Afstand 39km – Hoogtemeters 696 – Bestemming Cittareale (Italië) – Overnachting Op de wei van de boer

   

Bjeurn en ik hebben beiden niet goed geslapen. We wisten dat we in aardbevingsgebied zaten en het enige plekje dat we vonden voor onze tent lag vlak aan een steile bergwand. De hele nacht hebben we liggen hopen dat de aarde niet zou beginnen beven. Hadden we gisteren geweten wat we vandaag aan het eind van de dag weten, dan hadden we onze tent wel op het kerkplein gezet, zoals enkele dorpsbewoners voorstelden.
    

Het tastbare besef dat we echt in aardbevingsgebied zaten kwam immers niet veel later. Toen de straat naar Norcia, die we wilden nemen, afgesloten bleek en de toegang door militairen versperd werd. Blijkbaar zijn sommige wegen en bruggen door de aardbeving van vorig jaar augustus zo vernield dat de toegang al 8 maand versperd is. We werden verzocht om de omleiding te volgen via Cittareale (waardoor het 70km was tot Norcia in plaats van 17km). Niet evident voor ons, en een probleem omdat we net een overnachting geboekt hadden in Norcia.

   

Problemen zijn er om op te lossen, zo planden we de nieuwe route in en kwamen we overeen met de begripvolle host van airBNB dat we ons verblijf met een dag mochten verplaatsen.

    

Wat we daarna allemaal zagen was zo onwerkelijk dat we ons schaamden dat we bij de versperring van de weg vooral aan ons eigen ongemak hadden gedacht.

 

   

   

  

   

Overal zagen we dorpen in puin, ingestortte huizen, nooddorpen met containers en tenten, straten waar containers waren geplaatst om vallende rotsblokken te kunnen opvangen, verschillende wegen die afgesloten zijn. Hulpdiensten zoals carabinieri, brandweer, leger reden constant over en weer, we zagen ze verlaten dorpen bewaken en ze waren ook volop aanwezig in de nooddorpen, … 

    

We wisten wel dat er in augustus een aardbeving was geweest in Italië, maar dat dit, 8 maand later, nog steeds de impact is, is moeilijk te vatten. Ook de kinderen waren zwaar onder de indruk van dit alles.

    

       

   

  

Gelukkig waren er ook luchtigere momenten … lunch aan de rivier … besneeuwde bergtoppen en een leuke kennismaking met motards, die direct wisten wat wij nodig hadden “water” en een café gespecialiseerd met hetgene waar we van houden, “lokaal bier”.

  

Slapen doen we vanavond op een veld met toestemming van de eigenaar. In tegenstelling tot het bergdorp van gisteren, dat claustrofobisch was doordat het zich in een kloof bevond, is hier veel open ruimte. Geen bergwanden die we deze nacht moeten vrezen.