Operatie terug in de broek

Een nieuw project op tijd en stond, dat is wat ik nodig heb !!! “Operatie terug in de broek” is tot nu toe nog niet zo succesvol geweest, hoewel ik al enkele veranderingen in mijn eetpatroon heb gebracht, elke middag eet ik een slaatje, ik eet meer fruit en we eten ook beduidend meer soep thuis, dat is al goed dus. Maar dit is ook een periode waarin de feesten en etentjes elkaar opvolgen, feestjes en etentjes zijn bij regel niet gezond en ik ben jammer genoeg ook geen gematigd persoon.

Ik heb me echter voorgenomen om te stoppen met mezelf van alles te verbieden zoals snoep, alcohol, ongezond eten …. dat werkt toch niet !!!
In plaats daarvan ga ik eens eerder werken met verplichtingen en voornemens, misschien ben ik wel beter in het “doen” als in het “niet doen”!!!

Zo zijn er dus de gezonde gewoontjes zoals voldoende water drinken (check), meer groenten (check) en zo is er deze maand ook een ander projectje bijgekomen.

Ik geloof niet dat bewegen doet afvallen, elk pondje gaat door het mondje en zelfs in intensieve marathontraining ging het afvallen niet vanzelf en moest ik serieus op mijn eten letten om op marathongewicht te komen, maar ik geloof wel dat letten op je eten gecombineerd met meer bewegen het ideale is.

10 000 stappen per dag … en dat 30 dagen lang

En zo tracht ik nu op 30 dagen op rij aan 10 000 stappen te komen. Ik heb een zittend beroep (en een stappenteller die strenger is dan mijn vorige) dus het is niet gemakkelijk om aan 10 000 stappen te komen op dagen waarop ik niet loop, creativiteit is dus de boodschap. Zo leg ik afstanden onder 2km waarvoor ik anders de fiets zou nemen nu soms te voet af, zo wandel ik soms een eindje onder mijn middagpauze en de avondwandelingen zijn ook terug geïntroduceerd. Het moeilijkste zijn feitelijk de dagen met een volle agenda, dan moet je echt zien dat je gedurende de dag al voldoende beweegt, zo had ik overlaatst een etentje op restaurant na een werkdag, veel vrije tijd blijft er dan niet over. Op die dag heb ik echt overdag al bewust wat meer gestapt en ben ik ’s avonds te voet naar het restaurant gewandeld.

De dag dat ik besliste om dit projectje te doen ben ik trouwens ook creatief moeten zijn, ik zat immers om 23u30 in de zetel en ik wou feitelijk net gaan slapen toen ik me bedacht dat het wel zonde was dat ik al een reeks van enkele dagen aan 10 000 stappen had neergezet en dat ik vandaag maar aan 5000 stappen was gekomen. En ineens besliste ik om nog niet in mijn bed te kruipen en vlug even een wandeling van 5000 stappen te maken, maar 5000 stappen zet je niet zomaar op een half uurtje en toen ik nog 9 minuten had voor 3000 stappen draaide ik mijn stappenteller een uurtje terug om zo toch nog mijn statistieken in orde te krijgen. Freak, ik weet het, maar de cijfers moeten kloppen. Onderweg kwam ik trouwens ook nog Bjeurn tegen die naar huis fietste … shit, het was niet de bedoeling dat mijn man getuige zou zijn van deze nachtwandeling, niemand feitelijk … zijn reactie was echter een niet-verbaasde “Ah, nog voor je stappen aan het gaan?”

Ondertussen zit ik al aan 16 dagen op rij en mijn kinderen vervloeken het project al, want zij worden dikwijls gedwongen om met mij een wandeling te maken, kwestie van ze eens uit de zetel te krijgen waar Liv het liefst in hangt met een boek en Vic op de tablet filmpjes van Enzo Knol ligt te bekijken.

Zo moesten we zaterdag het meetpunt van de Curieuzeneuzen gaan terugbrengen en ik had het lumineuze idee om een deel per fiets te doen, de fietsen dan ergens te parkeren en dan te voet verder te gaan. Ik had immers onlangs bij het lopen een leuk weggetje gevonden dat ik met hen wou delen. Vic had er al meteen geen goesting in en dat werd er niet beter op toen we aan het bewuste weggetje kwamen, het stond immers volledig onder water en we waren feitelijk al te ver gevorderd om terug te keren. Eigenlijk had ik het moeten weten, het weggetje was immers onderdeel van het Vriezenbroek en ‘een broek’ is blijkbaar een laag stuk land dat regelmatig overstroomt.

En zo moesten we waden door plassen van wel 25cm diep op sommige plaatsen, mijn ballerina’s waren daar niet de meest geschikte schoenen voor en Bjeurn zijn sportschoenen trouwens ook niet. De kinderen hadden meer chance met hun stapsandalen en Liv was helemaal in haar nopjes, maar Vic kon er de humor helemaal niet van inzien.

En zo vind ik mijn project geweldig en hoop ik op nog meer leuke momenten en verrassende plekjes, mijn kinderen worden echter al zenuwachtig als ze me op mijn stappenteller zien kijken.

Mijn stappenteller heeft me trouwens vandaag goed liggen gehad, ik zat tegen de middag aan een dikke 3000 stappen en ineens herstartte hij en had ik nog maar 2000 stappen, hopelijk lapt hij me dat soort zaken niet al te veel meer!!!