werfcollage
Het leven op de werf …gedaan, finito … althans toch voor mij… ik probeerde op de werf nog wat dramatisch te doen tegen de collega’s, maar die waren niet zo onder den indruk (maar ze zullen me daar nog wel missen, daar ben ik zeker van ;-) ) … daarmee doe ik het maar op mijn blog.

Wat ik alvast niet zal missen zijn de ellenlange files

Wat ik wel zal missen zijn
De debiele werffopjes zoals er zijn

  1. ’s morgens zeggen “Hé, wat is er met je hoofd gebeurd, dat lijkt zo gezwollen” en dan de rest van de dag constant de helm kleiner zetten
  2. De perforator op Amerikaanse instellingen zetten, zodat de gaatjes net te laag staan.
  3. vooraleer te perforeren zeggen … zouden er nog gaatjes inzitten
  4. mijn kinderen omvormen tot aapjes

De collega’s, ondanks hun tact was er toch zeer veel collegialiteit

De speciale sfeer

De kans om mijn frans wat op de krikken (mijn frans was rampzalig, nu is ’t gewoon ‘niet goed’)

En nu … het zwarte gat of ‘ander en beter’? Ik ga voor dat tweede !!!