shin splints

Hoe hou je een scheenbeenvliesontsteking (alias shin splints) onder controle? Zo vroeg Tom.

Voor de gelukkigen die niet weten wat een scheenbeenvliesontsteking juist is. Dit is een blessure die vooral voorkomt bij wandel-, loop- en springsporten. Ze ontstaan vooral door overbelasting, slechte schoenen, en waarschijnlijk ook een slecht gestel. In elk geval, ’t zijn de schokken die slecht zijn. 

Wel, allereerst moet ik zeggen … toen ik net mijn eerste 5km kon lopen kreeg ik een scheenbeenvliesontsteking in zeer zware gradatie. Zo erg dat ik bij het stappen zelfs pijn had en dat een wandeling van een kilometer de boel serieus kon verzieken.

Een jaar lang bezocht ik kinesisten, podologen, testte speciale zooltjes, kocht sportschoenen in gespecialiseerde winkels, maar niets baatte echt.

Pas na een jaar kon ik terug opstarten, zeer frustrerend voor een enthousiast beginnend loper.

Nu nog steekt de scheenbeenvliesontsteking regelmatig terug de kop op (vooral bij het minste dat ik mijn trainingsintensiteit verhoog of de afstanden verleng), maar niet meer in die zware mate als toen.
Ik voel het wel tijdens het lopen (maar misschien ook omdat ik het herken, want pijnlijk is het niet) , en als ik op mijn schenen duw, voel ik echt waar de ontsteking zich bevindt.

En ondertussen loop ik verder (stoppen doe ik enkel soms een weekje als het echt te erg wordt), ik stretch niet en ik neem geen ontstekingsremmers.

Maar ik doe wel volgende dingen.
Ik ga NOOIT BIJNA NOOIT 2 dagen na elkaar lopen, ik koop regelmatig nieuwe schoenen (jaarlijks), altijd dezelfde trouwens, en op momenten dat de shin splints zich terug laat voelen leg ik dagelijks ijs.

Ik loop ook op verharde ondergrond (want onverhard lopen is inderdaad wel beter, maar meestal is onverhard = onverlicht en op verplaatsing), maar liefst wel op gelijkmatige ondergrond maw. zorgen dat ik comfortabel en stabiel kan lopen.

Mijn ervaring is dus dat ik  kan doorlopen met deze beenvliesontsteking (zonder te overdrijven natuurlijk).
Want volledig stoppen is immers ook niet ideaal. Dan geneest de onsteking misschien sneller, maar daarna moet je weer terug opstarten en vooral bij verhogen van de trainingsintensiteit zit het gevaar.

Ik ken mijn lichaam met zijn zwakheden dus al wel wat, en het is ook behoorlijk onder controle, maar toch vrees ik een beetje, dat ik mijn grote droom “de marathon” nooit zal kunnen waarmaken.