik veel steile hoogtemeters ga doen, zet ik mijn autostop soms zelfs gewoon af (zeker in het bos, waar de ontvangst ook niet altijd super is), want anders blijft dat dingen maar die autostop aan en af zetten. Zéér motiverend inderdaad, zucht ;-)
Dat is de bedoeling hé … goesting geven ;-)
Ah de vehnbaan, daarlangs wandelen we vaak :). ‘k was al verrast om zo’n slechte ravels te zien want de enige Ravels die ik ken zijn die tussen Stavelot – Waimes en Waimes door Robertville richting Monschau. Internet in de Oostkantons in open natuur is inderdaad niet denderend of zelfs onbestaand (tss Eupen en Ovifat)