Het grappigste dat ik me van onze zomervakantie zal herinneren is toch de stoot met de zwempamper.

Er was een minikinderzwembadje en een groter kinderzwembad en Liv was op de moment in het kleine kinderzwembad (in het grotere had het waarschijnlijk niet zo opgevallen).

Ik zat op de rand van het zwembad met mijn benen in het water en Bjeurn lag in een stoel een boekje te lezen, terwijl Liv lustig aan het spelen was. Het ging ontzettend snel, de ene moment was ze aan het spelen in een helderblauw zwembad en de volgende moment speelde ze in een helderblauw zwembad vol met bruine brokjes.
En ik meen het …. echt vol vol vol vol ontelbare bruine brokjes.

Ik wist gewoon niet waar kijken, ge kon der niet naast kijken, echt afrontelijk!!! Gelukkig waren er geen andere kindjes in ’t zwembad en had ik even tijd om Bjeurn te waarschuwen. Strike van het lachen en enorm beschaamd :-) (ik moet terug lachen als ik er terug aan denk … ooh zo beschamend, een zwembad vol drijvende kakastrontjes). Ondertussen kwamen er kindjes aan het zwembad en moest ik tegen iedereen zeggen dat er kaka in ’t zwembad lag.

5 minuutjes later kwam Bjeurn terug met een schepnet en hij heeft wel een kwartier nodig gehad om alles op te vissen … en dan moest den bodem nog wat afgevaagd worden, want daarop waren ook al bruine strepen te zien.

Ondertussen kwamen er ook nog andere kindjes kijken, vragen of Bjeurn visjes aan ’t vangen was, en of je die visjes kon opeten.

Om het goede voorbeeld te geven, Liv maar terug in het zwembad laten spelen …. maar het was duidelijk dat de andere ouders hun kindjes daar weghielden. ’t bleek oneindig lang te duren … iedereen langs de kant en Liv en ik in ’t kakazwembad.
Al een chance was er toch één mama die ermee moest lachen en vanwie de kindjes ook terug het zwembad in mochten.

Da’s niet erg zei ze, dat kan iedereen gebeuren
Niet erg … kan wel zijn …. maar ik heb toch liever dat het bij een ander gebeurt dan bij ons ;-)